Η ταινία Το τέλος της Αγίας Πετρούπολης, του Βσέβολοντ Πουντόβκιν, προβάλλεται σε επανέκδοση στις 16 Φεβρουαρίου 2017 από τη New Star.

Αν υπάρχει ένας δημιουργός της Ρωσικής Πρωτοπορίας στον χώρο του κινηματογράφου ο οποίος να έθεσε με τον πλέον ποιητικό τρόπο το ζήτημα του ξεχωριστού ανθρώπου απέναντι στα ιστορικά αιτήματα της εποχής του, αυτός είναι αναμφισβήτητα ο Βσέβολοντ Πουντόβκιν. Και αν υπάρχει μια ταινία του που να αποδίδει με τον πλέον «ανάγλυφο» τρόπο αυτήν την πουντοβκική προσέγγιση είναι το εκπληκτικό «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ» του 1927, που προβάλει η NEW STAR από 16 έως 22 Φεβρουαρίου, στους κινηματογράφους.

Ένα διαμάντι του παγκόσμιου κινηματογράφου που διεύρυνε τα όρια της 7ης Τέχνης.

H δεύτερη από τις τρεις αριστουργηματικές ταινίες που γύρισε ο Pudovkin τη δεκαετία  του ’20,μία αντιπολεμική ταινία ένα κάλεσμα για επανάσταση.

Mια ταινία γεμάτη από αξέχαστες εικόνες, οι σκηνές που συνυφαίνουν τις κραυγές ενάντια στα όπλα με τη μανιώδη κερδοσκοπία των πολεμικών κερδοσκόπων είναι μια ακολουθία μεγαλοφυΐας.

Αν και σενάριο υπέστη προσαρμογές προς έναν περισσότερο «εύληπτο» προσανατολισμό, ωστόσο, η μεγαλοφυία του Πουντόβκιν επιβάλλεται σε κάθε πλάνο και η εκρηκτική του δημιουργικότητα καλπάζει αχαλίνωτη στο μοντάζ, χαρίζοντάς μας στιγμές ατόφιας κινηματογραφικής αισθητικής μαγείας.

Στιγμές όπως η δραματικότητα της ωμής εκμεταλλευτικής βίας του καπιταλιστή στο εργοστάσιο, στην παραγωγή, εκεί που το αίμα και ο ιδρώτας του εργάτη μετατρέπεται σε ατομικό κέρδος, καθώς «συνομιλεί» με τα εκπληκτικά πλάνα του χρηματιστηριακού «πυρετού», εκεί που το ματωμένο κέρδος αγοράζεται και πωλείται στο «παζάρι», αλλά και η απίστευτης ποιητικής σύλληψης σκηνές μιας Πετρούπολης που πέφτει με όλο τον σκοτεινό της όγκο πάνω στις σαν μυρμήγκια φιγούρες των ανθρώπων, μας μαθαίνουν τι σημαίνει κινηματογράφος ως τέχνη, δίχως ο θεατής να νιώσει ούτε σε μια στιγμή ότι ο δημιουργός τον «διδάσκει» ή τον «προτρέπει».

Σύνοψη

Ενας νεαρός αγρότης, χαμένος και ασυνείδητος, φτάνει στην Αγία Πετρούπολη για να βρει δουλειά. Η ανασυγκρότηση της προσωπικότητάς του, η αναγέννηση της συνείδησής του, αποτελούν την υπόθεση της ταινίας. Με την σειρά της, αυτή η ανασυγκρότηση, χαράσσεται στην μεγάλη επαναστατική ιστορία της κατάρρευσης της παλιάς, αυταρχικής, εκμεταλλευτικής Ρωσίας.

Σκηνοθεσία: Βσέβολοντ Πουντόβκιν

Συν-σκηνοθεσία: Μιχαήλ Ντόλλερ

Σενάριο: Νάταν Ζαρχί

Μουσική: Βλαντίμιρ Γιουρόφσκι

Διεύθυνση φωτογραφίας: Ανατόλι Γκολοβνιά

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Σεργκέι Κοζλόφσκι

Παίζουν: Αλεξάντρ Τσιστιακόφ, Βέρα Μπαρανόφσκαγια, Ιβάν Τσουβελεφ κ.ά.

Διάρκεια; 85΄