Η ζωγραφική μου περιστρέφεται γύρω από τρία θεμελιώδη στοιχεία: τον Χώρο, τη Φιγούρα και το Φως. Ζωγραφίζω με θεματικές ενότητες.

Η πρώτη ενότητα έργων μου ήταν γυναικείες μορφές με τον τίτλο Φιγούρες. Στην επόμενη ενότητα Corpus η γυναικεία φιγούρα μεταμορφώνεται σε ανδρική, ανοίγει επάνω στο στέρνο και παίρνει τη στάση του Εσταυρωμένου. Ακολουθεί η σειρά με δύο φιγούρες – οριζόντια και κάθετη. Θα μπορούσαμε να τη δούμε ως Αποκαθήλωση, απ’ όπου προκύπτει ο Κένταυρος. Ακολουθούν οι Μάχες Κενταύρων και Λαπιθών· από αλλεπάλληλα γραψίματα, σβησίματα ή σκισίματα του χαρτιού, τα πλευρά των Κενταύρων και των Λαπιθών γίνονται κλαδιά δένδρων. Από εκεί προκύπτει η θεματική ενότητα Δένδρα. Τα Δένδρα καταλαμβάνουν όλο και λιγότερο χώρο σε ένα νυχτερινό τοπίο. Είναι οι Νύχτες από γραφίτη. Υλικό: Γραφίτης σε χαρτί. Το υλικό που χρησιμοποιώ κατ’ αποκλειστικότητα σε μια περίοδο έξι-εφτά χρόνων.

Η συμμετοχή στα Εφήμερα είναι ευκαιρία για να ζωγραφίσω, πάλι με χρώμα, 680 μικρά (14×19 εκ.) ζωγραφικά έργα («καρτ ποστάλ»).

Ακολουθούν οι ενότητες Τοπία και Τόποι, χρωματικά πεδία μεγάλων διαστάσεων που καταλήγουν να γίνουν μονοχρωματικά: μπλε-πράσινα-κόκκινα. Από τα τελευταία δραπετεύει μια κόκκινη φιγούρα: Handle with Care που προσπαθεί κάπου να ενταχθεί. Τελικά βρίσκει το χώρο της μέσα στα ποιήματα της Emily Dickinson (Έμοιαζε οι Δρόμοι σαν να τρέχαν – Μέναν οι Δρόμοι ακίνητοι μετά – […]) Ο χώρος γίνεται κενό, διάστημα, απόσταση, σύμπαν. Είναι οι ενότητες με τίτλο The Space Between και The Space Between Us.

Η ομορφιά κρύβεται στο ημίφως. Η σκιά εναλλάσσεται με το φως σε όλες του τις διαβαθμίσεις, από το σκοτάδι μέχρι το εκθαμβωτικό λευκό. Είναι η σειρά 9 Lumen: η ένταση του φωτός όταν ο χώρος φωτίζεται από την φλόγα ενός κεριού. Τα ακαθόριστα όρια και το στοιχείο του κενού επαναπροσδιορίζει την φευγαλέα σχέση των ορίων του φωτός και της σκιάς που τώρα κυριαρχούν.

Είναι η τελευταία ενότητα, Nimbus, όπου οι φωτεινές περιοχές στους πίνακές μου μοιάζουν με φωτοστέφανα. Επιμένω στην φευγαλέα σχέση των ορίων του φωτός και της σκιάς.

Info: O Γιάννης Αδαμάκος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1952. Από το 1973 έως το 1978 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (εργαστήρια Γ. Μαυροειδή, Δ. Μυταρά, Π. Τέτση). Από την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1978, Νέες Μορφές), και κυρίως μετά το 1980, το έργο του παρουσιάζεται σε συνεχόμενες θεματικές ενότητες που έχουν ως κέντρο τον άνθρωπο και τη φύση. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στη Νέα Υόρκη (2002, Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού), ενώ έργα του βρίσκονται στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, της Τραπέζης της Ελλάδος, της Εθνικής Τράπεζας, της Αγροτικής, της Eurobank, της Attica Bank καθώς και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 34

Φωτό πορτρέτο: Νίκος Γ. Μαστρόπουλος