Εις Ελευθερίαν ή η κωμικοτραγική ιστορία της Ελλάδας από τα χρόνια της χούντας μέχρι σήμερα.

Η κοινωνία μας, πότε ένα ζώο που γελοιοποιείται σε τσίρκο, πότε λιοντάρι που κατασπαράζει ανυπεράσπιστα θύματα στην αρένα. Η πορεία της κοινωνίας μας από τη λογοκρισία και τις απαγορεύσεις έως την εποχή της αφθονίας, του καταναλωτισμού, της υπερπληροφόρησης, έως τον κορεσμό. Και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι ήρωες της ιστορίας μας συνθλίβονται κάτω από το βάρος της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας επιβεβλημένης, μιας πραγματικότητας η οποία καθιστά τους ανθρώπους ανίκανους να επιλέγουν.  Πλάσματα υποταγμένα, άβουλα,  που υποφέρουν μαρτυρικά από την τυραννία των ισχυρών, ‘’των συνωστιζομένων εις χοροεσπερίδας προς άγραν ευκαιριών, των υποδυομένων τους ηρωικώς πεσόντας’’.

Η Ελεωνόρα Σταθοπούλου γράφει κάπου, πως ο Θεός είναι ο Λόγος. Θα συμπληρώσω πως με τη δύναμη και τον πλούτο του, το θαύμα συμβαίνει! Η γλώσσα του έργου είναι η καθαρεύουσα. Είναι πυκνή, είναι διαυγής, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που πάλλεται και αναπνέει. Είναι μουσική, είναι ο φορέας του θαύματος, είναι το ίδιο το θαύμα.

Μ’ αυτή τη δύναμη οι ήρωες της ιστορίας μας, αφήνουν πίσω τους την αστική κοινωνία που απαθής και ναρκωμένη μένει βουβή και υπομένει. Τους παρακολουθούμε κάποτε με τρόμο, άλλοτε με ρίγη συγκίνησης, να βουτούν στο κενό, να μεταμορφώνονται, να εξαφανίζονται. Υπερβαίνουν την πραγματικότητα και χαρίζουν σε μας τη δυνατότητα της επιλογής για τη μοίρα τους.

Στην παράσταση αυτή, οι τρεις ηθοποιοί – Τάνια Παλαιολόγου, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Γιώργος Σταυριανός – ξεκινώντας από την αφήγηση, αλλάζουν αδιάκοπα ρόλους κι ακολουθούν αενάως την ιστορία μας. Για να επιβεβαιώσουν τη συγγραφέα μας, κατά την οποία η διαφορά του ‘’υποδύομαι’’ και του ‘’είμαι’’, είναι ότι το ‘’είμαι’’ μεταβάλλεται, εν αντιθέσει με το ‘’υποδύομαι’’, που ως νεκρό παραμένει αμετάβλητο.  

◊ Το «Εις Ελευθερίαν» παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στον Πολυχώρο ΚΕΤ. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ