Τη βραδιά της Πανσελήνου του Αυγούστου, δηλαδή το Σάββατο 13 Αυγούστου, όσοι βρεθούν στη Νάξο
θα ζήσουν μια μαγική βραδιά αφήγησης και μουσικής στο Ιερό του Διονύσου στα Ύρια, με τίτλο «Φωνές της πόλης». Οικοδεσπότες και συνδημιουργοί αυτής της παράστασης, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου, είναι η Μάνια Παπαδημητρίου και ο Κώστας Βόμβολος. Η ηθοποιός και σκηνοθέτις κα. Παπαδημητρίου μίλησε στο Culturenow.gr για την ατμοσφαιρική αυτή παράσταση αλλά και τη σχέση λόγου και μουσικής.
Συνέντευξη στη Μαρία Κωφίδου
Culturenow.gr: Σας συναντάμε φέτος στο Φεστιβάλ της Νάξου σε μία βραδιά ιδιαίτερα ατμοσφαιρική με το έργο “Φωνές της Πόλης”. Πώς προέκυψε η ιδέα της συγκεκριμένης παράστασης;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μάνια Παπαδημητρίου: Είναι μια ιδέα του Κώστα Βόμβολου. Εκείνος έκανε τη σύνθεση των κειμένων και μου πρότεινε να τα απαγγείλω με την συνοδεία μουσικής που είχε συνθέσει ο ίδιος αλλά και παρεμβάλλοντας άλλα γνωστά τραγούδια. Με τον Κώστα έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές στο θέατρο και έχει κι αυτός την ίδια αίσθηση που έχω κι εγώ για την μουσική και το λόγο. Ο λόγος είναι κι αυτός μουσική. Και η αφήγηση είναι πάντα ένας ρυθμός που μπορεί να σε οδηγήσει σε κόσμους μουσικούς. Λόγος και μουσική δεν είναι ξεχωριστά πράγματα. Αλληλοσυμπληρώνονται.
Cul.N.: Βρίσκετε μια μαγεία στην αστική μυθολογία; Η φωνή ποιάς πόλης θα ήταν τόσο δυνατή ώστε να σας ελκύσει κοντά της;
Μ.Π.: Το ταξίδι είναι πάντα ένας μαγευτικός σκοπός και είναι πάντα αστική συνήθεια. Ταξιδεύεις για να γνωρίσεις άλλους κόσμους αλλά και για να ξεφύγεις από αυτούς που ζεις.
Θα με τραβούσαν σήμερα, όπως είναι τα πράγματα οι πολιτείες της Ανατολής, οι Ακυβέρνητες, ή μάλλον κακοποιημένες πολιτείες της Παλαιστίνης πχ… Αλλά βέβαια το να βρεθείς εκεί ξεφεύγει πια από έναν απλό στόχο αστικό. Όσοι το κάνουν λέγονται ακτιβιστές και κινδυνεύει η ζωή τους. Παραμένοντας λοιπόν στον ασφαλέστερο χώρο της αστικής αναπόλησης, θα θελα να βρεθώ στην Αλεξάνδρεια ή στο Κάιρο.
Cul.N.: Έχετε κάνει αισθητή την παρουσία σας και στο χώρο της σκηνοθεσίας. Ήταν μία ανάγκη προσωπική να εκφραστείτε και με αυτό το μέσο; Ηθοποιός, ερμηνεύτρια, σκηνοθέτης. Μία πολυτάλαντη προσωπικότητα με δημιουργικές ανησυχίες ή απλά η γραμμή ζωής σας ωθεί προς αυτές τις κατευθύνσεις;
Μ.Π.: Ναι, ήταν ανάγκη προσωπική να εκφράσω αυτό που θέλω να πω ακριβώς όπως το φαντάζομαι. Πρόσφατα κάναμε στη Μικρή Επίδαυρο μία παράσταση για την άγνωστη πλευρά της ζωής του Ν. Γκάτσου. Πάντα στη γραμμή της ομαδικής αφήγησης που πιστεύω και υπηρετώ. Θα το παρουσιάσουμε και το χειμώνα στην Αθήνα. Ήταν μία δουλειά για την οποία κάναμε πρόβες 6 μήνες. Για να μπορούμε να περνάμε έξι άτομα εναλλάξ από τον λόγο στο τραγούδι, στο βίντεο και πάλι στην αφήγηση. Όταν αυτό πετύχει νιώθεις ότι όλα είναι ρυθμός. Αυτό προσπαθούμε και με τον Κώστα Βόμβολο στις «Φωνές της πόλης».
Cul.N.: Μπορεί η Τέχνη να συμβάλλει στο να ξεπεράσει η ελληνική κοινωνία την κρίση αξιών; Μήπως και ο ίδιος ο χώρος πλήττεται από την κακή οικονομική κατάσταση;
Μ.Π.: Δεν νομίζω ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει στο ξεπέρασμα καμιάς κρίσης. Μπορεί μόνο να μας παρηγορεί και να δυναμώνει την ψυχή μας. Όσο για το αν πλήττεται εκείνη από την κρίση, αυτό έχει ήδη συμβεί και συμβαίνει εδώ και 10-15 χρόνια. Οι Έλληνες καλλιτέχνες εδώ και τόσα χρόνια είναι ουσιαστικά χορηγοί του Ελληνικού πολιτισμού και όχι εργαζόμενοι. Δυστυχώς την προστιθέμενη αξία των επιτευγμάτων που τυχαίνει καμιά φορά να κάνουν την καρπούνται ελάχιστοι επιτήδειοι.
Όπως σε όλα τα πράγματα σ’ αυτό τον τόπο. Μόνο που στην τέχνη έχει αρχίσει αυτό να συμβαίνει προ πολλού. Παρ όλα αυτά, επειδή η τέχνη είναι τρόπος ζωής και όχι μόνο επάγγελμα, ο καλλιτέχνης που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και να τον σέβεται το κοινό του συνεχίζει να παράγει γιατί μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο έχει μάθει να ζει. Και πιστεύω ακράδαντα πως όταν τα πακέτα πολιτισμού θα έχουν εντελώς εξαντληθεί τότε ίσως να ξαναδούμε ξεχωριστά και πρωτότυπα πράγματα επί σκηνής αφού πια θα έχουν τελειώσει τα πανηγύρια και οι φανφάρες. Αυτό ακόμα δεν έχει αρχίσει. Προς το παρόν όλοι προσπαθούν να σωθούν εξασφαλίζοντας θεσούλες. Όταν θα χαθούν κι αυτά τότε θα ξέρουμε τί γίνεται.
