Αυτό κι αν ήταν έκπληξη! Σίγουρα όμως ευχάριστη και ελπιδοφόρα!
Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Ευρώπης στο χώρο της σύγχρονης τέχνης, ο διακεκριμένος Φλαμανδός καλλιτέχνης Γιαν Φαμπρ (Jan Fabre), αναλαμβάνει τα «ηνία» του Ελληνικού Φεστιβάλ, μετά την αποχώρηση του Γιώργου Λούκου, όπως ενημερωθήκαμε από το Υπουργείο Πολιτισμού που εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Ο Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Αριστείδης Μπαλτάς ανακοινώνει ότι την καλλιτεχνική διεύθυνση του Ελληνικού Φεστιβάλ αναλαμβάνει ο Jan Fabre, διακεκριμένος Βέλγος καλλιτέχνης με διεθνή απήχηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι προτάσεις του κ. Fabre για το Ελληνικό Φεστιβάλ, όπως συζητήθηκαν με τον Υπουργό, θα ανακοινωθούν σε κοινή συνέντευξη τύπου, κατά την επικείμενη επίσκεψη του κ. Fabre στην Αθήνα».
Αμβέρσα, μέσα της δεκαετίες του ’70, Municipal Institute of Decorative Arts και Royal Academy of Fine Arts. Από εκεί ξεκινά η περιπέτεια του Jan Fabre, μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας που έμελλε μερικά χρόνια αργότερα να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής τέχνης. Ένας καλλιτέχνης που έγραψε θεατρικά έργα, υπηρέτησε την τέχνη της performance και της Bic-art, ίδρυσε τον περιβόητο καλλιτεχνικό οργανισμό Troubleyn, σκηνοθέτησε παραστάσεις και ταινίες, μπήκε πανηγυρικά στο Λούβρο, φιλοτέχνησε την οροφή του παλατιού των Βρυξελλών, εξερεύνησε τις δυνατότητες της γλυπτικής και των έργων μνημειακών διαστάσεων.
Τέσσερις δεκαετίες μετά, η φήμη του έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως, το όνομά του έγινε τίτλος τραγουδιού των Motovune, εκείνος όμως δεν επαναπαύεται στις δάφνες του. Δραστήριος, με αντισυμβατικό λεξιλόγιο και ενσυνείδητους αναχρονισμούς, πάντα στα όρια, όπως οφείλει να κάνει κάθε καλλιτέχνης που σέβεται το χώρο που υπηρετεί, επιστρατεύει τη δυναμική της επιτέλεσης για να παίξει το ολισθηρό παιχνίδι ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, με βασικό όχημα επικοινωνίας το ανθρώπινο σώμα. Ένα σώμα στην επιφάνεια του οποίου η κοινωνία, μέσα από τις δικές της επιτελέσεις, αφήνει τα αποτυπώματα και τις κατευθυντήριες οδηγίες της. Σώμα-εκτελεστής, σώμα-θύτης, σώμα-τραγικό, αλλά και αθεράπευτα ερωτευμένο με την υλικότητά του.
«Mount Olympus – To glorify the cult of tragedy»
Να υπενθυμίσουμε ότι ο τολμηρός και πολυεπίπεδος εικαστικός καλλιτέχνης, χορογράφος, σκηνοθέτης, σκηνογράφος και συγγραφέας, έχει επισκεφτεί πάρα πολλές φορές τη χώρα μας, ενώ έχει παρουσιάσει έως τώρα τις εξής παραστάσεις:
~ «Άγγελος Θανάτου», εγκατάσταση- χοροθέατρο στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (2004).
~ «I am a mistake» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2007).
~ Στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το έργο «Another Sleepy Dusty Delta Day», που ερμήνευσε η χαρισματική Ελληνίδα Άρτεμις Σταυρίδη (2010).
~ Στο Θέατρο Παλλάς το «’Οργιο της Ανεκτικότητας» (2011).
~ Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τις παραστάσεις «Η δύναμη της θεατρικής τρέλας» και «Αυτό είναι θέατρο όπως θα ελπίζαμε και όπως θα περιμέναμε να είναι» (2012).
~ Στο πλαίσιο των 50ων Δημητρίων, το έργο «Mount Olympus – To glorify the cult of tragedy»- μια 24ωρη performance, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2015).
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, έχουν παρουσιαστεί και εικαστικά του έργα, μεταξύ άλλων, στην Γκαλερί ΑΔ (2000) και στην έκθεση Outlook (2004).
