Ταινία: Ο συνήγορος, του Ρίντλεϊ Σκοτ

«Εγώ, εσύ και ο διάβολος. Δεν χρειάζεσαι άλλη αγάπη», είναι η φράση που θα μπορούσε εύκολα να σταθεί ως υπότιτλος κάτω από τον «Συνήγορο». Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Κόρμακ Μακάρθι γράφει το πρώτο του σενάριο και επαναφέρει τον αλύτρωτο, μηδενιστικό κόσμο όπου ζούσαν οι ήρωες στο «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους».

Με έντονο το στοιχείο του νουάρ και με διαλόγους που φιλοσοφούν περί ηθικής, βούλησης και ευθύνης, ο ΜακΚάρθι πριονίζει την καπιταλιστική Αμερική και τον δήθεν καθωσπρεπισμό της, αλλά πλάι σε έναν σκηνοθέτη που δείχνει υπέρμετρη εμπιστοσύνη στο σενάριο και μάλλον χωρίς να το πολυκαταλαβαίνει, το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό και στενάχωρο, καθώς τα πρώτης ποιότητας υλικά του δεν ταίριαξαν ποτέ μεταξύ τους.

Ο Μάικλ Φασμπέντερ είναι ο συνήγορος: φρεσκο-αρραβωνιασμένος με την γυναίκα της ζωής του (Πενέλοπε Κρουζ) αποφασίζει να πιάσει την καλή και εμπλέκεται σε μια ιστορία διακίνησης ναρκωτικών. Παρά τις προειδοποιήσεις των από μέσα, Μπαρδέμ και Πιτ, ο συνήγορος κλειδώνει το deal προσδοκώντας σε μια άνετη και πλουσιοπάροχη ζωή. Όταν το «φορτίο» εξαφανιστεί, ο συνήγορος θα βρεθεί στην δίνη του τυφώνα των καρτέλ, χτυπώντας με τον χειρότερο τρόπο πάνω στην κυνική και γεμάτη ειρωνεία διαπίστωση της Ντίαζ, «It’s a strange world. Not mine. Yours».

Ο Συνήγορος Φασμπέντερ γίνεται στα χέρια του σεναριογράφου ΜακΚάρθι ο αντίποδας του σερίφη Τόμι Λι Τζόουνς όταν στην ταινία των Κοέν έλεγε: «Δύσκολα καταλαβαίνεις τα σημερινά εγκλήματα. Όχι ότι τα φοβάμαι. Πάντα ήξερα ότι πρέπει να είσαι πρόθυμος να πεθάνεις σ’ αυτή τη δουλειά. Αλλά δεν θέλω να ρισκάρω και να συναντήσω κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Ρισκάρεις την ‘ψυχή’ σου έτσι. Λες “εντάξει”, θα γίνω μέρος αυτού του κόσμου». Ο Φασμπέντερ, δίχως να καταλαβαίνει ποιό μέρος του κόσμου γίνεται, τι είναι το ρίσκο που παίρνει και ποιό τελικά είναι το έγκλημα που διαπράττει, γίνεται θύμα των ίδιων του επιλογών. Η διαφορά που χωρίζει το «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» από τον «Συνήγορο» είναι ότι οι Κοέν, διασκευάζοντας τον ΜακΚάρθι παρέδωσαν όχι μόνο ένα εξαιρετικό νιχιλιστικό θρίλερ, αλλά και μια αριστουργηματική σπουδή χαρακτήρων. Στην αντίπερα όχθη, «Ο Συνήγορος» δεν σκάβει τόσο βαθιά στην ανατομία ούτε των ηρώων, ούτε του σύμπαντος που στήνει.

Και ενώ θα μπορούσε να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση νέο-νουάρ, καθώς όλα τα στοιχεία του είναι συγκεντρωμένα προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν παίρνουν ποτέ σειρά για να μιλήσουν την γλώσσα του. Περιλαμβάνοντας μία από τις πιο σκληρές σκηνές θανάτου και μία από τις πιο σέξι, «Ο Συνήγορος» θα μπορούσε να συζητιέται για πολύ καιρό. Όχι μόνο για τις δύο αυτές σκηνές, αλλά και για το εγχείρημα να συγκροτηθεί ένα πρώτης τάξεως σύγχρονο νουάρ με τις ηθικές προτάσεις του σήμερα. Αλλά το παζλ των Σκοτ και ΜακΚάρθι δεν ενώνεται ποτέ και εσύ περιμένεις, σαν τον σερίφη των Κοέν, για αυτό που θα έρθει. Αλλά επειδή εδώ δεν έχει Κοέν, το «αυτό» τελικά δεν έρχεται ποτέ.  

Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Σενάριο: Κόρμακ ΜακKάρθι
Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ, Κάμερον Ντίαζ, Μπραντ Πιτ
Διάρκεια: 98΄
Διανομή: Odeon