Το Φεστιβάλ Φωτογραφίας ΦΩΤΟΜΕΤΡΙΑ έρχεται από τις 22 έως τις 30 Μαΐου στα Ιωάννινα, για να αλλάξει την πολιτιστική εικόνα της πόλης, ακολουθώντας πρότυπα ευρωπαϊκών πόλεων πρωτοπόρων στα φεστιβάλ με συμμετοχή

μεγάλων φωτογράφων και την διεξαγωγή διαγωνισμών με σημαντικά  βραβεία.

Το φεστιβάλ θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, με θεματική Πρόσωπα, και θα απονείμει τα εξής βραβεία: 1ο βραβείο ταξίδι στο Μιλάνο προσφορά του passpantou.gr, 2ο βραβείο μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, 3ο βραβείο φωτογραφικός εξοπλισμός.

Η αξιολόγηση των φωτογραφιών είχε ως βάση τη σύνθεση, τη συνοχή και τη σχέση τους με το θέμα του διαγωνισμού Πρόσωπα. Η τελική βαθμολογία των 3 καλύτερων φωτογραφιών του διαγωνισμού θα ανακοινωθεί στις 30 Μαΐου και θα υπολογιστεί κατά 70% από την κριτική επιτροπή και 30% από το κοινό. Οι 20 καλύτερες φωτογραφίες θα εκτεθούν στον δημοτικό πολυχώρο στα \’παλιά σφαγεία Ιωαννίνων.

Η κριτική επιτροπή: Αndre Bakker (φωτογράφος), Κωστής Εμμανουηλίδης (φωτογράφος) και Φώντας Μπίτσικας (καθηγητής πλαστικών τεχνών πανεπιστήμιου Ιωαννίνων).

Στο φεστιβάλ θα απολαύσουμε και τις εξής παράλληλες εκδηλώσεις:

Τελετή έναρξης: 22 Μαίου: πρωτότυπη έκθεση φωτογραφίας-πορεία από το Vespa Club Ιωαννίνων στο κέντρο της πόλης.

Ημερίδες φωτογραφίας από τον φωτογραφικό σύλλογο του πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

facebook: Όσοι κάνουν αποδοχή του φεστιβάλ ως εκδήλωση και ανεβάσουν στο προφίλ τους το λογότυπο του φεστιβάλ για το διάστημα 22-30 Μαΐου μπαίνουν αυτόματα στην κλήρωση για 2 ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές.

Τελετή λήξης: 30 Μαΐου, πάρτυ στο bar Skala, με djs την Olga Roidi, Vasili Sinto και προβολή των 100 καλύτερων φωτογραφιών του διαγωνισμού με video projector.

Επίσης, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φωτογραφίας Ιωαννίνων Φωτομετρία, πρόκειται να πραγματοποιηθούν και δύο εκθέσεις: η ατομική έκθεση του Δημήτρη Μέλλου Δρόμοι της Νέας Υόρκης στη γκαλερί ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ και η έκθεση του André Bakker Οι άνθρωποι της πέτρας στη Ριζάρειο Υφαντική Σχολή Μονοδενδρίου.

Δρόμοι της Νέας Υόρκης
 
Η φωτογραφία δρόμου, περισσότερο από άλλες φωτογραφικές θεματικές, αναδεικνύει την ποίηση και τη μαγεία της καθημερινότητας. Με αυτές τις φωτογραφίες (μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης ενότητας που βρίσκεται σε εξέλιξη) επιδιώκω με πρώτη ύλη και σκηνικό την καθημερινή ζωή της πόλης να δημιουργήσω εικόνες που δεν έχουν απλά φορμαλιστικό ενδιαφέρον, αλλά, πολύ περισσότερο, καταφέρνουν να μεταμορφώσουν το ασήμαντο σε αξιοπρόσεκτο, και το συνηθισμένο σε υπερβατικό. Σε κάθε μία από αυτές τις φωτογραφίες προσπαθώ να οργανώσω οπτικά το χάος της μεγαλούπολης αρκετά ώστε να μπορέσει να γίνει αυτόνομη και αυτάρκης εικόνα, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να καταντήσει κάτι αποστειρωμένο.

Με ενδιαφέρουν τα φευγαλέα βλέμματα και χειρονομίες, τα πεδία συναισθήματος και αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονται στιγμιαία μεταξύ των περαστικών που διασταυρώνονται, ο εφήμερος χορός του φωτός και της σκιάς και της κίνησης του δρόμου. Προσπαθώ να αποτυπώσω τις συχνά απειροελάχιστες εξωτερικές εκφράσεις του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων, να αναδείξω την εσωτερικότητα που συχνά διαρρέει ακόμη και εν τω μέσω του πλέον δημόσιου χώρου. Αυτό που ελπίζω να μεταδώσω στον θεατή αυτών των φωτογραφιών είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτές οι εικόνες υπάρχουν παντού γύρω μας, όχι μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά οπουδήποτε στον κόσμο, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας πραγματικά ανοιχτά.

Οι άνθρωποι της πέτρας

Υπάρχουν δυο θεωρίες ερμηνείας της σχέσης των ανθρώπων και της φύσης της Μεσογείου. Η πρώτη παρουσιάζει τη σημερινή Μεσόγειο σαν ένα χαμένο πλέον παράδεισο που oι άνθρωποι κι ο πολιτισμός τους σιγά-σιγά κατέστρεψαν. Η δεύτερη μιλά για έναν τόπο χειροποίητο, σμιλευμένο εκτός από τις φυσικές δυνάμεις και από τον άνθρωπο, στον οποίο ως σε δεύτερο δημιουργό οφείλει τη σημερινή θαυμαστή ποικιλομορφία και μοναδικότητά της η μεσογειακή φύση.

Στη μακρά συμβίωσή τους με το χώρο οι άνθρωποι κατάφεραν να τον ημερέψουν και να τον κάνουν τόπο γεμάτο αποτυπώματα του πολιτισμού τους: οι οικισμοί στα προστατευμένα μέρη, γεφύρια και νερόμυλοι στις ποταμιές, ξωκλήσια κι εικονίσματα στα όρια των οικισμών, γιδόστρατες στα απότομα βράχια και αναβαθμίδες που τα λείψανά τους φαίνονται ακόμη ως τα λιβάδια της υπαλπικής ζώνης.

Ορεινό μεσογειακό τοπίο και άνθρωποι των βουνών αποδεικνύονται σήμερα ιδιαίτερα τρωτοί και ευάλωτοι. Τα ορεινά χωριά μαραζώνουν από δραματικές αλλαγές στις χρήσεις γης, δημογραφική γήρανση και εγκατάλειψη που κάποιες φορές φτάνει ως την ερήμωση. Όσο οι ανθρώπινες δραστηριότητες αποχωρούν μια αδηφάγος μεσογειακή ζούγκλα καταπίνει το πολιτισμικό τοπίο που ο ανθρώπινος μόχθος δημιούργησε. Ταυτόχρονα ο τοπικός πολιτισμός, και η γνώση για τη φύση και τη διαχείρισή της ως συστατικό του, χάνεται ραγδαία και το ίδιο τραγικά με τον κόσμο που περιγράφει.

Οι άνθρωποι που ζουν γύρω από τη χαράδρα του Βίκου ως δημιουργοί των πολιτισμικών τοπίων του Ζαγορίου είναι οι πρωταγωνιστές της παρούσας έκθεσης. Σε μια σειρά προσωπικών συνομιλιών τα τελευταία δέκα χρόνια μας μίλησαν για τη σχέση τους με τον τόπο τους κι αφηγήθηκαν τη ζωή τους σκιαγραφώντας το δικό τους Ζαγόρι. Το Σεπτέμβρη του 2006 τους επισκεφτήκαμε ξανά μαζί με τον André Bakker αυτή τη φορά με την ιδέα των πορτραίτων τους στο μυαλό μας. Εκείνοι φιλόξενα μας υποδέχθηκαν και δέχθηκαν να σταθούν μπροστά στο φωτογραφικό φακό. Κι έτσι αυτή η Συλλογή ξεκίνησε.

Σε αυτούς τους ανθρώπους του Ζαγορίου που συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους στον απόηχο της σύγχρονης τουριστικής ανάπτυξης αφιερώνουμε αυτή την έκθεση.

Τέλος, θα πραγματοποιηθούν και προβολές ταινιών μικρού μήκους και video art στα παλιά σφαγεία. Συγκεκριμένα:

Χάρης Σταθόπουλος – Ισόγειο (2007), 35mm, Α/Μ (16\’)

Κατσούρα Κατερίνα – Εικαστικός, Υαλογράφος – Έυα. Διάρκεια : 5 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα

Νατάσα Γιανναράκη: Βλάχικος Γάμος