Από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια κυκλοφορεί το βιβλίο, “Γελαστικό Λεξικό” του Νίκου Πλατή.
Eκατοντάδες λήμματα, περί τις 600 σπάνιες φωτογραφίες, χιλιάδες χρόνια (ειπωμένης κι ανείπωτης) γελαστικής ιστορίας.
ατυχήματα, τα (Εν Γέν.). Ατυχή συμβάντα, παθήματα. Αν είναι των άλλων (και όχι δικά μας) τότε γελάμε μέχρι δακρύων ενίοτε, με ορισμένα απ’ αυτά. Αν, πάλι, είναι δικά μας τότε γελάνε οι άλλοι μαζί μας. Τόσο… απλά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ειδήσεις, οι (Εν Γέν.). Κατ’ ευφημισμόν η προπαγάνδα, η συστηματική δηλαδή προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου (τηλεθεατών και άλλων) με πληροφορίες, απόψεις και ιδέες που ελάχιστη σχέση έχουν με την αλήθεια (και καμία με τα πραγματικά τους συμφέροντα). Οι εκφωνητές των ειδήσεων έχουν (το ίδιο, όπως και οι ζητιάνοι) μια «ειδική φωνή» όταν τις παρουσιάζουν (τρομώδης, αγωνιώδης, πομπώδης, αρκούντως γλοιώδης και στο βάθος απειλητική). Θα μου πείτε που ακριβώς βρίσκεται το αστείο που να δικαιολογεί την παρουσία αυτού του λήμματος στο συγκεκριμένο λεξικό. Θα σας απαντήσω ευθύς αμέσως. Το αστείο βρίσκεται όταν οι εκφωνητές των ειδήσεων προπονούνται, δοκιμάζουν διάφορες φωνές και κάνουν τις γαργάρες τους…
Έλληνας (Πινακ.). Το προφανές. Εννοείται πως ξεχωρίζει όπως η μύγα μέσα στο γάλα, από τους αλλοεθνείς του: «Τα χαρτιά σου!» «Έλληνας είμαι!» «Πες σπανακοτυρόπιτα…» «Τεροπίτα με κορτάρι!»
πυγολαμπίδα, η (Ζωολ.). Οι λαϊκοί άνθρωποι τη λένε κωλοφωτιά. Πρόκειται για ένα… αυτόφωτο έντομο. Πρωταγωνίστρια στο παρακάτω… ακαριαίο ανεκδοτάκι: Και ρωτάει η πυγολαμπίδα τον Θεό: «Το φως που να το βάλω;»
ρολόι σχολείου (Λαογρ.). Το μηχανικό ρολόι που μετρούσε το σχολικό χρόνο. Ένα σε κάθε τάξη. Όταν χτυπούσε για διάλειμμα και (κυρίως) για σχόλασμα γέμιζε ο τόπος από χαρούμενες φωνές και γέλια παιδικά, λες και ήταν γιορτή κανονική…
Υπάρχει τύχη… (Παροιμ.). Οι δύο πρώτες λέξεις μιας σοφής, κινέζικης, παροιμιώδους κουβέντας. Η ρήση πλήρης: Υπάρχει τύχη, όμως πάει και χτυπά τη γελαστή πόρτα. Τσιεν τιν ον κινεζιστί. 有一個機會，但去啪的一聲笑了。
Ο Νίκος Δ. Πλατής, κατά τον Κωστή Παπαγιώργη, είναι, ως προς το φρόνημά του, «μια διασταύρωση Πετρόπουλου, Πεντζίκη και Γενναδίου» (Αθηνόραμα). Ο δε Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης αποκαλεί τον Νίκο Πλατή «Ηλία Πετρόπουλο από την ανάποδη». Επεξηγεί πως ο «Πλατής διαθέτει χιούμορ, κάτι που απουσίαζε από τον Ηλία Πετρόπουλο». Τον χαρακτηρίζει ακόμη «Μίδα των λημμάτων» (9η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ της Θεσσαλονίκης, παρουσίαση στο κοινό τού PRESTO O TARDI ).
Για τον Γιώργο Φραντζεσκάκη είναι (ως προς την γραφήν του) κάτι σαν λόγιος-εφευρέτης, κι αυτό γιατί μέσω των θεματικών λεξικών του ο Νίκος Πλατής «ανακάλυψε ένα λογοτεχνικό Genre όπως πριν από αυτόν, κάποιος επινόησε την Ελεγεία, το Σονέτο και το Άρλεκιν». Είναι εφευρέτης ενός νέου είδους του γραπτού λόγου, δηλαδή. Ενώ, για την Anna Leo (Anonymous Art) o Πλατής «ο Νίκος είναι μια ειδική περίπτωση καινοτόμου νου». Ο ίδιος ο Πλατής, πάντως, νομίζει πως δεν είναι παρά ένας «ξεχασμένος πράκτορας κάποιου μακρινού πλανήτη που έσβησε πριν από πολλά έτη φωτός» (Ουίλιαμ Μπάροουζ).
Για τους φαν αναγνώστες του, ωστόσο, ο Νίκος Πλατής είναι ο συγγραφέας του θρυλικού ΚΑΜΑ ΤΣΟΥΧΤΡΑ / ΜΕΙΖΩΝ ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ (το διασημότερο βιβλίο του ελληνικού αντεργκράουντ), του περίφημου BLACK OUT / TO MAYΡΟ ΛΕΞΙΚΟ (εκδόσεις Άγρα), του ακόμα πιο φημισμένου ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ (εκδόσεις Κέδρος), του ΑΘΩΝΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ («πραγματικός, πνευματικός, άθλος», κατά τον ειδήμονα στα αγιορειτικά Ι. Μ. Χατζηφώτη), του αισθησιακού ΟΥΑΛΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΕΞ (εκδόσεις Κέδρος), του PRESTO O TARDI (το αγαπημένο βιβλίο ουκ ολίγων αναγνωστών), του INDEX MALADICTUS / ΤΟ ΒΡΩΜΟΛΕΞΙΚΟ (εκδόσεις των συναδέλφων) και άλλων 20 περίπου βιβλίων, που ως κοινό τους γνώρισμα έχουν την απρόβλεπτη θεματογραφία και το εκρηκτικό χιούμορ.
Κατά καιρούς, έχει εργαστεί ως ελεύθερος ρεπόρτερ σε διάφορα περιοδικά, έχει κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές και ποιοτική τηλεόραση (ντοκιμαντέρ).
Ζει και εργάζεται στην πόλη όπου γεννήθηκε (Πειραιάς, 1951).
