Από τότε που ήρθα σε επαφή με το “ανθρωποκεντρικό ντοκιμαντέρ” και ξεκίνησε η μαθητεία και τα πρώτα μου βήματα σε αυτό, δεν θέλησα να ξανακάνω άλλο είδος κινηματογράφου.
Μου έδινε ένα μοναδικό πλούτο εμπειριών και μια εκφραστική πληρότητα που δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν, δημιουργικά, από την κατασκευή αυτών που οι φίλοι αποκαλούν “κανονικές ταινίες”. Επιπλέον η αξιοποίηση και ο χειρισμός των ανθρώπινων ενεργειακών φορτίων που αναδύονται κατά τη διάρκεια του γυρίσματος όπως και το χειροποίητο της όλης διαδικασίας, είναι κάτι που ταιριάζει πολύ με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου ή για να το πω διαφορετικά, με τα όρια μου.
Όμως παρότι κολυμπούσα σε γνωστά νερά, πολύ αργότερα άρχισα να συνειδητοποιώ το κοινό στοιχείο των ταινιών μου, τί τελικά αφηγούνται ξανά και ξανά. Περνώντας δίπλα από δύο κυρίες που συζητούσαν στο τέλος ενός συνεδρίου, τις άκουσα να μιλάνε χαμηλόφωνα για “ιστορίες εμπιστοσύνης”. Κάτι σκίρτησε μέσα μου, η φράση με αφορούσε άμεσα. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν ένιωθα να κάνω κάτι άλλο παρά να αφηγούμαι απλά, υπό μορφή ντοκιμαντέρ, ιστορίες εμπιστοσύνης. Ιστορίες εμπιστοσύνης που τα εκάστοτε κεντρικά πρόσωπα, γενναιόδωρα μας κοινωνούσαν…
Όμως η έννοια της εμπιστοσύνης, θεμελιώδης, για το “ανθρωποκεντρικό ντοκιμαντέρ” δεν είναι τόσο απλή. Το να βρεθείς σε μια κατάσταση εμπιστοσύνης με τον άλλο δεν είναι θέμα τεχνικής, ούτε διδάσκεται. Ο άλλος δεν μας χρωστάει τίποτα και δεν θα μας δώσει τίποτα περισσότερο από αυτό που θα τον πείσουμε πως αξίζει τον κόπο να μας δώσει. Η εμπιστοσύνη που θα βιώσουμε ή όχι σε μια σχέση, τα δώρα που ο άλλος θα μας χαρίσει ή όχι, σε τελική ανάλυση είμαστε εμείς οι ίδιοι που τα προκαλούμε ή τα αποτρέπουμε… Η κάμερα δεν καταγράφει κάποια αντικειμενική πραγματικότητα αλλά τη μεταφορά ενέργειας ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Στην ταινία αποτυπώνονται τα κβάντα εμπιστοσύνης που αυτά αντάλλαξαν στο χωροχρόνο της συνάντησής τους. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Info: Ο Σταύρος Ψυλλάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1954. Απέκτησε Πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανολόγου Μηχανικού [Ε. Μ. Π.], Πτυχίο Σκηνοθεσίας από τη σχολή Ε. ΧΑΤΖΙΚΟΥ. Υπότροφος του Γαλλικού κράτους στο Παρίσι. Σπούδασε σκηνοθεσία ανθρωπολογικού ντοκιμαντέρ στα Ateliers VARAN. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με Σκηνοθεσία & παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ. Επιλεκτική φιλμογραφία: ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (2012, 87min), ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (2009, 87min), Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (2000, 52min).
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 29
