Εικοσιέξι χορογράφοι, εικαστικοί, μουσικοί και περφόρμερς, μία φωτογράφος και ένας φωτιστής, συναντιούνται για μια εβδομάδα στον ιστορικό χώρο του πολεμικού καταφυγίου του Αδάμαντα της Μήλου. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από μια “μουσειακή” αντιμετώπιση της ιστορίας και να μιλήσουν για τον εαυτό, τον άλλο και τον κόσμο στο εδώ και τώρα, συνδημιουργούν ένα project που ο τίτλος του αποτελείται από μια ημερομηνία – προσωπικό “καταφύγιο” και τις γεωγραφικές συντεταγμένες του χώρου.
Κοινή “καταγωγή” όλων των έργων και των δράσεων είναι ιστορίες καταφυγής ανθρώπων που μένουν ή έμεναν στη Μήλο.
Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Μίχος, Αθηνά Κυρούση, Δημήτρης Τσιαπκίνης, Νίνα Αδαμοπούλου, Κύνθια Βουκουβαλίδου, Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Φιλιώ Λούβαρη, Αριάδνη Μπλουγουρά, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Μαριάνα Τσαγκαράκη, Campus Novel, Μαργαρίτα Αμαραντίδη, Παναγιώτης Ανδρέου, Οδυσσέας Κετσελίδης, Ιβάν Μαστερόπουλος, Κώστας Μπλουγουράς, Γαβριήλ Παγώνης, Δέσποινα Φλέσσα, Έλενα Χασαλεύρη, Γιώργος Καβουράκης, Βαγγέλης Καλημέρης, Θανάσης Κούτουλας, Μάντη Λυκερίδου – Βελετά και οι μαθητές σύγχρονου χορού της Φιλιώς Λούβαρη.
Σύλληψη: Φιλιώ Λούβαρη | Σχεδιασμός και Επιμέλεια: Φιλιώ Λούβαρη, Μάντη Λυκερίδου – Βελετά
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Βιντεοσκόπιση – διαχείριση υλικού: dangerous productions
Το project πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ
Χορός | Περφόρμανς | Εικαστικά | Μουσική | Φωτογραφία | Βίντεο
Tο υπόσκαφο πολεμικό καταφύγιο του Αδάμαντα της Μήλου κατασκευάστηκε από κατοίκους του νησιού, υπό τις διαταγές του γερμανικού στρατού κατοχής, κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου. Ο χώρος από τότε άλλαξε πολλές χρήσεις, μέχρι που πριν από λίγα χρόνια επαναλειτούργησε σαν χώρος σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να επαναδιαχειριστούμε το χώρο του Καταφυγίου το 2016;
Ποιο αόρατο νήμα μας ενώνει με την περίοδο της Κατοχής;
Ποιο ρόλο παίζει το ψεύδος και η αλήθεια στην αφήγηση μιας ιστορίας;
Πώς θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από μια “μουσειακή” αντιμετώπιση της ιστορίας μας και να μιλήσουμε για τον εαυτό, τον άλλο και τον κόσμο στο Εδώ και Τώρα;
Διαλέξαμε μια -φαινομενικά- τυχαία ημερομηνία: 4 Μάη. Ρωτήσαμε τους κατοίκους του νησιού να θυμηθούν ένα περιστατικό, μια μικρή ιστορία “καταφυγής” που συνέβη την ημερομηνία αυτή, ή οποιαδήποτε άλλη μέρα. Ή ακόμα και μια περίσταση στην οποία χρειάστηκε να κρύψουν κάτι ή κάποιον.
Καταγράψαμε τις ιστορίες τους, που λειτούργησαν σαν ένα “Υπερκείμενο” για τους εικοσιοκτώ συμμετέχοντες καλλιτέχνες. Μέσα από το υλικό αυτό δημιούργησαν δράσεις και εγκαταστάσεις: Κινησιολογικές, Performances, Εικαστικές, Μουσικές, Φωτιστικές.
Ο χώρος του Καταφυγίου θα αποτελέσει για λίγο το “καταφύγιο ανομολόγητων ιστοριών” όπου οι επισκέπτες θα μπορούσαν ακόμα και να ψιθυρίσουν στις υπόσκαφες στοές του ένα μεγάλο μυστικό.
Ή να αφήσουν μέσα στο κουτί ιστοριών ένα σημείωμα.
Σαν ένα παιχνίδι λύτρωσης από την Ιστορία και το Παρελθόν.
Σαν ένα “κρυφτό” με το Παρόν.
Σαν μια “συνάντηση” με τις προσδοκίες του Μέλλοντος.
