Κάπου εκεί στα μέσα του ’70, στη Νέα Υόρκη «έσκασε»  μια αρτιστίκ αντίδραση στην καλλιτεχνική συνθήκη αλλά και στο σύστημα γύρω από τη μουσική βιομηχανία..
 

Αυτή η αντίδραση πήρε σάρκα και οστά μέσα μέσα από την τέχνη της μουσικής, του κινηματογράφου,  video art, performance art και ονομάστηκε “No Wave”. Μουσικά, τα χαρακτηριστικά αυτού το μικροχρονικού/ ντοκουμέντου ήταν η πειραματική διάθεση,  το underground & avant garde ύφος, η θορυβώδης ατμόσφαιρα, τα «κολλημένα» μοτίβα, τα ξεκούρδιστα παιξίματα και οι σαφείς επιρροές από το γερμανικό Krautrock.  Μου αρέσει; Το ακούω στο αυτοκίνητο; Όχι, αλλά, κοίτα να δεις τι γίνεται: Μέσα από αυτή τη αντίδραση, την αναρχία και το μεγάλο «ΟΧΙ» σε ό,τι γινόταν μέχρι τότε, γεννήθηκαν ένα σωρό σημαντικά καλλιτεχνικά «παιδιά» τα οποία με τη σειρά τους γεννήσανε και άλλα «παιδιά» για να φτάσουν τώρα κάποιοι καλλιτέχνες να μεσουράνουν, διεθνώς. 

Μέσα από το No Wave βγήκαν οι Sonic Youth, μία μπάντα θρυλική στην underground  σκηνή, η οποία, στη συνέχεια, επηρρέασε πολλές άλλες παγκοσμίως. Στο No Wave  βρίσκονται οι ρίζες του Noise Rock & Post Punk. Επίσης, από αυτή την περίοδο έχουμε στα χέρια μας έναν εξαιρετικό δίσκο, παραγωγής του Brian Eno, το No New York (… στον οποίο μάλιστα «απάντησε» η δυτική όχθη με ένα άλλο δίσκο το “Yes L.A”!), ο οποίος είναι έκπληξη για όσους γνώρισαν τον Eno από τους δίσκους του “Ambient1: music for airports” κτλ.  Που θέλω να καταλήξω;

Στο ότι όλα αυτά τα μικρά, σύντομα, μη-πολυδιαδεδομένα ρεύματα στην τέχνη είναι εξίσου σημαντικά όσο και τα  μεγάλα, καθώς η ιστορία της τέχνης είναι μια  τεράστια αλυσίδα. Κάθε κρίκος είναι σημαντικός για να «γεννηθεί» ο επόμενος. Δηλαδή, ποιος μου λέει εμένα πως μία από αυτές τις super-star μπάντες, με παγκόσμια, σαρρωτική απείχηση δεν πήραν ιδέες, δεν εμπνεύστηκαν από το No Wave; Έτσι και στην Ελλάδα του σήμερα μπορεί να υπάρχουν οι “επαναστάτες” φοιτητές που μέσα από τις φοιτητικές οργανώσεις τελικά πάνε και στηρίζουν τα σκυλάδικα αλλά υπάρχουν και νέοι με πραγματικά φρέσκιες και πειραματικές ιδέες, που περνάνε σχεδόν απαρατήρητοι από τα ΜΜΕ, οι οποίοι ενδεχομένως να επηρεάσουν την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής σκηνής αλλά κι’ εμάς, της παλιότερης γενιάς, στα επόμενα έργα μας.

Info Ο Φίλιππος Πλιάτσικας γεννήθηκε στην Αθήνα και από το 1989 βρίσκεται στη δισκογραφία. Βασικός συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής των Πυξ Λαξ. Μετά τη διάλυσή τους τον Σεπτέμβριο του 2004, οι προσωπικοί δίσκοι που ακολούθησαν «Τι δεν έμαθε ο θεός (2005)» και η ζωντανή ηχογράφηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών «Ταξιδεύοντας με άλλο ήχο (2006)» στέφθηκαν από ανάλογη εμπορική επιτυχία και έγιναν χρυσοί.