Κάθε φορά που πέφτει στα χέρια μου ένα θεατρικό έργο που αφορά ή παρουσιάζει ιστορικά πρόσωπα ενθουσιάζομαι: μ’ αρέσει πολύ να έρχομαι σε επαφή με τη ζωή κάποιου προσώπου που έχει σημαδέψει την ιστορία ή την τέχνη μέσα από την οπτική ενός άλλου καλλιτέχνη, του θεατρικού συγγραφέα. Κι ενώ η πρώτη συνάντηση με το υλικό αυτό είναι συχνά αποκαλυπτική, πολλές φορές μαγική και ενίοτε προκλητική για τη βιογραφία του προσώπου, όταν αρχίζω την προεργασία για το στήσιμο του έργου στη σκηνή, ανακαλύπτω με θαυμασμό ότι τα πολύ καλά έργα αυτής της κατηγορίας χρησιμοποιούν τα γεγονότα από τις ζωές των ιστορικών προσώπων ως αφορμές για να μιλήσουν για θέματα πολύ πιο βαθιά και σημαντικά για την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, όπως η τέχνη, η φιλοσοφία ή η πολιτική.

Ένα τέτοιο έργο είναι και η τομή της Πάμελα Κάρτερ. Στην πρώτη μου ανάγνωση διάβασα την ιστορία της γνωριμίας και της σχέσης δύο ποιητών του 19ου αιώνα, του Πωλ Βερλαίν και του Αρτύρ Ρεμπώ, μια ιστορία γνωστή και σημαντική για την ποίηση και τη λογοτεχνία. Η εμβάθυνση στο κείμενο μου αποκάλυψε ότι η κάρτερ θέτει με το έργο της το θέμα τού τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης και κατά πόσο ο αγώνας και η αγωνία για την καλλιτεχνική έκφραση επιδρούν, διαμορφώνουν, παρασύρουν, κυριεύουν ή ακόμη και διαλύουν την κοινωνική και την προσωπική ζωή του καλλιτέχνη.

Τα τρία πρόσωπα του έργου, οι δύο ποιητές και η γυναίκα του Βερλαίν, Ματίλντ, βρίσκονται σε επαφή με την τέχνη της ποίησης κι αυτό έχει συνέπειες για τη ζωή τους, που φτάνουν να είναι μέχρι και συντριπτικές. Πραγματικά περιστατικά, όπως ο πυροβολισμός του Ρεμπώ από τον Βερλαίν, παρουσιάζονται επεξεργασμένα μέσα σ’ ένα περιβάλλον μυθοπλασίας κι ενώ η ιστορία, οι χαρακτήρες και τα πρόσωπα ελκύουν το ενδιαφέρον του θεατή, ο βαθύτερος προβληματισμός είναι για την τέχνη και την οριακή ή όχι σχέση της μ’ αυτό που θα οριζόταν ως “πραγματική” ή “κανονική” ζωή.

Αγάπησα το έργο αυτό γιατί βρήκα μέσα του κομμάτια από τον εαυτό μου και τις αναζητήσεις μου στην τέχνη του θεάτρου, στοιχεία που μοιραστήκαμε όλοι μαζί οι συνεργάτες που το ετοιμάσαμε για τη σκηνή και που ελπίζω να ενδιαφέρουν, να ερεθίσουν, να προβληματίσουν και να γοητεύσουν και το κοινό που θα έρθει να δει την παράστασή μας.

Λίγα λόγια για τον Μενέλαο Καραντζά:

Σκηνοθέτης, κάτοχος MFA στη Σκηνοθεσία Θεάτρου, θεατρολόγος, απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αθήνας, και Υποψήφιος Διδάκτορας του ίδιου Τμήματος. Μεταφράζει μεταξύ αγγλικών και ελληνικών κι έχει παρακολουθήσει μαθήματα Θεατρικής Γραφής στο ΕΚΕΜΕΛ και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Για δύο συνεχείς χρονιές (2015 & 2016) συμμετείχε στο Directors Lab του Lincoln Center Theater στη Νέα Υόρκη. Πρόσφατες σκηνοθεσίες: τομή, της Pamela Carter, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Η μέρα που πέθανε ο Γκαγκάριν, του Viliam Klimáček, Αναλόγια Θεάτρου Τέχνης, Ποιο Σώμα; των Ελένης Κοσμά & Κορίνας Κονταξάκη, Ίδρ. Μιχάλης Κακογιάννης και Θέατρο Αγγέλων Βήμα, Θέλω Μια Χώρα, του Ανδρέα Φλουράκη, Directors Lab, LCT, Νέα Υόρκη, Time for Heroes, του Kevin Lee, Barons Court Theatre, Λονδίνο, Doubles, του Michael Frayn, Corbett Theatre, Λονδίνο.

[Φωτογραφία θέματος: ©Πάτροκλος Σκαφίδας]


Πληροφορίες για την παράσταση:

Τομή, της Πάμελα Κάρτερ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα) | Από 09/10 έως 12/12/2017 | Περισσότερα, εδώ: http://nkt.gr/


Διαβάστε επίσης:

Θέατρο του Νέου Κόσμου: Πρόγραμμα παραστάσεων 2017 – 2018