Όταν συναντιούνται ξεχωριστές μορφές τέχνης βλέπεις ότι μοιράζονται μια κοινή «εσωτερική περιοχή», μια κοινή «αυλή των θαυμάτων», απ’ όπου αναδύεται συμπυκνωμένο το νόημα και η ουσία της ιστορίας της ύπαρξης.

Για την περιπέτεια αυτής της ύπαρξης, μέσα από τους αλληλοσυσχετισμούς των  αρχετυπικών ρόλων: παιδιού – μητέρας – πατέρα, μιλάει η πρωτότυπη παράσταση του έργου Αυτό το παιδί του Ζοέλ Πομεράτ, σκηνοθετημένο αριστοτεχνικά από την Φρόσω Λύτρα, με την εικαστική επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού και την σκηνογραφική φροντίδα του Μανόλη Παντελιδάκη και 15 εικαστικών καλλιτεχνών που συμμετέχουν με τα έργα τους.

Για τους θεατές υπάρχει η έκπληξη της μετακίνησης από το ένα σκηνικό στο άλλο, λες και τους  μοιράστηκε ο ρόλος του χορού σε αρχαίο δράμα και έτσι όλοι μαζί, ηθοποιοί, έργα τέχνης, κοινό, ακόμα και ο χώρος, εμπλέκονται στην εξέλιξη και την αφήγηση των δέκα μικρών ιστοριών γονικών σχέσεων.  Καθοριστικό το σύμβολο της εικόνας του κάθε έργου τέχνης καθώς και το χρώμα που το βλέπουμε να «ντύνει» τους πρωταγωνιστές της παράστασης και τις ωραίες ερμηνείες τους.

Έτσι, καθώς το ερέθισμα ενισχύεται από τις πολλαπλές πηγές του, έχει την δύναμη να εισχωρήσει στα ενδότερα των αισθήσεων μας, διαστέλλοντας την αντίληψη και αποκαλύπτοντας στον καθένα μας  σημεία ταύτισης,  μέσα από τα κοινά βιώματα που αναδύονται από τους ρόλους και τις εικόνες.

Τι άλλο θα χρειάζονταν μια παράσταση για να είναι ωραία, όταν δεν νιώθεις ξένος με τον διπλανό σου για να μοιραστείς στο τέλος με ενθουσιασμό την εμπειρία; Απλά, ανήσυχα δημιουργικά μυαλά!

Νότα Τσίτουρα