Ρίτα Αντωνοπούλου: Τα όνειρα, οι ιδεολογίες, οι έρωτες και οι επαναστάσεις ξεκινούν από μέσα μας και ζουν μέσα μας

Η τραγουδίστρια Ρίτα Αντωνοπούλου συναντά εκ νέου τον ηθοποιό Άγγελο Μπούρα, σε μια διαφορετική μουσική παράσταση, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μετά την επιτυχημένη εισαγωγή στο πολιτικό cabaret, μέσω της παράστασης «Βερολίνο, Παρίσι, να θυμάσαι τι ξεχνάς…», οι συντελεστές παρουσιάζουν μια νέα παράσταση με τίτλο «Βερολίνο! Παρίσι! Συγγρού! … Η κρίση σας προωθείται…».

Στην παράσταση παρουσιάζονται τραγούδια που έγραψαν ιστορία σε cabaret της Ευρώπης κατά το Μεσοπόλεμο, αποτελώντας παράλληλα σημαντικές στιγμές στην ιστορία των μιούζικαλ. Το έργο, αποτελεί ένα σύγχρονο πολιτικό cabaret όπου συνυπάρχουν τραγούδια, μουσική, χορός, βίντεο και σύγχρονα σατιρικά κείμενα. Τα κείμενα έχουν υπογραφεί από τους Δημήτρη Αποστόλου, Κωνσταντίνο Μάγνη και Θέμη Μουμουλίδη, με τον τελευταίο να υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης.

Με αυτή την αφορμή, το CultureNow συνομίλησε με τη Ρίτα Αντωνοπούλου, η οποία απάντησε στις ερωτήσεις μας για το έργο.

Συνέντευξη: Νώντας Δουζίνας

CultureNow.gr: Βερολίνο, Παρίσι, να θυμάσαι τι ξεχνάς… Τώρα “Βερολίνο! Παρίσι! Συγγρού!… Η κρίση σας προωθείται”. Πρόκειται για τη συνέχεια ή για ένα αυτόνομο έργο;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Πρόκειται για τη συνέχεια της παράστασης που ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο. Την αγαπήσαμε, την αγάπησε ο κόσμος κι αυτός είναι κι ο λόγος που αποφασίσαμε να την εξελίξουμε και να την παρουσιάσουμε ξανά. Θεωρώ δηλαδή ότι όποιος την έχει δει, έχει σαφείς λόγους να την ξαναδεί… για όποιον δεν την έχει δει δεν το συζητώ!

C.N.: Στο έργο προσπαθείτε να εξηγήσετε τί σχέση έχουν Βερολίνο, Παρίσι, Συγγρού. Τί σχέση έχουν λοιπόν; Σε ποιό επίπεδο;
Ρ.Α.: Η Συγγρού είναι το σήμερα. Είναι αυτό που βιώνουμε ως χώρα ή καλύτερα ως πολίτες αυτής της χώρας. Το Βερολίνο και το Παρίσι έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί σήμερα…αυτά είναι τα αυτονόητα. Αυτό όμως που προσπαθεί να κάνει η παράσταση είναι να συνδέσει τους τόπους και μουσικά και το αποτέλεσμα είναι ένα μαγικό ταξίδι.

C.N.: «Μια μουσική παράσταση στην καρδιά της τρέλας της εποχής». Η παράσταση εστιάζει στην τρέλα, ή είναι πλέον κομμάτι της τρέλας για την οποία μιλάει;
Ρ.Α.: Η παράσταση παρουσιάζει την τρέλα! Είτε μέσα από σατιρικά κείμενα, είτε μέσα από πολύ σοβαρά κείμενα, ή μέσα από πολύ σημαντικά τραγούδια. Είμαστε όλοι μέρος της τρέλας. Τη ζούμε στην καθημερινότητά μας. Αυτή η παράσταση οφείλει να ζει στο σήμερα.

C.N.: Ποιο είναι το νέο στοιχείο που προσφέρει το συγκεκριμένο μιούζικαλ, σε σύγκριση με όσα έχουμε δει ως τώρα;
Ρ.Α.: Θα σας πω ότι ο κόσμος που το βλέπει μας λέει ότι δεν έχει ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με εφέ, ούτε με ακριβά σκηνικά και κοστούμια. Έχει να κάνει με την ποιότητα που προσφέρει. Δεν είναι μιούζικαλ. Είναι πολιτικό cabaret. Είναι μουσικό θέατρο με πολιτικό θέμα. Αυτό επίσης δε σημαίνει ότι στην παράσταση ακούγονται μόνο πολιτικά τραγούδια. Μιλάμε για την πολιτική κατάσταση και τη βιώνουμε ακόμη και μέσα από ερωτικά τραγούδια.

C.N.: Βερολίνο, Παρίσι.. Δυο μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Από την άλλη, η Συγγρού, ένας μεγάλος αθηναϊκός δρόμος. Γιατί επιλέχθηκε η Συγγρού στον τίτλο;
Ρ.Α.: Γιατί πέρα από ένας κεντρικός δρόμος, είναι και ο δρόμος που γεννήθηκε αυτή η παράσταση. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο… στην καρδιά της Συγγρού. Είναι ο μοναδικός χώρος αυτή τη στιγμή στην Αθήνα που μπορεί να υποστηρίξει αυτό που κάνουμε.

C.N.: Ποιες είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις και δυσκολίες, σε ένα τέτοιο μιούζικαλ, για την τραγουδίστρια Ρίτα Αντωνοπούλου;
Ρ.Α.: Θα σας πω κάποια πρακτικά θέματα… ας πούμε δεν υπάρχει αναλόγιο όπως έχουμε συνηθίσει όλοι οι τραγουδιστές για να είμαστε ασφαλείς ότι δε θα ξεχάσουμε τα λόγια μας. Τώρα είναι πολλοί οι πελάτες που στο τέλος με ρωτούν πώς μπορώ και τα θυμάμαι όλα αυτά απέξω και από μέσα μου λέω «η καρδούλα μου το ξέρει»! Κάθε βράδυ έχω φοβερό άγχος. Επίσης είναι η πρώτη φορά που έχω πεζά κείμενα… απαιτείται και υποκριτική ικανότητα κι είναι κάτι που με ιντριγκάρει ιδιαίτερα! Χρειάζεται επίσης και κάποια κινησιολογία. Όλα αυτά δεν είναι προαπαιτούμενα στο χώρο του τραγουδιού. Στο χώρο του μουσικού θεάτρου όμως είναι βασικά. Τέλος η ερμηνευτική γκάμα είναι πολύ μεγάλη γιατί καλείσαι να αποδώσεις εξίσου καλά τραγούδια στη γλώσσα σου αλλά και γαλλόφωνα, αγγλόφωνα, γερμανόφωνα. Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω αυτή τη δουλειά γιατί είναι κάτι που ονειρεύομαι εδώ και καιρό και δεν ήξερα πότε θα μου δινόταν η ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Ευτυχώς ο σκηνοθέτης της παράστασης Θέμης Μουμουλίδης είχε ακριβώς την ίδια ιδέα και θέλησε να την υλοποιήσει με μένα.

C.N.: Στο μιούζικαλ περιλαμβάνονται τραγούδια από μουσικές σκηνές του Μεσοπολέμου. Γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη εποχή;
Ρ.Α.: Είναι η περίοδος που άνθισε το πολιτικό καμπαρέ κι όχι μόνο. Αυτή η εποχή είναι συνυφασμένη με τα τραγούδια της κι είναι αυτά τα τραγούδια τα οποία θέλαμε να αποδώσουμε.

C.N.: Πώς συνδέονται το Βερολίνο, το Παρίσι και η Αθήνα σήμερα;
Ρ.Α.: Με αριθμούς, δείκτες χρηματιστηρίων και τις απόψεις των αγορών…αλλά και με ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά κι άσχετα με την καταγωγή και τον τόπο διαμονής τους, απλά βάζουν πάνω από όλα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

C.N.: Η παράσταση διαπραγματεύεται χαμένους έρωτες, χαμένες επαναστάσεις, χαμένα όνειρα, χαμένες ιδεολογίες. Έχουν χαθεί όλα πλέον; Δε μπορούμε να κερδίσουμε κάτι;
Ρ.Α.: Όχι βέβαια! Αν συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι τέτοιο, τότε μόνο θα χαθούν όλα. Ακόμη δεν έχει χαθεί τίποτα κι ούτε πιστεύω πως θα χαθεί. Όλα τα όνειρα, οι ιδεολογίες, οι έρωτες, οι επαναστάσεις ξεκινούν από μέσα μας και ζουν μέσα μας… όσο εκεί υπάρχει ακόμη φλόγα όλα μπορούν να γίνουν.

C.N.: Ακόμη αναλύεται ο πυρετός και η αγωνία της προεκλογικής περιόδου. Επίκαιρο από κάθε άποψη το έργο…
Ρ.Α.: Εντελώς… τα κείμενα αλλάζουν συνεχώς γιατί το απαιτεί η επικαιρότητα! Είμαστε όλοι περήφανοι γι’  αυτό που παρουσιάζουμε και όταν τελειώνει η παράσταση και γινόμαστε ένα με τον κόσμο και ακούμε τα σχόλιά τους παίρνουμε όλη τη δύναμη και την αγάπη που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε!