Κηφισός το ποτάμι της πόλης μας: Ομαδική έκθεση στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη Έκθεση με τίτλο «Κηφισός το ποτάμι της πόλης μας: Μια πρόκληση για διάλογο μεταξύ Επιστήμης και Τέχνης» παρουσιάζεται 3-5 Απριλίου 2015 στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, στα πλαίσια του Συμποσίου με θέμα: «Επιστήμη και Τέχνη – Η αποκωδικοποίηση της σχέσης τους μέσα από τη δημιουργία».

Ο σχεδιασμός και η επιμέλεια της Έκθεσης είναι της Ελένης Πολυχρονάτου (εικαστικός, διδάκτωρ σε Τέχνη και Περιβάλλον ΑΣΚΤ), ενώ το Συμπόσιο διοργανώνει η Ένωση Ελλήνων Φυσικών σε συνεργασία με το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, την ευγενική χορηγία του Aegean College και την αρωγή του Ιδρύματος Ευγενίδου.

Στην Έκθεση διατυπώνονται Προτάσεις Περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος τόσο από τη πλευρά της Επιστήμης όσο και από τη πλευρά της Τέχνης, του Ήχου, της Αρχιτεκτονικής, της Πολεοδομίας και της Οικολογίας, δίνοντας προτεραιότητα στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και υπογραμμίζοντας τις συνειδητές προσπάθειες του καλλιτεχνικού και επιστημονικού στοχασμού ενάντια στη συστηματική αστική και φυσική καταστροφή. Επανασχεδιάζουμε ένα μέρος του ποταμού έχοντας στο νου μας το ευρύτερο πλαίσιο του – Μια γέφυρα στο ποτάμι είναι ένα μέρος από το φυσικό περιβάλλον και ένα περιβάλλον από τον πολεοδομικό σχεδιασμό.

Ειδικότερα:

Η Έκθεση αποτελεί καρπό του Σεμιναρίου «Περιβαλλοντική Τέχνη – Θεωρία και Εφαρμογή», το οποίο σχεδίασε και επιμελήθηκε η εικαστικός δρ. Ελένη Πολυχρονάτου σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών. Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε με διακεκριμένους Πανεπιστημιακούς, επιστήμονες και καλλιτέχνες στις κτηριακές εγκαταστάσεις του Aegean College, από τις 6 Δεκεμβρίου 2014 και για 60 συνολικά ώρες.

Θεωρία: Βασικός σκοπός του σεμιναρίου ήταν να δοθεί προτεραιότητα στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και να υπογραμμιστούν οι συνειδητές προσπάθειες του καλλιτεχνικού και επιστημονικού στοχασμού ενάντια στη συστηματική αστική και φυσική καταστροφή.

Εργαστήριο: Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε εργαστήριο για μέρος του αστικού χώρου που είναι Περιβαλλοντικά οπτικά, ηχητικά και ατμοσφαιρικά ιδιαίτερα επιβαρυμένο- τον Κηφισό, το ποτάμι της πόλης μας. Δημιουργήθηκαν έργα με έμφαση στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και στη λειτουργία της τέχνης.  Συγκεκριμένες προτάσεις παρουσιάστηκαν για το χώρο κάτω από τη γέφυρα στη συμβολή Πέτρου Ράλλη και Κηφισού πάνω σε 3 βασικούς άξονες: Επανάκτηση του Χώρου, Υπερμέγεθες μινιμαλιστικό γλυπτό ως Πίστα Σκέιτ, Βλάστηση.

Α. Επανάκτηση του χώρου

Ο υπολειπόμενος χώρος κάτω από τη γέφυρα στη συμβολή Πέτρου Ράλλη και Κηφισού επιλέχθηκε για μια όχι μόνο εικαστική, αλλά διεπιστημονική πρόταση. Επιδίωξη, η «επανάκτηση» του χώρου και η προβολή της δημόσιας τέχνης στο αστικό περιβάλλον σε συμβολική επικοινωνία με το οικοσύστημα και τις κοινωνικές δομές. Ο στόχος είναι το βίωμα του επισκέπτη στο τμήμα αυτό του ποταμού να αποτελέσει εφαλτήριο για τη συνολική προσπάθεια ώστε να ξαναδώσουμε ζωή στο ποτάμι, που για αιώνες αποτελούσε πηγή ζωής.

Β. Πίστα Σκέιτ

Ως έργο δημόσιας τέχνης ανοιχτής στο κοινό προτάθηκε ένα υπερμέγεθες μινιμαλιστικό γλυπτό, μια φόρμα φτιαγμένη από μπετό, η οποία λειτουργεί ως πίστα του σκέιτ. Το συνδέουμε με μια τέχνη που οφείλει να αγκαλιάζει το νεανικό κοινό, την κουλτούρα και τα προϊόντα της, μεταμορφώνοντας ταυτόχρονα το δημόσιο χώρο, αφού το σκέιτ είναι σύνηθες σπορ στις φτωχογειτονιές.

Γ. Βλάστηση- Πάρκο

Η κατανόηση από μέρους μας του ρόλου του ανθρώπου στο οικοσύστημα, μας οδηγεί σε βλάστηση που θα βελτιώσει τις συνθήκες του οικοσυστήματος και της ζωής των πολιτών στο συγκεκριμένο αστικό περιβάλλον. Με τη βλάστηση υπολογίζουμε ότι θα μπορούμε να φέρουμε μια θετική τροποποίηση στο δομημένο χώρο, αλλά και να βοηθήσουμε τους επισκέπτες/χρήστες του χώρου να κατανοήσουν ότι κάθε ανθρώπινη ενέργεια μπορεί να έχει θετική ή αρνητική επίδραση στο περιβάλλον. Περίπου το 8% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης αποδίδεται στα αυτοκίνητα. Από την άλλη πλευρά, τα δέντρα λειτουργούν σαν ατμοσφαιρικά φίλτρα, που παίρνουν το μολυσμένο αέρα και παράγουν οξυγόνο. Η βλάστηση είναι ένα μέσον για να βελτιωθεί το περιβάλλον και να βοηθηθούν οι άνθρωποι, ώστε να το δουν όπως είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή ένα ζωντανό οικοσύστημα στο οποίο ανήκει κάθε πολίτης και κάθε πολίτης μπορεί να συμβάλει στη βελτίωσή του.

Στην έκθεση συμμετέχουν:

1. Βότση Νεύτα-Ελευθερία, Αρχιτέκτων Τοπίου, Δρ. Βιολογίας, ΑΠΘ

2. Γιώγος Έννιος – Έρως, Φοιτητής Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης

3. Βασίλης Ζώτος, Αρχιτέκτονας – Πολεοδόμος και η Ομάδα του

4. Ευθυμίου Γιώργος, Επίκουρος καθηγητής Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος

5. Κουκλάκη Σοφία, Εικαστικός, Γεωπόνος, Αρχιτέκτων Τοπίου

6.Νικολακοπούλου Γεωργία, Εικαστικός, Αρχιτέκτων Μηχ. ΕΜΠ

7. Πάντου Βάγια, Αρχιτέκτων Μηχ, ΕΜΠ,Master in Advanced Architecture IaaC

8. Πάστρα Μαρία, Χημικός Παν Πατρών, Εικαστικός ΑΣΚΤ

9. Πολυχρονάτου Ελένη, Εικαστικός Διδάκτωρ Περιβαλλοντικής Τέχνης  ΑΣΚΤ

10. Σταθοπούλου Πάνη, Εικαστικός, Διδάκτωρ Περιβαλλοντικής Τέχνης ΕΚΠΑ

11. Τριανταφύλλου – Πετρίτου Ξένη, Εικαστικός

12. Σιάνου Αναστασία, MSc Αγροχημεία και Βιολογικές Καλλιέργειες, Τεχνολόγος Γεωπονίας

13.Σβάρνα Σοφία, Μουσικολόγος ΜΑ Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ

14. Σακελλαράκης Φανοίκος, Φοιτητής Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος

15. Σπέρτος Γιάννης, Φοιτητής Γραφιστικής

16.Τρυπαναγνωστόπουλος Γιάννης, Φυσικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

17. Τρυπαναγνωστοπούλου Μαρία, MSc Αρχιτέκτων Μηχανικός

18. Τσίτουρα Νότα, Εικαστικός ΑΣΚΤ

19. Χριστοφή Στέλλα, Εικαστικός ΑΣΚΤ

«Στις μέρες μας καταλάβαμε ότι η ζωή δεν είναι το περιεχόμενο της τέχνης, αλλά ότι η τέχνη πρέπει να γίνει το περιεχόμενο της ζωής, αφού μόνο έτσι η ζωή μπορεί να είναι όμορφη». Κάζιμιρ Μάλεβιτς