Η Ιστορικός της Τέχνης, Ίρις Κρητικού, σημειώνει για το έργο της εικαστικού Ειρήνης Μονομμάτου:

«Η φωτεινή λωρίδα της ζωγραφικής·

Προτείνοντας μια πλαστική γλώσσα και εφευρίσκοντας μια προσωπική γραφή αναγνωρίσιμη ήδη από τα σπάργανα της διατύπωσής της, η Ειρήνη Μονομμάτου, κινείται με εξαιρετική ευχέρεια ανάμεσα στη γραφιστική απλούστευση και τον ζωγραφικό συμβολισμό, ανάμεσα στην έκδηλη τρυφερότητα για τα μικρά ανθρώπινα στιγμιότυπα και το υποδόρειο, δημιουργικό χιούμορ που πηγάζει από τα επιδέξια καρέ ενός εν εξελίξει επινοητικού και εκλεκτικιστικού ζωγραφικού κόμικ.

Οι «Προβολείς του Απείρου», καταπιάνονται με πολλαπλές εύθραυστες ισορροπίες: οι ημέρες και οι νύχτες οικείων, γνωστών και αγνώστων ηρώων που κατοικούν το σύμπαν της ζωγράφου, αναπτύσσονται σε επάλληλες οριζόντιες ενεργές ζώνες, λούζονται στο νυχτερινό ψυχρό μπλε, ιππεύουν γοητευτικά ελλειπτικά υβρίδια λευκών ελεφάντων και φτερωτών αλόγων, γλιστρούν απαλά σε φανταστικές τσουλήθρες υδρορροών, αγωγών και αστικών δικτύων, φωτίζονται από το αινιγματικό κίτρινο φως μιας πανταχού παρούσας γυμνής λυχνίας, χορεύουν υπό τους εικονοποιημένους ρυθμικούς ήχους μιας μικρής νυχτερινής μουσικής τζαζ.

Διαψεύδοντας ωστόσο τα διατυπωμένα στεγανά της μηχανικής και επαναληπτικής φύσης της, η ζωγραφική της Μονομμάτου όπου η φωτογραφική ακρίβεια και η στυλιζαρισμένη φόρμα συνυπάρχουν με τη χαρά της ελεύθερης και αεικίνητης δημιουργικής διαδικασίας, εμπεριέχει πληθώρα αυτοσχέδιων και επιτόπιων εφευρημάτων και πολλαπλές νησίδες αναπάντεχης περιπέτειας.

Ο πλανόδιος θίασος της ζωγράφου, διανύοντας εξακολουθητικές εύθραστες ισορροπίες και κατοικώντας σε οργανικές επινοημένες δομές, άλλοτε ταξινομείται σε σοφά ρυμοτομημένες από την ίδια λωρίδες δράσης κι άλλοτε ξεχύνεται και παρελαύνει γοργά στις λεωφόρους μιας άγνωστης πόλης. Συνομιλεί με το κοντινό άπειρο δρασκελίζοντας γέφυρες από βαμβάκι και χαρτί, στήνοντας μυστικά λούνα παρκ, διασκεδάζοντας σε επουράνια τσίρκα. Και όταν πέφτει η νύχτα, ακουμπώντας την ορατότητα του θεατή σε ελλειπτικούς φωτεινούς κύκλους, βυθίζεται σε αναπαυτικές πολυθρόνες ανάγνωσης.

Η παράδοξη γοητευτική υπερεαλιστική ανθρωπογεωγραφία της Ειρήνης Μονομμάτου, εγγράφεται σε πυκνούς μπλε ορίζοντες κινηματογραφικών σεναρίων, στιγμών και ωρών, κατοικεί σε grisailles ρευστών συνευρέσεων και μικρών γεγονότων. Και οι ιδέες και οι εκτελέσεις, τα αντικείμενα και τα σύμβολα, οι έντονες γραμμές και οι κορεσμένες φόρμες, οι λυχνίες και οι προβολείς, εξερχόμενα από τη μικρή βαλίτσα των συνέργων της ζωγράφου, διαπερνώντας τα όρια του καμβά, αναζητούν και εντοπίζουν επίμονα τους μικρούς φωτεινούς κύκλους της ύπαρξης που τρυπώνουν και κατοικούν πίσω του – εντός μας.»

Η Ιστορικός της Τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, αναφέρει για την έκθεση:

«Πώς το Άπειρο μπορεί να χωρέσει μέσα στον μικρόκοσμο μας; Εδώ, ο κόσμος είναι το Άπειρο κι εμείς οι αναρριχητές του, σκαρφαλωμένοι περιπλανώμενοι σε αρχιτεκτονικούς μηχανισμούς φαντασίας. Εμείς, οι πρωταγωνιστές της γης, εύθραυστα κατασκευασμένοι, ζητάμε τόπο, προσεκτικά σμιλευμένοι, δίνουμε τα χέρια και αγκαλιαζόμαστε. Άλλοτε χορεύουμε, γυμνά ικετεύουμε θεό. Η Αποκαθήλωση έχει φόντο γαλάζιο και ξαπλώνει σε έναν δείπνο μυστικό, ανθρώπινες φιγούρες σε επαλληλία. Μια μπούρκα. Είμαστε σύμβολα τελικά καμωμένα από το διάφανο υλικό μιας πνοής. Επιμένουμε να υπάρχουμε, ορκισμένοι μετέωροι, σε μια αοριστία που μας εξυψώνει, μας υπερβαίνει, μας διαπερνά. Η περισυλλογή καρπός της σκέψης. Σαν ασίγαστα μικρά του ονείρου πουλιά, διάχυτοι στο σύμπαν αιμάτινοι σουρεαλιστικοί πλανήτες καθισμένοι σε θρόνους ανήκουμε σε μια στιγμή αιωνιότητας. Για πάντα. Και πάντα μέσα μας, ο χρονικός προσδιορισμός, η αφέλεια του τόπου και η πυξίδα.»


Βιογραφικό

H Eιρήνη Μονομμάτου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (ζωγραφική), προτάθηκε για υποτροφία και αποφοίτησε με βαθμό «Άριστα», από το εργαστήρι του καθηγητή Αναστάσιου Χριστάκη (2006). Στη συνέχεια, έλαβε εξειδίκευση με τίτλο ”Θέματα Ειδικής Αγωγής: Μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία”, ΕΚΠΑ (2009-2010), ενώ ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της με τίτλο ”Συναισθηματικές – συγκινησιακές δυναμικές και Εκπαίδευση”, Πανεπιστήμιο Ρώμης Tor Vergata, Ιταλία (2014-2015). Έχει αναπτύξει πλούσια δράση, ως καθηγήτρια εικαστικών-επιμορφώτρια: Κέντρο ΚΕΘΕΑ «ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ» και διοργανώτρια του Φεστιβάλ για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, εθελόντρια στο Τμήμα Κεραμικής-Γλυπτικής του Φάρου Τυφλών Ελλάδος σε άτομα με προβλήματα όρασης και πολλαπλές αναπηρίες, καθώς και σε πολιτιστικά κέντρα. Από το 2009, εργάζεται ως καθηγήτρια εικαστικών στην Ειδική Αγωγή. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, ενώ έχει πραγματοποιήσει σημαντική ατομική έκθεση στα πλαίσια του Φεστιβάλ The 48 Hour Film Project ATHENS 2008,με τίτλο ”48 Hours”, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων και με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό.


Επιμέλεια: Νικολένα Καλαϊτζάκη, Ιστορικός Τέχνης

Κείμενα έκθεσης:Ίρις Κρητικού, Ιστορικός Τέχνης
Νικολένα Καλαϊτζάκη, Ιστορικός Τέχνης