Στο πλαίσιο της εκθεσιακής της δραστηριότητας στην Αθήνα και την Πάρο, η Μαρία Δημητριάδη ξεκινά μια νέα συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Studio 265, το οποίο εδρεύει στην Πάρο και την Αθήνα, και απαρτίζεται από τους αρχιτέκτονες Βαζαίο Πετρόπουλο, Δημήτρη Καρέλη, Νίκο Χατζηδήμο, Στράτο Πανταβό, καθώς και τον πολιτικό μηχανικό Χρήστο Σμυρνή.

Πρόκειται για μια καινούργια πρόταση: Η παρουσία της τέχνης συνυπάρχει και συμπορεύεται εξαρχής με τον σχεδιασμό ενός δημόσιου ή ιδιωτικού χώρου.

Στα καινούρια ιδιόκτητα γραφεία του Studio 265, στη θέση Αγία Φωτεινή (Παροικιά Πάρου), δημιουργήθηκε από το αρχικό στάδιο του σχεδιασμού τους ένας διώροφος χώρος, όπου φέτος θα παρουσιαστούν έργα της ζωγράφου Έλλης Κουτσουκέλλη και του γλύπτη Νάκη Ταστσιόγλου, ο οποίος, σε συνεργασία με το Studio 265, επιμελήθηκε τον σχεδιασμό των γλυπτών γραφείων και δημιούργησε το γλυπτό που δεσπόζει στον χώρο της υποδοχής.

Η Έλλη Κουτσουκέλλη θα παρουσιάσει έργα με μελάνι σε χαρτί μεγάλων διαστάσεων που έχουν σαν θεματική αφετηρία όψεις και εσωτερικά ιστορικών κτιρίων. Όπως γράφει η Ελισάβετ Πλέσσα, «Το μελάνι στα έργα αυτά χρησιμοποιείται με το βάρος του λαδιού, σε συμπαγείς πάστες που αναδεικνύουν τα ίχνη μιας χειρονομιακής ζωγραφικής. Το άσπρο του χαρτιού, το μοναδικό φόντο των συνθέσεων αυτών, υποδύεται ένα απόλυτο φως που μπαινοβγαίνει αμείλικτο στα χαλάσματα ναών και σπιτιών και τα εξαϋλώνει προβάλλοντας στις μαύρες επιφάνειές τους τη δύναμη μιας μετέωρης ομορφιάς». Η Έλλη Κουτσουκέλλη θα παρουσιάσει επίσης μερικά μεγάλα έργα από κάρβουνο σε χαρτί, τα οποία κινούνται ανάμεσα στην αναπαράσταση και στο ανεικονικό: γραμμές μιας ακατάπαυστης, σχεδόν αυτόματης, ροής μοιάζει εδώ να καταγράφουν τόσο δαιδαλώδεις διαδρομές του χεριού όσο και ανεξιχνίαστους τόπους του νου, δημιουργώντας εντέλει εικόνες τοπίων πνευματικών.

Ο Νάκης Ταστσιόγλου θα εκθέσει γλυπτά από τα αντιπροσωπευτικά του υλικά, πλεξιγκλάς και σίδερο. Όπως γράφει η Μπία Παπαδοπούλου, «O Νάκης Ταστσιόγλου έπαιζε και παίζει με τις ηρακλείτειες αντιθέσεις, συνυφαίνοντας το μέσα με το έξω, το πλήρες με το κενό, το ανοιχτό με το κλειστό σχήμα, το άυλο με το υλικό στοιχείο, την ελαφρότητα με τη στιβαρότητα της ύλης, τη λογική με το συναίσθημα, τη γεωμετρική πειθαρχία με τα τυχαία συμβάντα. Θέτει το ζήτημα της οπτικής αντίληψης αμφισβητώντας την αλήθεια της ανθρώπινης όρασης και επαναπροσδιορίζει τη σχέση θεατή – γλυπτού – αρχιτεκτονικού και / ή φυσικού χώρου».

Παράλληλα, στον πρώτο όροφο του εκθεσιακού χώρου, η life coach και fashion blogger Άννα Κοντολέων θα παρουσιάσει τρεις σημαντικούς δημιουργούς εικαστικού κοσμήματος:

“Δύο και ένας”

Δύο γυναίκες δημιουργοί.

Η Μαρία Καπρίλη, εμπνέεται από αρχαίους πολιτισμούς, φτιάχνοντας κοσμήματα σύμβολα δύναμης και προστασίας. Δράκους από την αρχαία Κίνα, τον Μινώταυρο από την αρχαία Ελλάδα και μάτια τάματα-φυλαχτά απ την ελλαδική παράδοση και τη μεσογειακή κουλτούρα. Παγανισμός και ξόρκια, λέξεις μυστικές, σμύρνα, χρυσό και λιβάνι, ασήμια και πολύτιμες πέτρες μια κοσμοπολίτικη και έθνικ διάθεση.

Η έτερη Φωτεινή Κωστούλη, σχεδιάζει και δημιουργεί, πλανήτες, ήλιους, φεγγάρια, άστρα, όλα εμπνευσμένα από το δικό της ονειρικό σύμπαν, με ναΐφ διάθεση και προκλητικά μεγέθη και λάμψεις. Πλέκει το χρυσό με το εκπληκτικό μπλε αιγαιοπελαγίτικου τοπίου, μέταλλα , σμάλτο, λαμπερά χρώματα και διαμαντάκια σαν λαμπύρισμα αστεριών, αυτών που τροφοδοτούν τις δημιουργίες της.

Και ο ένας, Μάριος Βουτσινάς.

Λάτρης της γυναικείας αύρας, αποδομεί την σύγχρονη σκληρότητα και σχεδιάζει για τη Μούσα του τη γυναίκα, όπως αυτός την ονειρεύεται. Την στήνει σαν κούκλα και της φορά μνήμες ,τη θωπεύει, την χαϊδεύει και την εξυμνεί με αναφορές του παρελθόντος που έχουν άρωμα λεβάντας, πούδρας, αίσθηση βελούδου και γαλλικής δαντέλας. Ασημί και ημιπολύτιμες πέτρες, μεικτά υλικά και μετάξια. Φίνες λεπτομέρειες και λαμπερά μαργαριτάρια.

Δυο και ένας. Ένας και δυο. Η τέχνη μπλέκει το δυαδικό με το μοναδικό. Τρεις δημιουργοί που υπηρετούν τη μοναδικότητα και τολμούν να είναι δυο και ένας, τρεις και κανένας..

Στον περιβάλλοντα χώρο των γραφείων του Studio 265 και της Μέδουσας Αίθουσας Τέχνης δημιουργήθηκε ένας πολυχώρος που περιλαμβάνει ένα μικρό θέατρο, καθιστικό και χώρο πρασίνου, όπου θα φιλοξενούνται κατά εποχές εκθέσεις γλυπτών, παραστάσεις, εκδηλώσεις κλπ.