Η Κατερίνα Πολέμη επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από απουσία 2 μηνών στη Βραζιλία, φέρνοντας μαζί της νέους ρυθμούς και μελωδίες. Στις 18 Φεβρουαρίου θα επισκεφτεί τη γνώριμη σκηνή του Faust για να μας δώσει ένα δείγμα από όλα όσα έχει να μας παρουσιάσει στην πορεία, τα οποία έχουν αυθεντικό άρωμα και ήχο Βραζιλίας.

Η Κατερίνα Πολέμη γεννήθηκε στην Αγγλία από μαμά Βραζιλιάνα και πατέρα Έλληνα. Τόσο το βραζιλιάνικό όσο και το ελληνικό ταπεραμέντο δεν την άφησαν να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια όπως ονειρευόταν, και έτσι ασχολήθηκε με τη μουσική, κάτι για το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι γεννημένη!

Λίγες ημέρες πριν τη δούμε live η Κατερίνα Πολέμη μιλάει στο Culturenow.gr για τη Βραζιλία, την Ελλάδα και τη μουσική της.

Συνέντευξη Αθηνά Πούλιου

CultureNow: Στις 18 Φεβρουαρίου επιστρέφεις στη γνώριμη σκηνή του Faust για ένα ακόμη live, μετά από απουσία δύο μηνών στην άλλη σου πατρίδα τη Βραζιλία. Τι νέο μας φέρνεις στη συναυλία αυτή;

Κατερίνα Πολέμη: Χάρη στη συναναστροφή μου με Βραζιλιάνους (μουσικούς και μη) από διάφορα σημεία της Βραζιλίας αναπόφευκτα και εσκεμμένα αφουγκράστηκα καλύτερα ή παραπάνω ή και με άλλη οπτική γωνία τον τρόπο με τον οποίο ζουν και εκφράζονται μέσω της μουσικής οι Βραζιλιάνοι. Γνώρισα καλύτερα κάποια μουσικά είδη και άρχισα να μελετάω κάποια άλλα με τα οποία δεν είχα ασχοληθεί, όπως το candomble, afro-reggae, frevo, maracatú. Αυτά όλα σιγά σιγά θα βγαίνουν στις επόμενες συναυλίες.

C. N.: Λόγω της διπλής καταγωγής σου (Βραζιλία/Ελλάδα) μετακινείσαι συχνά ανάμεσα σε δύο χώρες, δύο πολιτισμούς. Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι πιο κοντά σαν καλλιτέχνης, αλλά και σαν άνθρωπος;

Κ. Π.: Σαν καλλιτέχνης νιώθω πολύ κοντά στη Βραζιλία. Σαν άνθρωπος θα έλεγα και στις δύο χώρες. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της ελληνικής κουλτούρας και της βραζιλιάνικης παρόλο που τους χωρίζει μία θάλασσα και ένας ωκεανός.

C. N.: Είσαι μία καλλιτέχνης που έχει ταξιδέψει ήδη στο εξωτερικό για τη μουσική της. Είναι πιο εύκολο σήμερα για τους νέους δημιουργούς να δουλέψουν εκτός συνόρων ή πρέπει να υπάρχουν οι προϋποθέσεις και να διαθέτουν κάποια μέσα για να το πετύχουν;

Κ. Π.: Είμαι στην αρχή του να παίζω στο εξωτερικό… Αλλά από τη μικρή μου εμπειρία μπορώ να πω πως μέχρι στιγμής έχω βρει αρκετές ευκαιρίες να παίζω στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Οι προϋποθέσεις βεβαίως και παίζουν ρόλο, πρέπει όμως και λίγο να τις “φτιάξεις” εσύ ο ίδιος αντί μονάχα να τις περιμένεις και τα μέσα μπορούν να επιταχύνουν τις διαδικασίες αλλά δε θεωρώ ότι είναι η μόνη δίοδος. Είναι σημαντικό να μην το βάζουμε κάτω και να δρούμε για να γίνουν τα ονειρά μας η πραγματικότητα μας.

C. N.: Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική και είπες ότι αυτό είναι που θες πραγματικά να κάνεις; Ήταν εύκολο να γίνεις μουσικός;

Κ. Π.: Οι συγγενείς μου μου λένε πως από τεσσάρων χρονόν άρχισα να παίζω πιάνο και κιθάρα. Κάπου στα 14 που “γλίστρησε” το όνειρο μου να γίνω μπασκετμπολίστρια του womens NBA, αναδύθηκε ακόμα πιο έντονα η μουσική που πάντα υπήρχε ούτως η άλλως.

Ήταν πολύ εύκολο να γίνω μουσικός γιατί δεν έγινα ποτέ μουσικός, γεννήθηκα έτσι :). Από εκεί και πέρα ασχολήθηκα καθημερινά με το αντικείμενο και βρήκα -και συνεχίζω να βρίσκω- δυσκολίες είτε τεχνικές, είτε θεωρητικές, είτε στη σύνθεση, είτε στη σύνδεση με τους μουσικούς που πάιζω ή με το κοινό, είτε οργανωτικές και πρατικές δυσκολίες.

C. Ν.: Έχεις άγχος όταν είσαι στη σκηνή μπροστά στο κοινό, ζεις για αυτή τη στιγμή;

Κ. Π.: Έχω άγχος και αγωνία πριν ανέβω στη σκηνή. Πάνω στη σκηνή νιώθω οικειότητα και ένα μικρό άγχος ευθύνης. Ναι, ζω για τη στιγμή πάνω στη σκηνή με τους συναδέλφους μου, την κιθάρα μου και τους ανθρώπους που έρχονται να μας ακούσουν.

C. N.: Μουσική για κινηματογράφο και θέατρο. Εύκολο ή δύσκολο να “ντύσεις” το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη με το δικό σου έργο;

Κ. Π.: Είναι και εύκολο και δύσκολο. Αν ακούω καλά -μεταφυσικά και μη- το σενάριο και το όραμα του σκηνοθέτη μου έρχονται οι μουσικές ‘μεταφράσεις’ των σκηνών. Δύσκολο είναι να συντονιστείς αρκετά καλά με αυτό σου το κομμάτι όπως επίσης να καταφέρεις να αποδώσεις καλά την τέχνη σου ως προς το τεχνικό κομμάτι. Στον κινηματογράφο οι τεχνικές απαιτήσεις που αντιμετώπισα ήταν πολύ πιο υψηλές από το θέατρο. Έχεις να κάνεις με πολύ συγκεκριμένους χρόνους και όρια.

C. N.: Αν μπορούσες να συνεργαστείς σε μία συναυλία με ένα Βραζιλιάνο και έναν Έλληνα καλλιτέχνη, ποιοι θα ήταν αυτοί;

Κ. Π.: 🙂 Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Τον Gilberto Gil και τον Βασίλη Τσιτσάνη.

C. N.: Εκτός από τη συναυλία στο Faust έχεις κάποια νέα επαγγελματκά σχέδια που μπορείς να μας ανακοινώσεις;

Κ. Π.: Μέσα στο Φεβρουάριο θα κάνω κάποιες ακόμα εμφανίσεις στην Αθήνα εκτός από το Faust και το Μάρτιο θα έχω κάποιες συναυλίες στη Βραζιλία.

Περισσότερα για το live της Κατερίνας Πολέμη στο Faust μπορείτε να δείτε εδώ.