Από τις εκδόσεις Ροές και στη σειρά «microMEGA / Λογοτεχνία» κυκλοφόρησε το βιβλίο του Στέφαν Τσβάιχ, Ταξίδι στο παρελθόν σε μετάφραση του Δημήτρη Δημοκίδη.

 

Μπορεί να επιβιώσει ένας έρωτας που έρχεται αντιμέτωπος με την απόσταση, το χρόνο, την προδοσία, τη σκιά ενός παγκόσμιου πολέμου; Μήπως τελικά το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι αυτό που φαινομενικά τον κρατάει ζωντανό – η ανεκπλήρωτη φύση του, το πέρασμά του στη σφαίρα του ονείρου; Ο Στέφαν Τσβάιχ μάς αφηγείται την ιστορία ενός έρωτα που για χρόνια μοιάζει ανέφικτος, σε τούτη την ψυχολογική αλλά και έντονα αισθησιακή νουβέλα, η οποία ανακαλύφθηκε μετά το θάνατό του κι ενέπνευσε τον Πατρίς Λεκόντ να τη μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη.

 

Ο πολυταξιδεμένος και πολυγραφότατος Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου 1881. Ως το 1935 -αν εξαιρέσουμε το πολυάριθμα ταξίδια του στο εξωτερικό- ζει στην Αυστρία (Βιέννη και Σάλτσμπουργκ). Μεταφράζει Βερλαίν, Μπωντλαίρ και Βεράρεν, δημοσιεύει ποίηση (“Ασημένιες χορδές”, “Τα πρώτα στεφάνια”), νουβέλες (“Φόβος”, “Αμόκ”, “Σύγχυση των αισθήσεων” κ.ά.), θεατρικά (“Βολπόνε”), δοκίμια, καθώς και τα περισσότερα έργα μια μεγάλης σειράς βιογραφικών μελετών και λογοτεχνικών πορτρέτων για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος (“Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ-Ντίκενς-Ντοστογιέφσκι”, “Ρομαίν Ρολάν”, “Μαρία Αντουανέτα”, “Μαρία Στιούαρτ”, “Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ” κ.ά.). Το 1933, με την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στη γειτονική Γερμανία, τα βιβλία του Τσβάιχ γίνονται στόχος της ναζιστικής προπαγάνδας. Το 1935 εγκαταλείπει οριστικά την Αυστρία, εγκαθίσταται στο Λονδίνο και το 1940 αποκτά τη βρετανική υπηκοότητα. Το 1941 φεύγει για τις ΗΠΑ και από κει για τη Βραζιλία. Πικραμένος από τα πολιτικά γεγονότα και από το τέλος της εποχής που περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του έργο “Ο χθεσινός κόσμος”, αυτοκτονεί μαζί με τη γυναίκα του στις 23 Φεβρουαρίου 1942 στην Πετρόπολη, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.