Το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει την Τετάρτη 30 Ιουνίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού τη Βασιλική Ορχήστρα Concertgebouw του Άμστερνταμ σε μουσική διεύθυνση Daniele Gatti. Θα ακουστούν τα έργα: Ειδύλλιο του Ζήγκφρηντ του Richard Wagner (1813-1883) και Συμφωνία αρ. 5 σε ντο δίεση ελάσσονα του Gustav Mahler (1860-1911).
Με τον Βάγκνερ να δωρίζει το Ειδύλλιο του Ζήγκφρηντ στη νεαρή σύζυγό του Κόζιμα και τον Μάλερ να προσφέρει το περίφημο Adagietto από την Πέμπτη Συμφωνία στη γοητευτική σύντροφο του Άλμα Σίντλερ, η συναυλία της Βασιλικής Ορχήστρας Κοντσέρτγκεμπάου μοιάζει αφιερωμένη στις ξεχωριστές αυτές γυναίκες που βρέθηκαν στο πλευρό δύο σπουδαίων συνθετών.
Ο Μάλερ υπήρξε ο τελευταίος από μια σειρά Βιεννέζων συνθετών συμφωνικής μουσικής του ύστερου-ρομαντισμού, ωστόσο το έργο του έχει δεχθεί τεράστια επίδραση από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ. Κατά τον Μάλερ, ο Βάγκνερ υπήρξε ο μοναδικός συνθέτης μετά τον Μπετόβεν που κατάφερε να επιφέρει κάποια μορφολογική εξέλιξη στην μουσική της εποχής του.
Η ορχήστρα των 120 βιρτουόζων μουσικών, διάσημη για τα «βελούδινα» έγχορδα και την ιδιαίτερη χροιά των ξύλινων πνευστών της, θα ερμηνεύσει τα παραπάνω έργα στο Ηρώδειο υπό την μπαγκέτα του φλογερού ιταλού αρχιμουσικού Ντανιέλε Γκάτι.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Πραγματικά υπέροχη, γεμάτη νεανικό σφρίγος και ενθουσιασμό» περιέγραφε το 1897 ο Ρίχαρντ Στράους τη Βασιλική Ορχήστρα Κοντσέρτγκεμπάου του Άμστερνταμ, η οποία ανήκει σήμερα στη λίστα των 20 καλύτερων ορχηστρών στον κόσμο.
Ιδρύθηκε το 1888 και πολύ σύντομα, υπό τη διεύθυνση τoυ Βίλλεμ Κες και του Βίλλεμ Μένγκελμπεργκ εξελίχθηκε σε μια από τις σπουδαιότερες της Ευρώπης. Μεγάλοι συνθέτες όπως ο Στράους, ο Μάλερ, ο Ντεμπυσί και ο Στραβίνσκι έχουν περάσει από το πόντιουμ της Βασιλικής Ορχήστρας Κοντσέρτγκεμπάου , ενώ οι πολυάριθμες συνεργασίες της με τον Γκούσταβ Μάλερ αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη.
Ο Μπέλα Μπάρτοκ, ο Ραχμάνινοφ και ο Προκόφιεφ έχουν ερμηνεύσει τα έργα τους ως σολίστ, ενώ η στενή της σχέση με σύγχρονους συνθέτες συνεχίζεται (Λουτοσλάφσκι, Μπουλέζ, κ. ά.) μέχρι τις μέρες μας.
Από το 1988 ως το 2004 επικεφαλής αρχιμουσικός της Ορχήστρας διετέλεσε ο Ρικκάρντο Σαγύ, ενώ επίτιμοι αρχιμουσικοί της ορίστηκαν ο Μπέρναρντ Χάιτινγκ (1999) και ο Νίκολαους Αρνονκούρ (2000). Ο Μάρις Γιάνσονς, που ανέλαβε τη διεύθυνσή της το 2004, επέμεινε ρεπερτόριο του ύστερου ρομαντισμού, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στα σύγχρονα έργα.
Ο Ντανιέλε Γκάττι (γενν. 1961, Μιλάνο) είναι από τον Σεπτέμβριο του 2008 μουσικός διευθυντής της Εθνικής Ορχήστρας της Γαλλίας, ενώ το 2009 έγινε αρχιμουσικός της Όπερας της Ζυρίχης. Έχει διατελέσει μουσικός διευθυντής της Βασιλικής Φιλαρμονικής του Λονδίνου (1996-2009), της Ακαδημίας της Αγίας Καικιλίας στη Ρώμη (1992-1997, η οποία τον ανακήρυξε ακαδημαϊκό), πρώτος προσκεκλημένος αρχιμουσικός της Βασιλικής Όπερας του Κόβεντ Γκάρντεν (1994-1997) και μουσικός διευθυντής του Θεάτρου Κομουνάλε της Μπολόνιας (1997-2007).
Έχει συμπράξει, μεταξύ άλλων, με τις Φιλαρμονικές της Βιέννης, του Μονάχου και της Νέας Υόρκης, τις Συμφωνικές του Σικάγου, της Βοστόνης και της Βαβαρικής Ραδιοφωνίας, τη Staatskapelle της Δρέσδης κ.ά. Στην Κρατική Όπερα της Βιέννης έχει διευθύνει Σιμόν Μποκκανέγκρα, Οθέλλο, Μπορίς Γκοντουνόφ, και στη Σκάλα του Μιλάνου Λόενγκριν, Βότσεκ, Λούλου και Ντον Κάρλος.
Ως αρχιμουσικός της Όπερας της Ζυρίχης παρουσίασε τον Ιανουάριο του 2010 την Ηλέκτρα του Στράους, ενώ θα διευθύνει μια νέα παραγωγή της όπερας στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ. Τον Μάιο του 2010 ανοίγει το Φεστιβάλ της Βιέννης με συναυλίες της Φιλαρμονικής της Βιέννης και περιοδεύει με την Ορχήστρα στην Ευρώπη.
Στη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού παρουσιάζει μια νέα παραγωγή της Λούλου στο Φεστιβάλ της Βιέννης, διευθύνει Πάρσιφαλ στο Μπάυροϋτ κι εμφανίζεται σε θέατρα της Ευρώπης με τη Βασιλική Ορχήστρα Concertgebouw του Άμστερνταμ, την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας, τη Φιλαρμονική της Σκάλας του Μιλάνου και την Εθνική Ορχήστρα της Γαλλίας. Παράλληλα, ετοιμάζει μια παραγωγή του Φάλσταφ στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων.
Έχει ηχογραφήσει έργα Ροσσίνι, Μάλερ, Προκόφιεφ, Μπάρτοκ, Ρεσπίγκι, (BMG/RCA Red Seal) και τις Συμφωνίες αρ. 4, 5 και 6 του Τσαϊκόφσκι (Harmonia Mundi).
