Προσωπικό ημερολόγιο ανεκδοτολόγιο 2016 – Γιάννης Σερβετάς

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΝΟS το «Προσωπικό ημερολόγιο ανεκδοτολόγιο 2016. Ένα παιδί ακόμα μετράει τ’ άστρα. 2016 και συνεχίζω!» του Γιάννη Σερβετά 

Αποσπάσματα από τον πρόλογο

«…Ήταν 2007 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο µου Ημερολόγιο. Ήταν καταπράσινο και στο εξώφυλλό του έγραφα: 1687+19% ΦΠΑ = 2007. Το είδα πρόσφατα, συγκινήθηκα και ένα δάκρυ κύλησε…
Και κύλησε όχι γιατί είδα το πρώτο µου Ημερολόγιο αλλά γιατί θυµήθηκα ότι πριν 10 χρόνια είχαµε ΦΠΑ µόνο 19%. 

Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας και σκέφτεστε αν θα το αγοράσετε ή όχι, είναι το 10ο Ημερολόγιο που γράφω. Πάρτε το, είναι πολύ καλό. Και σας το λέω όχι επειδή είναι δικό µου, αλλά επειδή είναι δικό µας. Γιατί όλοι µαζί το γράφουµε στιγµή την στιγµή, λεπτό το λεπτό. Εγώ ακούω τις ιστορίες σας, τις σηµειώνω και στο τέλος τις βάζω όλες μαζί σε αυτές τις 400 σελίδες μαζί µε δικές µου ιστορίες, µε ανέκδοτα και χαµόγελα από όλο τον κόσµο.

Να ευχαριστήσω θερμά τον «IANO» που τόσα χρόνια στέκεται «παλικάρι» δίπλα µου και μάλιστα σε πολύ δύσκολες οικονομικά εποχές. Να ευχαριστήσω εσάς. Όλους σας. Τι θα έκανα χωρίς εσάς. Εσάς που µου επιτρέπετε να είμαι εγώ. Σας οφείλω πάρα πολλά.

Αυτά. Πάµε να ζήσουµε ακόµα µία µαγική χρονιά. Από το 2004 ως σήμερα είχαμε 7 πρωθυπουργούς. Καραµανλή, Παπανδρέου, Παπαδήµα, Πικραµένο, Σαµαρά, Τσίπρα, Θάνου (για πρώτη φορά γυναίκα) και πάλι Τσίπρα, από το Σεπτέμβριο του 2015. Για να δούμε το 2016 πόσοι θα γίνουν;

Το Hµερολόγιο που κρατάτε στα χέρια σας το θεωρώ επετειακό γιατί είναι το 10ο και ζήτησα από ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα να γράψουν γι’ αυτό λίγα λόγια. Τους ευχαριστώ που ανταποκρίθηκαν µε χαρά…»

Επιμέλεια: Βασίλης Δέλιος, Νατάσα Καντζα

Εικονογράφος: Νίκος Πολυχρονόπουλος

Σημείωμα εκδότη, Κωστή Καρατζά

Ένα εκδοτικό εγχείρηµα πρέπει να συγκεντρώνει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για να καταφέρει να αντέξει στο χρόνο. Πόσο µάλλον για να ξεπεράσει τη δεκαετία. Χρειάζεται ποιοτικό περιεχόµενο που ανανεώνεται και ταυτόχρονα διατηρεί µια συνοχή, ισχυρούς δεσµούς µε τους αναγνώστες, µεράκι από τους ανθρώπους που δουλεύουν για την παραγωγή του, και πολλά ακόµη.   

Το Ηµερολόγιο του Γιάννη τα έχει όλα αυτά, αλλά έχει και κάτι ακόµα πιο σηµαντικό. Έχει πολλή αγάπη από τον ίδιο και όλους όσοι συµµετέχουν µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο σ’ αυτό. Αυτή η αγάπη είναι που περνάει µε τόσο άµεσο τρόπο και στους αναγνώστες, τους κάνει να γελάνε µε την ψυχή τους και τους µετατρέπει σε φανατικούς υποστηρικτές. Αυτό τους κάνει να γεµίζουν τα θέατρα για να ζήσουν την παράσταση-παρουσίαση του Γιάννη κάθε χρόνο στην πόλη τους ή ακόµα και να ταξιδέψουν από µακριά για να τον δουν.

Αυτή η αγάπη κάνει το Ηµερολόγιο ξεχωριστό και δίνει σε όλους εμάς τη δύναμη να συνεχίζουμε µε κέφι µετά από τόσα χρόνια.

Σημείωμα φίλου – συνεργάτη – συναγωνιστή, Αντώνη Κανάκη (αποσπάσματα)

«…Το αγαπάει πολύ αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, αγάπει να το γράφει, να συλλέγει το υλικό, να σκαρφίζεται το νέο εκπληκτικό εξώφυλλό του, να το µυρίζει όταν τυπώνεται, να το µοιράζεται και τρελαίνεται να σας το παρουσιάζει…

Χρόνια του πολλά, Γιάνναρέ µου, αυτού του Ημερολογίου-Ανεκδοτολογίου που εξελίχθηκε να είναι πολλά περισσότερα από ένα ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο.

Όσα όµως ακόµη και να είναι τα χρόνια του, ακόµη και αν αυτή είναι η τελευταία του έκδοση, το έφτιαξες και αυτό, ρε φίλε… Το µοιράστηκες… 

Το ζήσαµε και αυτό και είναι ένα ακόµα κεφάλαιο, µικρό ή µεγάλο, σηµαντικό ή ασήµαντο, λίγη σηµασία έχει, του µεγαλύτερου «βιβλίου» που γράφουµε άλλες φορές παρέα και άλλες µόνοι µας… 

Αλλά εδώ που τα λέµε, ακόµα και όταν το γράφουµε µόνοι, πάλι παρέα είµαστε, αγόρι µου, και µου αρέσει πολύ που κοµµάτια του «βιβλίου» µου έχουν και τον δικό σου γραφικό χαρακτήρα και ελπίζω να σου αρέσει και σένα που κοµµάτια του δικού σου έχουν και τον δικό µου.

Καλοτάξιδο το δεκάρι το καλό…»

Σημείωμα ιδιοκτήτη βέσπας, Βασίλη ∆έλιου (αποσπάσματα)

«…Το δέκα το καρώ. Το ‘φχαριστήθηκα δεν µπορώ να σας πω πόσο. Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε άλλο τόσο και σεις.

Γιάννη µου, σου εύχοµαι να ‘σαι γερός και να συνεχίσεις να γράφεις και εγώ γερός (όχι, Γιάννη, ∆ΕΝ έκανα λάθος στον τονισµό της λέξης) να συνεχίζω να διορθώνω όλα τα πονήµατά σου.

Ακόµη ένα χάρτινο καραβάκι µαζί µε άλλα εννιά στο στόλο σου ξεκινά το ταξίδι του στην επιφάνεια της απέραντης θάλασσας του µυαλού µας. Καλούς αγέρηδες.

Ο φίλος σου Βασίλης…»