Οι Εκδόσεις Μεταίχμιο παρουσιάζουν το μυθιστόρημα του Νίκου Δαββέτα με τίτλο “Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη”.

 

Το βιβλίο:

Ένας έλληνας συγγραφέας, που έχει στην κατοχή του τα προσχέδια του Πάμπλο Πικάσο από το γνωστό πορτρέτο του Νίκου Μπελογιάννη, βρίσκεται δολοφονημένος στο Παρίσι. Οι γαλλικές αρχές αναζητούν τον δολοφόνο, και η νεαρή κληρονόμος του τον τρόπο να τα πουλήσει στη μαύρη αγορά, παρά τις υπόνοιές της πως είναι όλα πλαστά. Ο Γάλλος αστυνόμος για να λύσει τον γρίφο θα αναγκαστεί να πάει πίσω στην Ιστορία. Το ίδιο κι ο σχολαστικός ερευνητής απ’ την Αθήνα. Στον Μάρτη του ’52 και στην πολύκροτη δίκη Μπελογιάννη. Στον Αραγκόν, στον Πικάσο και στο πορτρέτο του «ο άνθρωπος με το γαρίφαλο». Στον Μάη του ’68, στους έλληνες πολιτικούς εξόριστους και στα ιδεολογικά τους πάθη. Σε οδυνηρές μνήμες και άγνωστα ιστορικά γεγονότα. Μια ιστορία νουάρ, που ξεκινά στις μέρες μας, στην Αθήνα και κυρίως στο Παρίσι, με πλοκή αστυνομική και λύση πολιτική!

 

Στην έκδοση περιλαμβάνεται επίμετρο της ιστορικού Ελένης Πασχαλούδη για τα γεγονότα πίσω από τον μύθο.

 

Ο συγγραφέας:

O Νίκος Δαββέτας, συγγραφέας και κριτικός (Αθήνα, 1960), πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα από τις σελίδες του περιοδικού «Διαγώνιος» το 1981. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει έξι ποιητικά βιβλία (Οι εραστές της Όστριας, Λευκή Φούγκα, Η μυστική ταφή της Ελεονόρας Τίλσεν, Τα μήλα της Εδέμ, Το κίτρινο σκοτάδι του Βαν Γκογκ, 15 Οκτωβρίου 1960), μια συλλογή διηγημάτων (Ιστορίες μιας ανάσας) και τρία μυθιστορήματα (Το θήραμα, Λευκή πετσέτα στο ρινγκ, Η εβραία νύφη). Το 2010 το βιβλίο του Η εβραία νύφη τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών και δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε στην Ολλανδία σε μετάφραση του Hero Hokwerda. Επίσης, ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Το 2003 κυκλοφόρησε στη Μ. Βρετανία μια επιλογή του ποιητικού του έργου σε απόδοση Tomas Nairn. Έχεισυνεργαστείμεταπεριοδικά Partisan Review, Agenda, Waves, Modern Poetry in Translation, Erythia. Υπό έκδοση βρίσκεται ο τόμος  Η λογοτεχνία υπό κρίση, στον οποίο ο συγγραφέας έχει συγκεντρώσει τα κριτικά του κείμενα που δημοσίευσε κατά καιρούς σε περιοδικά κι εφημερίδες (Το Βήμα, Καθημερινή, Το Τέταρτο, Νέα Εστία, Εντευκτήριο κ.ά.).

 

Σειρά: Ελληνική πεζογραφία

Υπεύθυνη σειράς: Ελένη Μπούρα

Καλλιτεχνικός σχεδιασμός: Γιάννης Κουρούδης / k2design

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Να το ξέρεις πάντως, πίσω απ’ όλη την ιστορία κρύβεται ο Αραγκόν. Αυτός πρωτοείδε στα γραφεία της εφημερίδας του τη φωτογραφία του Μήτσουρα και ξετρελάθηκε… Κατάλαβε αμέσως τη δύναμη της εικό­νας. Ένας κομμουνιστής που αντιμετωπίζει την εσχάτη των ποινών κι όμως βρίσκει το κουράγιο, το σθένος, να χαμογελάσει στο φωτογραφικό φακό μυρίζοντας ένα γαρίφαλο. Αδιάφορος, αδιάφθορος, ατρόμητος, περι­φρονώντας τους ανθρώπινους νόμους, την εξουσία, τον ίδιο τον θάνατο. Τι πρότυπο! Μια φορά στα εκατό χρόνια σου δίνεται η ευκαιρία να συναντήσεις τέτοια πρόσωπα, να συμπέσουν οι τροχιές της ζωής σας. Ο Αραγκόν δεν δίστασε ούτε μια στιγμή, την έστειλε αμέσως στο τυπογραφείο. Η φωτογραφία του ανθρώ­που με το γαρίφαλο έγινε πρωτοσέλιδο, αφίσα, προκή­ρυξη, πανό, ωστόσο ο δαιμόνιος ποιητής καταλάβαινε πως ο αγώνας απαιτούσε “κάτι παραπάνω”, έπρεπε το πρόσωπο να ξεφύγει από τη φθορά της επικαιρότη­τας, έπρεπε να αναχθεί στον μύθο, να ενδυθεί έναν μανδύα αγιοσύνης, έναν μανδύα ιερότητας που μόνο η μεγάλη τέχνη μπορεί να προσφέρει. Σήκωσε λοιπόν αμέσως το ακουστικό του τηλεφώνου, “Πάμπλο, έχω κάτι για σένα”. Και ο Πάμπλο, μέλος του κόμματος από το ’44 υπάκουσε…

»Εγώ πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί χαμογελάει ο Μπελογιάννης. Έχεις δει τις υπόλοιπες φωτογραφίες από τη δίκη; Όλοι οι συγκατηγορούμενοί του έχουν κα­ταρρεύσει. Κατεβασμένα κεφάλια, παγωμένα βλέμμα­τα, χέρια παράλυτα. Γνωρίζουν ότι τους περιμένει το καυτό μολύβι. Στην καλύτερη περίπτωση ισόβια. Κι αυτός πρώτη σειρά στο εδώλιο, χαμογελαστός, καλο­χτενισμένος, με μάτια που λάμπουν. Τόσο υπεράνω; Από πού αντλεί τόση δύναμη, τόσο κέφι; Από τον μαρ­ξισμό-λενινισμό; Μην τρελαθούμε! Ο Μπελογιάννης χαμογελάει γιατί είναι ερωτευμένος. Ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται…»