Ομάδα χορού krama: Η πολυφωνία είναι απαραίτητο στοιχείο των καιρών μας

Η krama dance company, που δραστηριοποιείται μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας, πρόκειται να παρουσιάσει σε λίγες ημέρες στην Αθήνα και στο Art Factory – Τεχνοστάσιο την τελευταία της δουλειά,  με τίτλο “a.m.”.

Οι τρεις χορεύτριες και χορογράφοι που αποτελούν την ομάδα, Άννα, Δώρα και Εύη Ζούμπα, μίλησαν με αυτή την ευκαιρία στο CultureNow.gr για τους καλλιτεχνικούς στόχους που τις ένωσαν ως krama, το ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, που αποτέλεσε κύρια πηγή έμπνευσης για το νέο τους έργο, ενώ μας έδωσαν και μία πρώτη γεύση από την παράσταση που θα δούμε.

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Το “a.m.” κινείται διαρκώς στην κόψη του κωμικού και τραγικού, οι ήρωες του έργου ταξιδεύουν σε παράλληλες τροχιές γεμάτοι αναμνήσεις και ο μουσικός κόσμος που συνέθεσε ο The Boy, αναδεικνύει κάθε πτυχή αυτού του ταξιδιού.»

Το έργο, μέσα σε συνθήκη παροξυστικής διασκέδασης, κρυφοκοιτάζει τον άνθρωπο των σύγχρονων μητροπόλεων, παρατηρεί την ταχύτητά του και σκωπτικά διερωτάται για τα σημεία των καιρών: το φασισμό, την υπερ-κατανάλωση αγαθών και σχέσεων, τη σχέση εικόνας και περιεχομένου και το φόβο ως εργαλείο χειραγώγησης…

– Ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης και η κύρια πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του «a.m.»;

Αφορμή μας πάντοτε για δημιουργία, στέκονται προσωπικά ερωτήματα και κοινωνικές ανησυχίες. Στο “a.m.”, η έρευνά μας επικεντρώθηκε πάνω στο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες. Βιώνοντας καταστάσεις αβεβαιότητας και φόβου, ολόκληρες κοινωνίες οδηγούνται σε εξαθλίωση και παραίτηση. Το πώς οι κοινωνίες αυτές δομούνται, λειτουργούν και αυτοκαθορίζονται, τί τις διαμορφώνει και τί τις ανατρέπει, είναι ορισμένα ερωτήματα που αποτέλεσαν σκέψεις, προβληματισμούς και κύρια πηγη έμπνευσης για το “a.m.”.

– Τί συμβολίζει ο συγκεκριμένος τίτλος και ποιος είναι ο βασικός άξονας της παράστασης που θα παρακολουθήσουμε;

Ο τίτλος “a.m.” είναι δανεισμένος από τον χωρισμό του εικοσιτετραώρου σε a.m. και p.m. . Μιλάμε για το χρονικό διάστημα εκείνο του εικοσιτετραώρου που ο καθένας μας έρχεται αντιμέτωπος με την κούραση, σωματική και πνευματική. Μέσα σ’ αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα και με τη βοήθεια και την κάλυψη της νύχτας, μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας αυτοκριτικά στο μικροσκόπιο και να “κρυφοκοιτάξουμε” τις πιο βαθιές σκέψεις και φόβους μας. Από την άλλη, είναι και το χρονικό διάστημα εκείνο που σηματοδοτεί μία νέα μέρα, ένα νέο ξεκίνημα, ελπίζοντας πάντα σε μια ατομική και κατ’ επέκταση κοινωνική λύτρωση και αναγέννηση. Αυτό ακριβώς το δίπολο φθοράς-αναγέννησης, υπογραμμίζει όλη την παράσταση. Ο χρόνος ξεχειλώνει, το παρελθόν συναντάει το παρόν και τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού γίνονται δυσδιάκριτα. Η παράσταση δεν τοποθετείται χρονικά ή χωρικά και οι ερμηνευτές θα μπορούσαν να είναι τελικά ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος.

– Πείτε μας λίγα λόγια και για το πρωτότυπο μουσικό σύμπαν που έχει συνθέσει ο The Boy.

Ο Τhe Βoy (Αλέξανδρος Βούλγαρης) είναι ένας καλλιτέχνης της νέας γενιάς με πολύ ιδιαίτερο χρώμα και αισθητική. Η μουσική που δημιούργησε για την παράσταση, ζωντανεύει ακόμα περισσότερο  τις ιδέες  που είχαμε και ενισχύει τη συνολική ατμόσφαιρα που θέλαμε να δημιουργηθεί επί σκηνής. Το a.m. κινείται διαρκώς στην κόψη του κωμικού και τραγικού, οι ήρωες του έργου ταξιδεύουν σε παράλληλες τροχιές γεμάτοι αναμνήσεις και ο μουσικός κόσμος που συνέθεσε ο The Boy, αναδεικνύει κάθε πτυχή αυτού του ταξιδιού.

– Όπως αναφέρατε και παραπάνω, το «a.m.» δημιουργήθηκε από την έρευνά σας πάνω στο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες. Ποια είναι τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που θέτει η παράσταση, ανοίγοντας παράλληλα κι έναν διάλογο με την σύγχρονη εποχή;

Βασικοί άξονες, είναι τα ζητήματα που μας προβληματίζουν στη σημερινή εποχή. Σίγουρα ζούμε σε πολύπλοκους καιρούς και καθημερινά εισάγονται σύμβολα, έννοιες και αντιλήψεις που πολλές φορές δεν προλαβαίνουμε καν να αντιληφθούμε. Ο φασισμός δεν γεννιέται και πεθαίνει αλλά μεταδίδεται γιατί η ανθρωπότητα είναι απόλυτα ικανή να γεννήσει και να ξαναγεννήσει τα ίδια τέρατα. Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα όνειρα, οι στόχοι, ακριβώς όπως τα υλικά αγαθά, περνούν κι αυτά από μία λογική “ζάπινγκ”. Η εύκολη και ανώδυνη αντικατάσταση αγγίζει πολλές φορές τα όρια της μανίας, με αποτέλεσμα έναν διαρκή αγώνα δημιουργίας μιας εικόνας που περισσότερο ενδιαφέρεται για την ίδια την εικόνα της παρά για την ουσία της. Ολόκληρες κοινωνίες σμιλεύονται και άνθρωποι υπνωτισμένοι και άβουλοι δημιουργούνται – κατασκευάζονται με τη βοήθεια του απόλυτου εργαλείου χειραγώγησης και καταστολής, του φόβου.

– Θα θέλατε να μας «συστήσετε» την krama dance company, που ενεργοποιείται μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας; Από ποια ανάγκη δημιουργήθηκε η ομάδα και ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί στόχοι που σας ένωσαν;

Αρχικά, το όνομα της ομάδας είναι krama, το [kráma]: ομογενές μείγμα το οποίο προέρχεται από τη σύντηξη δύο ή περισσότερων στοιχείων.

Η krama dance company ιδρύθηκε το 2012 από τις Ζούμπα Δώρα, Ζούμπα Εύη και Ζούμπα Άννα.

Η αφορμή μας είναι κοινωνικές ανησυχίες και προσωπικά ερωτήματα. Αναζητούμε απαντήσεις, θέτουμε νέα ερωτήματα και χρησιμοποιούμε ως όχημα καλλιτεχνικές μορφές έκφρασης. Πρωταρχική μας ανάγκη είναι η δημιουργική σύμπραξη καλλιτεχνών και μορφών έκφρασης, ενώ δίνοντας αξία στην προσωπική ταυτότητα και μοναδικότητα, στόχος της ομάδας είναι πάντα η πολυφωνία και η δημιουργία ενός καλλιτεχνικού μωσαϊκού, ενός κράματος που προσπαθεί να ανοίξει το δικό της παράθυρο στη σημερινή πραγματικότητα.

Το 2012 η ομάδα αποπειράθηκε την πρώτη ολοκληρωμένη χορογραφική της δουλειά με τίτλο ‘shadow of a stretched arm’, που παρουσιάστηκε στα Ιωάννινα, ενώ στη συνέχεια παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα. Στη συνέχεια η ομάδα πειραματίστηκε με το sight specific project PRESS(ed) στις Βρυξέλλες  και αργότερα το Traces   στο Ioannina Street Theater Festival (Αύγουστο 2014). Σε συνεργασία με την ομάδα ballena de papel, η krama dance company παρουσιάσε το δεύτερο μεγάλο έργο της με τίτλο ‘barking days’ στη Κωνσταντινούπολη ,το Δεκέμβριος του 2013 το οποίο ταξίδεψε στην Αθήνα, στα Ιωάννινα), στη Θεσσαλονίκη και πιο πρόσφατα στη Σουηδία.

Τον Ιανουάριο 2017 ένας στόχος μας εκπληρώθηκε. Δημιουργήσαμε το krama artspace, έναν χώρο καλλιτεχνική δράσης στο κέντρο της Αθήνας που φιλοξενεί τη λειτουργία και τις δράσεις της ομάδας. Στόχος του χώρου είναι να γίνει σημείο συνάντησης και συνεργασίας Ελλήνων και ξένων δημιουργών προβάλλοντας το έργο τους, αλλά και ένας χώρος έρευνας, πρακτικής και ανάπτυξης, δημιουργίας και ανταλλαγής ιδεών.

– Πώς βλέπετε την σύγχρονη ελληνική χορευτική σκηνή αλλά και το γεγονός ότι αρκετές ομάδες, χορογράφοι και χορευτές, που βιώνουν εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στη χώρα μας, διακρίνονται στο εξωτερικό;

Μέσα σε μια εποχή έντονης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ο σύγχρονος χορός καταφέρνει να επιβιώσει. Τα προβλήματα πολλά και οι δυσκολίες τεράστιες, είναι όμως αρκετά ελπιδοφόρο πως αναπτύσσονται συνεχώς μικροί ή μεγαλύτεροι καλλιτεχνικοί πυρήνες που έχουν την δική τους θέση και πολλές φορές δημιουργούνται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Η πολυφωνία δε, είναι απαραίτητο στοιχείο των καιρών μας. Αυτό  όμως δε συμβαίνει μόνο με το σύγχρονο χορό αλλά με όλες τις μορφές τέχνης και φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά αφορά κι άλλες χώρες εκτός Ελλάδας. Υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες που παρα τα προβλήματα επιμένουν και προσπαθούν να βρίσκουν τρόπους να εκφραστούν και να αντισταθούν σε όλη αυτή την κατάσταση και κάτι τέτοιο δεν έχει γεωγραφικούς περιορισμούς, αλλά κινείται από την ανάγκη για δημιουργία.

– Μετά το «a.m.», υπάρχουν επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια τα οποία θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον της ομάδας Krama;

Οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί δε σταματούν, οπότε οι δημιουργικές σκέψεις είναι πολλές και διάφορες. Προς το παρόν όμως όλο το ενδιαφέρον μας είναι στο a.m. που παρουσιάζεται για πρώτη φορά 17, 18 και 19 Μαΐου κι ελπίζουμε αυτό να είναι μόνο η αρχή του ταξιδιού.

Φωτογραφίες © Μαργαρίτα Νικητάκη

Διαβάστε επίσης: «a.m.», το νέο έργο της ομάδας χορού Krama | 17, 18 και 19 Μαΐου | Art Factory – Τεχνοστάσιο