Murmures des murs – Οι ψίθυροι των τοίχων με την Ωρελιά Τιερέ

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παρουσιάζει το «Murmures des murs» – «Οι ψίθυροι των τοίχων» με την …

Ωρελιά Τιερέ την Παρασκευή 15 και το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου στις 20.00. 

Σκηνοθεσία-Χορογραφία Βικτόρια Τιερέ Τσάπλιν

Κομψό, ευρηματικό, εύθραυστο, εκκεντρικό, έξυπνο, δυναμικό, μυστηριώδες, ένα θέαμα με την ποιότητα ενός ονείρου, που το κάνει συναρπαστικό η δεξιοτεχνία και η χάρη της Ωρελιά Τιερέ, ο χορός του Χάιμε Μαρτίνες και τα ακροβατικά του Μάγκνους Γιάκομπσον.

Les Murmures des murs (Οι Ψίθυροι των τοίχων) είναι ένας σουρεαλιστικός κόσμος, άυλος και διαρκώς μεταβαλλόμενος, όπως στα όνειρα, γοητευτικός και όμορφος, που κάποιες στιγμές παίρνει την όψη του εφιάλτη, που διαλύεται μέσα σε επόμενες στιγμές ποίησης και λυρισμού. Είναι μια φαντασμαγορία χωρίς λόγια, μόνο κίνηση και εκφράσεις, δεμένες με μια ατμοσφαιρική μουσική υπόκρουση που συνοδεύει την αδιανόητη ακρίβεια των εκτελεστών.

Σκηνοθετημένοι και σχεδιασμένοι από την μητέρα της Ωρελιά, την Βικτόρια Τιερέ Τσάπλιν,  Les Murmures/Οι Ψίθυροι είναι μια σύνθεση στιγμών, ανοιχτή σε πολλές μεταφράσεις, αναπαριστούν ένα σύμπαν σε αναστάτωση, περιγράφουν έναν εσωτερικό κόσμο παράξενο, τρυφερό, σε διαρκή μετάβαση. Τα σκηνικά είναι της Βικτόρια Τιερέ Τσάπλιν, τα κοστούμια των Βερονίκ Γκραν, Ζακ Περντιγκέ, Μόνικα Σβάρτσλ και Βικτόρια Τιερέ Τσάπλιν ενώ τη χορογραφία υπογράφει επίσης η Βικτόρια μαζί με τον Αρμάνδο Σαντέν. Συγκινητική, ευαίσθητη και απρόβλεπτη, η μοναδική αυτή παράσταση παρουσιάζεται στο πλαίσιο της Σειράς Γέφυρες, την καλλιτεχνική διεύθυνση της οποίας έχει ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος.

Σειρά Γέφυρες:

Η ηρωίδα των Ψιθύρων βρίσκεται σε μια πόλη που μοιάζει με τη Βενετία, αλλά συνεχώς αλλάζει, κατοικείται από γκρίζες φιγούρες με ανέκφραστα πρόσωπα, που παραπέμπουν σε φαντάσματα ή αναμνήσεις παγωμένες στο χρόνο. Η γυναίκα μετακινείται διαρκώς, χάνεται σε μια φαντασίωση όπου συναντάει μια άλλη φιγούρα, τον χορευτή Χάιμε Μαρτίνες, έναν εραστή που την ακολουθεί και τη χάνει διαρκώς, την κάνει να χορεύει κυριολεκτικά στον αέρα ενώ την διεκδικεί και ένας άλλος, μελαγχολικός και σκοτεινός άνδρας, ο κλόουν και ακροβάτης Μάγκνους Γιάκομπσον, που βρίσκεται πάντα κοντά της χωρίς ποτέ να την αγγίζει. Τα περιστατικά σβήνουν το ένα μέσα στο άλλο, τα κτίρια γέρνουν και ξανασηκώνονται, καταπίνουν τους περφόρμερς και τους εκτοξεύουν στον αέρα, οι τοίχοι ξεφλουδίζονται, εμφανίζονται παράξενα πλάσματα απειλητικά, τα αντικείμενα αποκτούν κίνηση και την χάνουν, μια αόριστη απειλή γεμίζει την ατμόσφαιρα.

Μια σύνθεση θεάτρου, ψευδαίσθησης και χορού, που στα 75 λεπτά που διαρκεί, μπορεί να υπαινίσσεται ότι η ζωή είναι εφήμερη, περίπλοκη, μια αλυσίδα από γοητευτικές παραλλαγές, σαν τις σαπουνόφουσκες που η πολύχρωμη ομορφιά τους μας μαγεύει για μια στιγμή και μετά χάνονται χωρίς να αφήνουν ίχνη. Τη χτίζουμε με τα υλικά της φαντασίας, με διάθεση παιγνιώδη, με χιούμορ, με ένταση, αλλά μας διαφεύγει διαρκώς, με υδραργυρική ταχύτητα. Η ζωή είναι ένα όνειρο, αλλά και μια υπόθεση της μνήμης, μια χορογραφία χαράς και λύπης, ανησυχητική, κάποτε τρομακτική και πάντα συναρπαστική.

Ο Πορτορικάνος χορευτής, Χάιμε Μαρτίνες και ο Σουηδός κλόουν και ακροβάτης Μάγκνους Γιάκομπσον, κινούνται, χορεύουν και παίζουν με εντυπωσιακή δεξιοτεχνία, σβελτάδα και χάρη, σε απόλυτη αρμονία με την Ωρελιά Τιερέ και τον κόσμο της.

Οι γονείς της Ωρελιά Τιερέ ανήκουν στους πρωτοπόρους του σύγχρονου εναλλακτικού τσίρκου. Ο Ζαν-Μπατίστ Τιερέ και η Βικτόρια Τσάπλιν (κόρη του Τσάρλι Τσάπλιν)  άρχισαν το μοναδικό τους πείραμα στη δεκαετία του 70 με το Cirque Imaginaire, που αργότερα έγινε  Cirque Invisible. Η Ωρελιά και ο αδελφός της Τζέιμς, ακολούθησαν τα βήματα των γονιών τους και  προχώρησαν ανεξάρτητα με δικά τους, βωβά, σχεδόν εικαστικά θεάματα, ονειροκατασκευές, ακατηγοριοποίητες, φρέσκες και δημιουργικές. Η Ωρελιά, με την πρώτη δική της δουλειά, το Ορατόριο, δημιούργησε πριν από μερικά χρόνια αίσθηση σε όλο τον κόσμο.