Η καρδιά ενός σκύλου, του Vladimir Bortko

Η New Star παρουσιάζει στην Ελλάδα την ταινία του Vladimir Bortko με τίτλο «Η καρδιά ενός σκύλου»…

… που θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012.

«Η Καρδιά Ενός Σκύλου»
Heart Of A Dog
Σοβιετική Ένωση, 1988

Συντελεστές
Σκηνοθέτης: Vladimir Bortko
Σενάριο: Natalya Bortko, Mikhail A. Bulgakov (βιβλίο)
Πρωταγωνιστούν: Evgeni Evstigneev, Vladimir Tolokonnikov, Boris Plotnikov, Roman Kartsev, Nina Ruslanova
Φωτογραφία: Yuri Shajgardanov
Μουσική: Vladimir Dashkevich
Μοντάζ: Leda Semyonova
Εταιρεία Παραγωγής: Lenfilm
Είδος Ταινίας: Σάτιρα, Κομεντί, Δράμα, Επιστημονικής Φαντασίας
Γλώσσα: Ρώσικα
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια : 136 λεπτά

Σύνοψη
Η υπόθεση τοποθετείται λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ένας χειρουργός, ο Φιλίπ Πρεμπραζέσκι, που ασχολείται με την ανανέωση του ανθρώπινου οργανισμού προχωρά σε ένα ακόμη πιο προωθημένο πείραμα, τη μετατροπή ενός σκύλου σε άνθρωπο. Θα πετύχει το εγχείρημα, και ως ποιο βαθμό; Ο γιατρός μεταφέρει ζωτικά όργανα ενός αλκοολικού και μικροκακοποιού σε ένα αδέσποτο σκυλί. Και αυτό αρχίζει σιγά σιγά να έχει ανθρώπινη συμπεριφορά. Μαζί με τα καλά, όμως, το σκυλί κληρονομεί… και τα κακά! Αφού ολοκληρωθεί η μετατροπή του, αρχίζει να έχει και την ίδια άσχημη συμπεριφορά του ανθρώπου από τον οποίο πήρε! Μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις, ο γιατρός συνειδητοποιεί ότι ίσως αυτή δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα και ότι είναι πολύ δύσκολο να απαλλάξεις τον άνθρωπο από τη φύση του, ακόμα κι αν αυτή βρίσκεται μέσα σε ένα… σκύλο! Ένα λογοτεχνικό αριστούργημα μεταφερμένο πολύ πιστά σε φιλμ, καθώς η ταινία είναι γνωστή για το ότι περιλαμβάνει σχεδόν αυτούσιο το κείμενο του βιβλίου! Μια ταινία που τιμά τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940), έναν ένας από τους σημαντικότερους νεότερους δραματουργούς της Ρωσίας. Το έργο του Μπουλγκάκοφ διακρίνεται για την καυστική του σάτιρα και το διεισδυτικό του χιούμορ. Ήδη από τα πρώτα του έργα, τις συλλογές διηγημάτων “Διαβολιάδα” και “Τα μοιραία αυγά” (1925), εξέφρασε την αντίθεσή του στη σοβιετική πραγματικότητα. Το διασημότερο βιβλίο του είναι το «Ο μαιτρ και η μαργαρίτα». Το έργο του συνδέεται στενά με την ανανέωση του σοβιετικού θεάτρου, ιδιαίτερα μετά το 1955, ενώ η επίδρασή του στη σοβιετική λογοτεχνία υπήρξε τεράστια. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Βιογραφίες
Vladimir Bortko (Σκηνοθέτης)
Ο Vladimir Bortko γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1946 στη Μόσχα. Μεγάλωσε στην οικογένεια του θεατρικού συγγραφέα  ουκρανικής – σοβιετικής καταγωγής Aleksandr Korneychuk. Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Γεωλογίας του Κιέβου και τη στρατιωτική του θητεία κατά την περίοδο  1965-1966, εργάστηκε ως ηλεκτρολόγος μηχανολόγος στο Κίεβο για τρία χρόνια. Το 1969 πήγε στο Πανεπιστήμιο Θεάτρου, Κινηματογραφίας και Τηλεόρασης στην περιοχή Karpenko-Kary του Κιέβου. Μετά την αποφοίτησή του το 1974 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην εταιρεία παραγωγής ταινιών Dovzhenko Film Studios. Το 1975 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία με τίτλο Channel. Το 1980 ο Vladimir Bortko έγινε διευθυντής παραγωγής στην εταιρεία Kinostudiya Lenfilm στο Λένινγκραντ, τη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής ταινιών της Σοβιετικής Ένωσης, μετά την Mosfilm στην Μόσχα. Έγινε αρκετά δημοφιλής στη Σοβιετική Ένωση αλλά έκανε το μεγάλο του μπαμ με την ταινία «Η Καρδιά του Σκύλου» που ήταν βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Ρώσου συγγραφέα Mikhail Bulgakov. Έλαβε το βραβείο Grand Prix στο Φεστιβάλ Ταινιών στην Περούτζια. Το 1991 έκανε την ταινία “Afghan Breakdown” σχετικά με την παρέμβαση της Σοβιετικής ΄Ένωσης στο Αφγανιστάν με τον ιταλό ηθοποιό Michele Placido.

Ήταν η πρώτη ταινία στη προσφάτως δημιουργηθείσα Ρώσικη Ομοσπονδία η οποία προσέγγισε τις στρατιωτικές δραστηριότητες της Σοβιετικής Ένωσης με επικριτικό τρόπο. Μετά το 2000 ο Bortko αποδέχτηκε την πρόκληση αξιοποίησης δύο από τα μεγαλύτερα έργα που είχαν γίνει ποτέ στην ιστορία του ρωσικού κινηματογράφου για το τηλεοπτικό κανάλι Telekanal Rossiya. Το πρώτο ήταν η μεταφορά της νουβέλας “Ο Ηλίθιος” από τον Ρώσο συγγραφέα Ντοστογιέφσκι στην τηλεόραση με μια σειρά 10 επεισοδίων το 2002. Η σειρά έλαβε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά βραβεία της Ρωσίας και ο ηθοποιός Yevgeny Mironov έλαβε το Βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Τηλεόρασης του Μόντε Κάρλο.

Τρία χρόνια αργότερα ακολούθησε η μεταφορά της νουβέλας “The Master and Margarita” γραμμένη από τον Mikhail Bulgakov επίσης σε τηλεοπτική σειρά 10 επεισοδίων. Το πρώτο επεισόδιο μεταδόθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 2005 αφού προηγήθηκαν μήνες διαμάχης στα μέσα ενημέρωσης. Οι αντίπαλοι φοβήθηκαν πως με την σειρά η πολυεπίπεδη αφήγηση του μυθιστορήματος και η πολυπλοκότητα των κοινωνικο-πολιτικών και μεταφυσικών θεμάτων θα θυσιάζονταν στο βωμό των λαϊκών απαιτήσεων μίας μεσαίας τηλεόρασης. Ο Bortko όμως ακολούθησε πιστά τους διαλόγους του βιβλίου και η σειρά έγινε η πιο πετυχημένη σειρά της ρώσικης τηλεόρασης που είχε γίνει ποτέ. Στις 25 Δεκεμβρίου του 2005 40 εκατομμύρια Ρώσοι παρακολούθησαν το έβδομο επεισόδιο της σειράς. Το 2009 ο Bortko προκάλεσε άλλη μία μεγάλη διαμάχη η οποία ακολουθήθηκε από μία μεγάλη επιτυχία στο κοινό με την κινηματογραφική μεταφορά του ιστορικού δράματος “Ταράς Μπούλμπα” του Ρώσου συγγραφέα Νικολάϊ Γκόγκολ. Αυτή τη φορά η κριτική ήρθε από την Ουκρανία, γιατί ενώ ο Bortko επέτρεψε στους Πολωνούς ηθοποιούς να μιλάνε πολωνικά οι Ουκρανοί Κοζάκοι έπρεπε να εκφραστούν με ρώσικα. Παρόλα αυτά η ταινία ήταν μεγάλη επιτυχία, την οποία είδαν σχεδόν 4 εκατομμύρια θεατές στους ρωσικούς κινηματογράφους.

Φιλμογραφία του Vladimir Bortko
1974 – Doctor (ταινία μικρού μήκους)
1975 – Channel
1984 – Without family
1984 – The Blonde from around the Corner
1988 – Heart of a Dog
1991 – Afghan Breakdown
2000 – Gangsters of Saint-Petersburg (σειρά)
2002 – The Idiot (σειρά)
2005 – The Master and Margarita (σειρά)
2009 – Taras Bulba
2011 – Peter the Great: The Testament

    
Ο Συγγραφέας, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (Mikhail Bulgakov)
(1891 – 1940)
Ο Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς Μπουλγκάκοφ ήταν Ρώσος συγγραφέας και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς σατιρικούς τής ρωσικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στο Κίεβο της σημερινής Ουκρανίας στις 15 Μαΐου του 1891. Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1940 στη Μόσχα και θάφτηκε στο Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους νεότερους δραματουργούς της Ρωσίας. Το έργο του διακρίνεται για την καυστική του σάτιρα και το διεισδυτικό του χιούμορ. Σπούδασε ιατρική, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Ήδη από τα πρώτα του έργα, τις συλλογές διηγημάτων “Διαβολιάδα” και “Τα μοιραία αυγά” (1925), εξέφρασε την αντίθεσή του στη σοβιετική πραγματικότητα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: “Η λευκή φρουρά” (1925), “Η καρδιά του σκύλου” (1925), “Το διαμέρισμα της Ζόικας” (1926), “Ο καλπασμός” (1928) “Το πορφυρό νησί” (1928) “Ο Μολιέρος” (1936), “Οι τελευταίες ημέρες” (θεατρική διασκευή 1940), “Μαύρο χιόνι” (ανολοκλήρωτο) και “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα”, το οποίο ο συγγραφέας ξεκίνησε να γράφει το 1928 και το επεξεργαζόταν ως το θάνατό του. Το έργο του Μπουλγκάκοφ συνδέεται στενά με την αναγέννηση  του σοβιετικού θεάτρου, ιδιαίτερα μετά το 1955, ενώ η επίδρασή του στη σοβιετική λογοτεχνία υπήρξε τεράστια. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
    
    
Βιογραφία
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ήταν ο μεγαλύτερος γιος τού Αφανάσιγι Μπουλγκάκοφ, καθηγητή τής Θεολογικής Ακαδημίας τού Κιέβου και τής Βαρβάρας Μιχαήλοβνα τού γένους Ποκρόβσκαγια. Το 1909 μετά το απολυτήριο τού Α’ Γυμνασίου Κιέβου εγγράφεται ως φοιτητής στο γιατρικό τμήμα τού Πανεπιστημίου τού Κιέβου. Το 1913 παντρεύεται για πρώτη φορά. Σύζυγος τού γίνεται η Τατιάνα Νικολάγιεβνα Λάππα. Με το ξεκίνημα τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δηλώνεται εθελοντής γιατρός τού Ερυθρού Σταυρού και βρίσκεται αμέσως στην πρώτη γραμμή όπου και τραυματίζεται βαριά τουλάχιστο δυο φορές. Το 1916 παίρνει το δίπλωμα ιατρικής και βρίσκει θέση ιατρού στην επαρχία στην περιοχή του Σμολένσκ για να κατασταλάξει αργότερα στην πόλη Βγιάσμα. Στα τέλη τού Οκτωβρίου 1921 ο Μπουλγκάκοφ ήρθε στη Μόσχα και άρχισε να εργάζεται για διαφορές εφημερίδες (“Σειρήνα” , “Ο Εργάτης”) και περιοδικά (“Ο ιατρικός εργάτης” , “Ρωσία”, “Αναγέννηση”). Αυτό το διάστημα θα δημοσιεύσει και σποραδικά διηγήματα στην εφημερίδα των εξόριστων στο Βερολίνο “Την προηγουμένη”. Μεταξύ 1922 και 1926 η “Σειρήνα” θα εκτυπώσει πάνω από 120 ρεπορτάζ, δοκίμια και άρθρα του. Το 1923 ο Μπουλγκάκοφ γίνεται μέλος τής Πανρωσικής Ένωσης Συγγραφέων. Το 1939 εργαζόταν πάνω στο λιβρέτο “Ράσελ” και σε ένα κομμάτι εγκώμιο για τον Στάλιν το “Μπατούμ”, το οποίο, αντίθετα με τις προσδοκίες τού συγγραφέα, απαγορεύτηκε να δημοσιευτεί και να ανέβει επί σκηνής. Εκείνο το διάστημα επιδεινώθηκε και η υγεία του ραγδαία. Οι γιατροί διέγνωσαν υπερτονική νεφροπάθεια, ασθένεια που είχε οδηγήσει και τον πατέρα του σε θάνατο. Ο Μπουλγκάκοφ ξεκίνησε τότε να υπαγορεύει στη γυναίκα του τις τελευταίες παραλλαγές τού “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα”. Από τον Φεβρουάριο τού 1940 συγγενείς και φίλοι βρίσκονταν πλάι στο κρεβάτι τού αρρώστου, ο οποίος και απεβίωσε στις 10 Μαρτίου 1940.

Το έργο του
Οι από τον Μπουλγκάκοφ κατά κάποιο τρόπο γελοιοποιημένες παραστάσεις τής καθημερινότητας στην νεοσυσταθείσα Σοβιετική Ένωση έχουν συχνά φανταστικά ή παράλογα χαρακτηριστικά – ένας τυπικός τρόπος άσκησης κοινωνικής κριτικής στη ρωσική λογοτεχνία από την εποχή τού Γκόγκολ. Το πιο γνωστό έργο τού συγγραφέα είναι το “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα”, μια σατιρική έκδοση βασισμένη στο έργο “Φάουστ” τού Γκαίτε. Στο μυθιστόρημα ο Σατανάς επισκέπτεται τη Μόσχα τής δεκαετίας τού ’30 και μαζί με την ακολουθία του θα κάνει άνω κάτω την τοπική κοινωνία. Το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε λογοκεκριμένες συνέχειες στο λογοτεχνικό περιοδικό “Μόσκβα” μόλις το 1966/1967, σχεδόν 30 χρόνια μετά τον θάνατο τού Μπουλγκάκοφ. Η πρώτη πλήρη έκδοση σε μορφή βιβλίου εμφανίστηκε το 1973. Ορισμένοι κριτικοί θεωρούν το βιβλίο ως το καλύτερο ρωσικό μυθιστόρημα τού 20. αιώνα. “Η καρδιά ενός σκύλου” γράφτηκε το 1925, αλλά δημοσιεύθηκε στη Σοβιετική Ένωση  το 1987.

Πεζά (επιλογές)
Οι περιπέτειες τού Τσιτσίκοβ , δημοσίευση 1922 ― ελλην. μετάφρ. Αλκ.Πατσιούρας, “ΠΛΕΘΡΟΝ”
Διαβολιάδα, Διήγημα, 1923 (δημοσίευση 1924) ― ελλην. μετάφρ. Αλκ.Πατσιούρας, “ΠΛΕΘΡΟΝ”
Λευκή Φρουρά, Μυθιστόρημα, 1923–24 ― ελλην. μετάφρ. Ανδρέα Φραγκιά, “ΒΙΠΕΡ”
Τα μοιραία αυγά, Διήγημα, 1924 ― ελλην. μετάφρ. Αλκ.Πατσιούρας, “ΠΛΕΘΡΟΝ”
Η καρδιά ενός σκύλου, Διήγημα, 1925 ― ελλην. μετάφρ. Παν.Σακέτας, “ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ”
Μορφίνη, Διήγημα, 1926
Σημειώσεις ενός επαρχιακού γιατρού, Διηγήματα, 1925/27
Η ζωή του κυρίου Μολιέρου, Διήγημα, 1936 ― ελλην. μετάφρ. Ειρ.Λεβίδη, “ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ”
Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, Μυθιστόρημα, 1929–39, δημοσίευση 1966 ― ελλην. μετάφρ. Ν.Κυριακόπουλου, “ΒΙΠΕΡ”
Θεατρικό μυθιστόρημα, Μυθιστόρημα, 1936–39, δημοσίευση 1965

Θεατρικά έργα (επιλογές)
Το διαμέρισμα τής Ζωής, 1925
Μέρες τουρμπινών,  Πρεμιέρα: 5 Oκτωβρίου 1926
Πτήση, 1926-1928
Η καμπαλά των υποκριτών, 1929
Αδάμ και Εύα, 1931; πρώτη δημοσίευση 1971 (Παρίσι),
Ο τρελός Τζουρνταίν, 1932
Μακαριότητα, –1933–34; πρώτη δημοσίευση 1966
Iβαν Βασίλιεβιτς, Kωμωδία, 1934–35; πρώτη δημοσίευση 1965
Δον Κιχότης, 1937–38; πρώτη δημοσίευση 1962