Το Αβγό μας προσκαλεί σε ένα ρεσιτάλ πιάνου του Θόδωρου Κοτεπάνου με αριθμητική θεματική (Τρίτες του Πάθους).

Τρεις συνθέτες και οι ΤΡΙΤΕΣ σονάτες τους. Chopin, Prokofiev, Brahms. Και αυτό συμβαίνει τρίτη…

Οι Έλληνες, είμαστε από τους ελάχιστους πολιτισμούς που τις μέρες της εβδομάδας τις αριθμούμε, αντί να τις ονομάζουμε. Οι μοναδικές εξαιρέσεις είναι σημαντικοί συμβολισμοί της ορθοδοξίας. Οι υπόλοιπες ημέρες απελευθερώνονται έτσι από τις ποιητικές τους αναφορές, τον επικίνδυνο μύθο και ειδωλολατρισμό τους.

Γιατί η τρίτη είναι, σε διάφορες γλώσσες, μέρα αφιερωμένη στο θεό Άρη και στο στοιχείο της φωτιάς! Εντούτοις, ένας αριθμός μπορεί και δίνει ταυτότητα. Το ίδιο συμβαίνει όταν ένα έργο μουσικής δεν έχει προσωνύμιο, παρά μόνο έναν αριθμό. Είναι αποκαλυπτικά απαλλαγμένος από την ανάγκη να παραπέμπει σε κάποιο μύθο ή ιστορία, όπως λέμε “πρόγραμμα¨.

Η καθαρή μουσική, μη έχοντας το δεκανίκι της φιλολογίας, απαιτεί πρωτίστως συμμετοχή. Αυτή είναι η σημαντικότερή της διάσταση. Εμείς την αποκαλούμε “πάθος”!