Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια λειτουργίας του Θεάτρου Σφενδόνη. Με αυτή την αφορμή το θέατρο …
θα παρουσιάσει σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο δύο μεγάλες παλιές επιτυχίες του, τις παραστάσεις, «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» και «Λα Πουπέ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.
Τον Μάιο θα ολοκληρωθεί η φετινή θεατρική σαιζόν με μια νέα παραγωγή ατιτλοφόρητη προς το παρόν
ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ
Παράσταση για ένα μόνο ηθοποιό
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ηθοποιός: Άννα Κοκκίνου
Κείμενο: Άννα ΚοκκίνουΣκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης με τη συνεργασία της Μίρκας Γεμεντζάκη
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Φιλολογικός σύμβουλος: Βασίλης Διοσκουρίδης
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στις 29 Μαΐου 1993
Από τότε ανέβηκε επανειλημμένα στη Σφενδόνη, στη Θεσσαλονίκη, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας- καθώς και στο εξωτερικό- στη Κύπρο, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας- πάντα με μεγάλη προσέλευση κοινού.
Έγινε σημείο αναφοράς στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου
«Η Άννα Κοκκίνου επί δύο ώρες ολομόναχη στη σκηνή μεταφέρει και ζωντανεύει κείμενα του Έλληνα λογοτέχνη και μετατρέπει την γλώσσα του κειμένου σε θεατρικό λόγο. Με μοναδικό αντικείμενο ένα τραπέζι γίνεται η εξαιρετική αφηγήτρια των έργων του Βιζυηνού «Το μόνο της ζωής του ταξείδιον», «Το αμάρτημα της μητρός μου», «Μοσκώβ Σελίμ», «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπολέως», «Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας», «Πρωτομαγιά». Η Άννα Κοκκίνου με τα πολλά της πρόσωπα, τις πολλές φωνές, τις διαφορετικές ηλικίες και φύλα, μας παρασέρνει σε ένα ταξίδι εικόνων που συναρπάζει.»
Στη φετινή επανάληψη ξαναδουλεύτηκαν ορισμένα στοιχεία τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (πραγματικό ονοματεπώνυμο Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης, Βιζύη 1849 – Αθήνα 1896), ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποιητής και λόγιος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας
Γεννήθηκε στη Βιζύη (ή Βιζώ) της Ανατολικής Θράκης το 1849, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας. Σε ηλικία δέκα ετών οι γονείς του τον στέλνουν στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε έναν θείο του για να μάθει ραπτική. Παραμένει εκεί μέχρι την ηλικία των 18, προστατευόμενος από τον Κύπριο έμπορο Γιάγκο Γεωργιάδη και αργότερα προστατευόμενος του αρχιεπισκόπου Κύπρου Σωφρονίου Β΄ ζει για ένα διάστημα στην Κύπρο, όπου μάλιστα τον προόριζαν για τον ιερατικό κλάδο. Το 1872 γίνεται ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Μεταξύ των καθηγητών του αναφέρεται και ο ποιητής Ηλίας Τανταλίδης, ο οποίος διέκρινε στον Βιζυηνό στοιχεία ιδιαίτερου ταλέντου και ευφυίας ώστε τον σύστησε στον πλούσιο Γεώργιο Ζαρίφη. Την ίδια χρονιά εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά με δαπάνες του Ζαρίφη μεταβαίνει στη Γερμανία, στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία στο διάστημα 1875-1878. Το 1881 τυπώνεται στη Λειψία η διδακτορική του διατριβή Das Kinderspiel in Bezug auf Psychologie und Paedagogik (“Το παιδικό παιχνίδι υπό έποψη ψυχολογική και παιδαγωγική”.) Το (1883) δημοσιεύεται στην Εστία το πρώτο μεγάλο διήγημά του Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως. Δημοσιεύονται επίσης το Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου και Το αμάρτημα της μητρός μου. Το 1884, λόγω του θανάτου του προστάτη του, Ζαρίφη, υποχρεώνεται να επιστρέψει στην Αθήνα και διορίζεται καθηγητής σε γυμνάσιο.
Ένα χρόνο αργότερα εκλέγεται υφηγητής στην έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με την επί υφηγεσία διατριβή Η φιλοσοφία του καλού παρά Πλωτίνω. Παράλληλα δημοσιεύονται τα διηγήματά του Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας και Το μόνον της ζωής του ταξείδιον. Εκείνη την εποχή αρχίζει να ασχολείται με ένα μεταλλείο στο Σαμάκοβο. Το 1886 γράφει το Ο Μοσκώβ-Σελήμ. Το 1892 προσβάλλεται από φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο. Εκεί ζει βυθισμένος στις ουτοπικές εμμονές του για την εκμετάλλευση του μεταλλείου στην πατρίδα του και στο παραληρηματικό πάθος του για τη νεαρή Μπετίνα Φραβασίλη (14 ετών), την οποία επιθυμούσε να νυμφευτεί. Ύστερα από τέσσερα χρόνια εγκλεισμού, πεθαίνει στις 15 Απριλίου του 1896 σε ηλικία 47 ετών.
ΛΑ ΠΟΥΠΕ
του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη
Παίζει και σκηνοθετεί η Άννα ΚοκκίνουΣκηνικά: Νίκος ΑλεξίουΚοστούμια: Χριστίνα ΜαθέαΜουσική Σύνθεση
Ενορχήστρωση – Παραγωγή: Στέλλα Γαδέδη
Προγραμματισμός
Ηχογράφηση: Kimo Viglis
Φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης
Μάρω Θωμά
Η παράσταση πρωτοανέβηκε στις 23 Μαΐου 2008 παίχτηκε στη Σφενδόνη για 2 χρόνια και στη Θεσσαλονίκη με πολύ μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία
Ολοστρόγγυλη, ζουμερή, με άρωμα φράουλα και καρδιά δηλητήριο
Η Ρίκα είναι η πιο επιδέξια ράφτρα φορεμάτων κούκλας. Διαθέτει σπάνια κουμπιά, υφάσματα και μεγάλο ταλέντο. Η ενασχόλησή της αυτή την έχει καθηλώσει σε μια αφύσικη παιδικότητα. Κλεισμένη στον κόσμο της, δυσκολεύεται να καταλάβει τον άλλον, πληγώνεται και γίνεται τρομακτική. Ευτυχώς υπάρχει η κυρία Νέλλη και το σκαθάρι στο παράθυρο που με τις κεραίες του την καθοδηγεί. Η Ρίκα είναι ένα πονεμένο μικρομέγαλο πλάσμα που σηκώνει τα μανίκια και τα βάζει με τον χειρότερο εχθρό της: το Μίσος.
Μ΄ όλη της την δύναμη αντιστέκεται στην γλυκιά σαγήνη των φθονερών σκέψεων. Ο εχθρός όμως είναι δυνατός. Έχει τρυπώσει μέσα για τα καλά, ζει και βασιλεύει στα σωθικά της. Ολοστρόγγυλη, ζουμερή, με άρωμα φράουλα αλλά στην καρδιά μια σταξιά δηλητήριο.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ – Βιογραφικό
Γεννήθηκε στις Σέρρες, 4 Ιουλίου του 1967. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή της Αθήνας και τη Δραματική Σχολή Βεάκη. Για λίγα χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Οι τέσσερις τοίχοι και Ο φιλοξενούμενος και τη συλλογή διηγημάτων Φυσικές Ιστορίες ( Το Ροδακιό). Επίσης το θεατρικό αφήγημα Μεταμφίεση (εκδόσεις Ιανός). Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά (Albin-Michel), αγγλικά (Marion Boyars), ιταλικά (Crocetti) και ισπανικά (Tropismos).
Τιμήθηκε με το «Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου» του περιοδικού Διαβάζω (2000) και, μαζί με το μεταφραστή του Michel Volkovitch, μοιράστηκε το γαλλικό βραβείο “Laure Bataillon” (καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς) για το μυθιστόρημα Οι Τέσσερις Τοίχοι (με τίτλο στα γαλλικά Le Miel des Anges), το οποίο ήταν υποψήφιο και για το λογοτεχνικό Βραβείο Balkanika (2003).
Κατοικεί στην Αθήνα, στην Άνω Πεύκη.
