Το αμάρτημα της μητρός μου: για λίγες παραστάσεις στο Θησείον

Το Αμάρτημα της Μητρός μου του Γεωργίου Βιζυηνού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα διηγήματα της ελληνικής πεζογραφίας κι ένα σπάνιο κείμενο για την παγκόσμια λογοτεχνία, από το οποίο εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης. Μετά από τη σπουδαία ανταπόκριση του κοινού κατά την πρώτη χρονιά παραστάσεων σε όλη την Ελλάδα, μεταφέρεται στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες από 6 Οκτωβρίου 2014 για λίγες μόνο παραστάσεις.

Το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχαναλυτική δομή

Η ψυχαναλυτική θεραπεία τη συγχώρεσης

Το κυρίαρχο στοιχείο στα έργα του Δ. Αβδελιώδη είναι ο τρόπος εκφοράς του λόγου. Κάθε κείμενο, είτε θεατρικό είτε λογοτεχνικό, προσφέρεται σαν μια παρτιτούρα που θα πρέπει να  ερμηνευθεί σωστά, για να μπορέσει να αναδείξει τις διακυμάνσεις και την πραγματικότητα των αισθημάτων και των ιδεών που δημιουργούν τη συγκίνηση. Η παράσταση Το Αμάρτημα της Μητρός μου με τους Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο και Ρένα Κυπριώτη παρουσιάζεται με αυτή τη μέθοδο υποδειγματικά επάνω στην απόδοση και την ερμηνεία ενός λογοτεχνικού κειμένου.

Η ταυτότητα της παράστασης

Θεατρική προσαρμογή – σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης

Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης

Σκηνικός χώρος–φωτισμοί-διδασκαλία λόγου: Δήμος Αβδελιώδης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιώργος Νικοπούλος, Αθηνά Ζώτου

Συμπαραγωγή: Δήμος Αβδελιώδης – Λυκόφως

Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιανακόπουλος, Ρένα Κυπριώτη

Λίγα λόγια για το έργο

Το αυτοβιογραφικό διήγημα Το Αμάρτημα της Μητρός μου αναφέρεται στις απελπισμένες αλλά μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του Βιζυηνού να σώσει από τον θάνατο το άρρωστο, μικρό της κορίτσι.

Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται όμως η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται άνδρες, ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτή την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους.

Αργότερα, ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της..

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Γεώργιος Βιζυηνός επιζητά, σ’ αυτό το αριστουργηματικό έργο, την αμοιβαία κατανόηση και συγχώρεση από τη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ο ίδιος την πιο βαθιά του πληγή.

Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα εξομολόγηση που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει αγέρωχα στο φώς, και ξεπερνώντας  τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, με το πνεύμα  ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα.

Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία  ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης,  να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς.

Δήμος Αβδελιώδης