Η Xippas Gallery εγκαινιάζει τη συνεργασία της με το Νίκο Μόσχο με την παρουσίαση μιας νέας έκθεσης…

… κατά την περίοδο 25 Οκτωβρίου 2012-26 Ιανουαρίου 2013. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012, 20.00-22.00.

Παρά τη φαινομενική δομική αναρχία, τα έργα του Νίκου Μόσχου αποτελούν αυστηρά μελετημένες συνθέσεις, στις οποίες ακολουθεί χωρίς να παρεκκλίνει το συντακτικό της παραδοσιακής ζωγραφικής. Το λεξιλόγιό του, αν και προέρχεται από τα προσωπικά του βιώματα με χώρους και ανθρώπους, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχει τις ρίζες του στo σύνολο της πολιτισμικής δραστηριότητας, στην ποίηση και την λογοτεχνία, την μυθολογία και την θρησκεία, την ιστορία της τέχνης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: στοιχεία από τη βυζαντινή τέχνη, την Αναγέννηση, τον μοντερνισμό, τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό είναι ορατά από την πρώτη ματιά στα έργα του Μόσχου.

Η πυκνή γραφή, η έντονη σωματικότητα, η ακραία παραμόρφωση και ο κατακερματισμός αποτελούν τα βασικά στοιχεία της δουλειάς του Μόσχου. Στα πρώιμα έργα του ανθρώπινες φιγούρες – σύμβολα, άλλοτε επιβλητικές άλλοτε ευάλωτες, επιβάλλονται με τον όγκο τους στον καμβά εν είδει πορτραίτου ή επιδίδονται σε δράσεις που φαίνεται ν’ απορρέουν από την κοινωνική τους προέλευση. Σταδιακά, στις οικείες φιγούρες που επανέρχονται από έργο σε έργο, προστίθενται και τυχαίες ενώ η δράση  μεταφέρεται από το σπίτι στη γειτονιά. Ο καμβάς γεμίζει ασφυκτικά κι οι ρυθμοί ανεβαίνουν με τη δράση να γίνεται όλο και πιο φρενήρης. Οι ανθρώπινες μορφές παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις με γιγαντωμένα τα πιο δύσμορφα χαρακτηριστικά τους ή δραστηριοποιούνται υστερικά σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της έντασης του ίδιου του βιώματος στον καμβά ή μεταθεσής της στον θεατή, καθώς ο καλλιτέχνης δεν αφήνει καμιά οδό διαφυγής για το βλέμμα και άρα δεν επιτρέπει καμία συναισθηματική διέξοδο. Ο περιβάλλων αρχιτεκτονικός χώρος παραμορφώνεται απειλητικά, με κτίρια που συγκλίνουν ή καταρρέουν, καθώς παύει ν’ αποτελεί το φόντο για την ανάδειξη των πρωταγωνιστών ή της δράσης κι αποκτά ισότιμη παρουσία, ενώ παράλληλα ξεκινά η αποδόμησή του.

Στην καινούρια ενότητα τα έργα αποκτούν έναν λιγότερο κραυγαλέο και αλληγορικό χαρακτήρα. Εμφανίζονται πιο εσωτεριστικά, με το βιωματικό στοιχείο, αν και πάντοτε παρόν, να υποχωρεί σε ένα δεύτερο επίπεδο χάριν της αφύπνισης ενός συλλογικού ενστίκτου σε μια σύγχρονη πλέον προσέγγιση των κοινωνικοπολιτικών δομών. O ιστορικός τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος σημειώνει στο κείμενο του καταλόγου: “Στη ζωγραφική του Νίκου Μόσχου συνθλίβονται ανθρώπινες σάρκες, μηχανές, αυτοκίνητα, χάλκινα πνευστά μουσικά όργανα και ερείπια νεόδμητων κτιρίων. Η παραμόρφωση του αρχιτεκτονικού χώρου και της οπτικής ευρύτητας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια φτάνει εδώ, σ’ αυτή την έκθεση, σε μια οριακή αποδόμηση μορφών και συμβόλων. Αυτό το απέραντο σφαγείο όπου χρώματα, σχήματα και πληροφορίες σαρώνονται, θα μπορούσε να ανοίξει επιμέρους συζητήσεις για το κάθε ένα από τα βασικά θέματα της ζωγραφικής του Μόσχου”.

Βιογραφικά στοιχεία καλλιτέχνη:
Ο Νίκος Μόσχος γεννήθηκε το 1979 στο Ηράκλειο Κρήτης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και φωτογραφία στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1997-2003). Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις (Galerie Theorema, Βρυξέλλες, 2010 και Γκαλερί Έκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου, Αθήνα, 2007), ενώ έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στα: Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Φρυσίρα, Πινακοθήκη της Βιάννου, Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.