Ξενιτιά και Δημιουργία: Αφιέρωμα στον Μάνο Ζαχαρία στο Τριανόν

Ο Κύκλος Πόλις – Πολίτες – Πολιτισμός παρουσιάζει στο πλαίσιο της σειράς Μουσικές Τρίτες στο Τριανόν, μία βραδιά αφιερωμένη στον σκηνοθέτη Μάνο Ζαχαρία που έζησε και δημιούργησε στη Ρωσία (Σοβιετική Ένωση).

Ο σημαντικός αυτός κινηματογραφιστής, είναι κατ’ ουσίαν ο δημιουργός που καλύπτει μια ολόκληρη περίοδο της ελληνικής πολιτικής ζωής και ιστορίας, κυρίως στα χρόνια της Κατοχής, των Δεκεμβριανών και του Εμφυλίου. Oι ταινίες του θεωρούνται ντοκουμέντα και σημαντικές δημιουργίες Τέχνης. Αν η μνήμη είναι ο συντομότερος δρόμος για αγάπη, ζωή και δημιουργία, ο Μάνος Ζαχαρίας είναι ένας θεματοφύλακάς της με σπάνιο ήθος και μοναδική αισθητική.

Προβολή ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου για τον Μάνο Ζαχαρία με τίτλο «Η ιστορία των χρόνων μου 1968» που γυρίστηκε στο Τριανόν.

Για τον σκηνοθέτη μιλούν ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Μπακογιαννόπουλος και ο σκηνοθέτης Φώτος Λαμπρινός.

Μουσικές Ελλήνων συνθετών που γράφτηκαν για τον κινηματογράφο και έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο καθώς και μουσική από τις ταινίες του Μάνου Ζαχαρία, παίζει στο πιάνο ο συνθέτης Νίκος Πλάτανος. Συμμετέχει στο τραγούδι η Νάντια Πυθαρά.

Θα προβληθούν οι ταινίες «Οι Σφουγγαράδες» (18:30) και «Γωνία Αρμπάτ και Μπουμπουλίνας» (22:00)

Γράφει για τον Μάνο Ζαχαρία ο Θόδωρος Αγγελόπουλος: «Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να ανακαλύψουμε τις ταινίες του. Συναντήσαμε έναν κινηματογράφο στιβαρό και λυρικό που βασίζεται σε δύο σπουδαία υλικά: την περιπέτεια της γενιάς του και τη μνήμη μιας Ελλάδας που είχε οράματα, ελπίδες και πίστη σε μία ιστορική αλλαγή. Η φιλία του με τιμά».

Ο Μάνος Ζαχαρίας έφυγε από την Ελλάδα με το πλοίο «Ματαρόα» ως πολιτικός πρόσφυγας για να βρεθεί στο Παρίσι για σπουδές και στη συνέχεια στη Μόσχα στο κέντρο του σοβιετικού κινηματογράφου, στη Μοσφιλμ. Εκεί γύρισε δέκα ταινίες, οι επτά μεγάλου μήκους. Ο Μάνος Ζαχαρίας μέσα στην προσωπική τραγωδία της εξορίας είχε την τύχη να αποκτήσει στέρεη και σπάνια κινηματογραφική παιδεία. Ως απόφοιτος της παρισινής IDEHC και της ανώτατης κινηματογραφικής σχολής της Σοβιετικής Ένωσης με δασκάλους μυθικά ονόματα όπως τον Ντοβζένκο, τον Μιχαήλ Ρομ, τον Ράινσμαν. Στην κινηματογραφική γραφή του αποτυπώνονται η γνώση και ο άριστος χειρισμός των μέσων από τη αίσθηση του κινηματογραφικού κάδρου έως τη διεύθυνση των ηθοποιών. Το κινηματογραφικό του βλέμμα είναι προσωπικό, ριζοσπαστικό, δυνατό, καθαρό, ιδεολογικά προσδιορισμένο, ψυχικά παλλόμενο, ηθικά διαμορφωμένο. Η Ελλάδα υπάρχει παντού μετουσιωμένη σε τοπία, μνήμες, οδούς, συναντήσεις, συναισθήματα.