Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα της Βάνας Λυδάκη με τίτλο Θάλαμος (20)14.
Ο θάλαμος με το νούμερο 14 είναι ένας τερματικός σταθμός στις ζωές των ηρώων. Μέσα του μόνο η νόσος, η εναγώνια αναμονή και η στασιμότητα, που παροδικά εγκλωβίζει τους ανθρώπους, αρρώστους και Ο θάλαμος 14 είναι ένας τερματικός σταθμός στη ζωή των ηρώων: άνθρωποι καθηλώνονται, ιστορίες ανταλλάσσονται, σχέσεις δημιουργούνται. Η γιατρός Άννα Βασιλάκη, ευαισθητοποιημένη από το πλήθος των ανασφάλιστων στην Υγεία, λειτουργεί στα όρια της παραπτωματικότητας για να τους βοηθήσει. Κι ενώ η δράση της αποκαλύπτεται, μαθαίνει ότι η μητέρα της, η κυρία Στέλλα, έχει την επάρατη νόσο. Ο Στάθης Παπαγεωργίου, άνθρωπος της διοίκησης, αναλαμβάνει να διεξαγάγει μια ένορκη διοικητική εξέταση, αν και δεν το επιθυμεί. Η γριά κομμουνίστρια Ειρήνη, επαναπατρισθείσα χρόνια πριν από την Τασκένδη, έχει ένα αίτημα που μόνο η ανιψιά της η Ξένια μπορεί να εκπληρώσει. Η Ξένια, μοναχική γυναίκα του κυβερνοχώρου και χακτιβίστρια, με σκοτεινό παρελθόν, θα φορτωθεί το άχθος μιας συνωμοσίας που θα την εξοντώσει και θα συναντήσει τον έρωτα που θα τη σώσει. Ο άνεργος Μανόλης, ο εθισμένος στο διαδίκτυο έφηβος Έκτορας, ο οργίλος αγωνιστής γιατρός Άγγελος Τσιάλης, ο χειροπρακτικός θεραπευτής Άρης Ξενίδης, ο Μπανγκλαντεσιανός μετανάστης Σουχιέλ, ο πολιτικός εξόριστος Στρατής, η γλυκιά Ευτέρπη, η Γεωργιανή Έκα, ο Εβραίος Ααρών Βουλγάτης, ο «κουτεντές» Παναγιώτης διασταυρώνονται στον θάλαμο 14 και γίνονται ο καθένας μέρος της ιστορίας του άλλου, χτίζοντας έτσι σιγά σιγά ένα έργο που αφορά έναν αιώνα που έδυσε και έναν αιώνα που ανέτειλε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα πολυπρισματικό μυθιστόρημα για τη σημερινή Ελλάδα, που, καθώς καθρεφτίζεται πάνω στο πρόσφατο παρελθόν της, ανακλά το βασικό ερώτημα της εποχής: Ποια στάση κρατά ο πολίτης απέναντι στην αδικία και στην ανέχεια;
Η Βάνα Λυδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1963. Σπούδασε στην Ιατρική σχολή Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε το 1986. Έζησε στην Αθήνα είκοσι τέσσερα χρόνια και τώρα κατοικεί στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 2002 με το μυθιστόρημα Ο χορός των απαλών ανθρώπων (Μεταίχμιο). Ακολούθησαν: Το πορτρέτο της Άλλης (Μεταίχμιο, 2004), Το τέλος των ημερών (Αρμός, 2009) και Δυτικότερα της Λήθης (Περίπλους, 2012). Διηγήματα, μικρές ιστορίες και κείμενα με δοκιμιακό περιεχόμενο έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο (Δέκατα, Δίαυλος, Vakxikon, εφ. Πατρίς, Σιγμές, Αρμονία κ.λπ.)
