To αριστουργηματικό θρίλερ του Ανρί Ζ. Κλουζό που το ζήλεψε ακόμα και ο Χίτσκοκ, «Οι Διαβολογυναίκες» (“LES DIABOLIQUES”) θα προβάλλεται σε επανέκδοση από τις 8 Αυγούστου 2013.

Παραμένει στις λίστες με τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών με ρεσιτάλ ερμηνείας από τις Σιμόν Σινιορέ και Βέρα Κλουζό.

Από τα ποιοτικότερα έργα του παγκόσμιου κινηματογράφου, το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής υπόστασης του Κλουζό.

«Οι συνεχείς ανατροπές και η μουντή ατμόσφαιρα με τον πεσιμισμό

και τον ζόφο που αναδύει συνθέτουν ένα μνημειώδη ογκόλιθο

του σινεμά, που παρακολουθείται με κομμένη την ανάσα»

Ένα παιχνίδι θανάτου για τρεις,

ένα παιχνίδι αγωνίας για όλους…

Ο Χίτσκοκ είχε δηλώσει μέγας θαυμαστής της ταινίας και είχε την αφίσα της δίπλα στην αφίσα του «Ψυχώ»…

Ο θεατής παγιδεύεται συναισθηματικά από τη

σκηνοθετική λογική, βυθίζεται συνειδητά μέσα στον κόσμο

της αμαρτίας των ηρώων, φορτώνεται τις ενοχές τους…

Μια ταινία για την ενοχή και την συνενοχή,

για την αθωότητα και την αμαρτία

«Μη γίνετε κι εσείς διαβολικοί,

μην αποκαλύπτετε το τέλος της ταινίας!»

Ανρί Ζ. Κλουζό

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Ανρί-Ζορζ Κλουζό

Σενάριο: Ανρί-Ζορζ Κλουζό, Φρεντερίκ Γκρεντέλ, Ρενέ Μασόν, Ζερόμ Τζερομινί

Συγγραφείς: Πιερ Μπουαλό-Τομάς Ναρσεζάκ

Φωτογραφία: Αρμάντ Τιράρ

Παραγωγοί: Ανρί-Ζορζ Κλουζό, Λουί Ντε Μασίρ

Μουσική: Ζορζ Βαν Παρί

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

Σιμόν Σινιορέ,

Βέρα Κλουζό

Πολ Μορίς

Σαρλς Βανέλ

Ζαν Μπροχάρ

Μισέλ Σερό

Τερές Ντορνί

Σύνοψη

Δύο γυναίκες , η σύζυγος Κριστίνα (Βέρα Κλουζό) κι η ερωμένη Νικόλ (Σιμόν Σινιορέ), αποφασίζουν να δολοφονήσουν τον άντρα που έχει κάνει δύσκολη τη ζωή τους. O Μισέλ (Πολ Μορίς),  ένα αντιπαθητικό , δεσποτικό αρσενικό, συμπεριφέρεται με τέτοιο απαράδεκτο τρόπο που η δολοφονία του μοιάζει απόλυτα αιτιολογημένη.

Το σχολείο του οποίου είναι ιδιοκτήτης και διευθυντής έχει ολιγοήμερες διακοπές, τις οποίες εκμεταλλεύονται οι δύο γυναίκες για να εφαρμόσουν το σχέδιό τους. Τον παρασύρουν στην ιδιωτική κατοικία της Νικόλ όπου τον δολοφονούν, ποτίζοντάς τον με υπνωτικό και πνίγοντας τον στην μπανιέρα. Επιστρέφουν στο σχολείο με το πτώμα κι εκμεταλλευόμενες την αργία το ρίχνουν  στην πισίνα.

Όμως μερικές μέρες μετά όταν η πισίνα αδειάζει για να καθαριστεί δεν υπάρχει πια πτώμα! Συγχρόνως, ένας μαθητής επιμένει ότι έχει δει τον διευθυντή, ενώ το καθαριστήριο στέλνει πίσω, καθαρό και σιδερωμένο, το κουστούμι που φορούσε τη βραδιά που δολοφονήθηκε…

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν στην αναμνηστική σχολική φωτογραφία, στο φόντο αχνοφαίνεται το πρόσωπο του «δολοφονηθέντος»… Η θρησκόληπτη κι υστερική Κριστίνα αρχίζει να καταρρέει κι η εύθραυστη υγεία της κλονίζεται, ενώ η Νικόλ προσπαθεί να βρει κάποια άκρη  παραμένοντας τέρας ψυχραιμίας και καπνίζοντας αρειμανίως…

Στις λίστες των καλύτερων

θρίλερ όλων των εποχών

 

«Ένα παιχνίδι θανάτου για τρεις, ένα παιχνίδι αγωνίας για όλους», όπως χαρακτηριστικά έχει χραφτεί κατά κόρον για την ταινία…

Ο σκηνοθέτης της Ανρί Ζορζ Κλουζό είχε τους λόγους του όταν εν έτει 1955 ζητούσε από τους θεατές που μόλις είχαν δει την ταινία  να μην αποκαλύπτουν το τέλος της ταινίας σε όσους δεν την είχαν ακόμη δει! «Μη γίνετε κι εσείς διαβολικοί, μην αποκαλύπτετε το τέλος της ταινίας!», είχε πει χαρακτηριστικά.

Τι συμβαίνει στο τέλος; Εννοείται ότι δεν πρόκειται να σας αποκαλύψουμε τίποτα. Στα τελευταία 10 λεπτά της ταινίας ο Κλουζό μας οδηγεί  με μοναδική μαεστρία  στην τελική (;) σατανική λύση του μυστηρίου! Στους σκοτεινούς διαδρόμους  του σχολείου εκτυλίσσονται σκηνές που σου σηκώνουν την τρίχα. Μέσα από παιχνίδια με σκιές κι ήχους μας αποκαλύπτει αργά και βασανιστικά -ιδιαίτερα για τη Χριστίνα την αλήθεια. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι; Ακόμα και στο τέλος δεν είναι κανείς απόλυτα σίγουρος για το ποιος έστησε παγίδα σε ποιον! Ποιος τελικά έμεινε ζωντανός , ποιος πέθανε…

Μια ταινία που εξακολουθεί μετά από 58 χρόνια να φιγουράρει στις λίστες των καλύτερων θρίλερ όλων των εποχών κι όχι άδικα. Και αυτό από μόνο του τα λέει όλα…

Και λίγα λόγια για τον τίτλο της ταινίας «Les Diaboliques» . Το επίθετο δεν αποσαφηνίζει το φύλο του διαβολικού όντος! Τυγχάνει να γράφεται το ίδιο και για το αρσενικό και για το θηλυκό γένος…

 

Από 8 Αυγούστου στους κινηματογράφους

Γαλλία – 1955 – Ασπρόμαυρο – (114΄)