Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x

Από το Σεπτέμβριο του 1995 και για δεκαεπτά χρόνια, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας …

Conn-x υποδέχεται το φθινόπωρο με τις καλύτερες, εναλλακτικές κινηματογραφικές προτάσεις.

 

Φέτος, εν μέσω ραγδαίων οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, ο αγαπημένος κινηματογραφικός θεσμός της πρωτεύουσας συνεχίζει τη σταθερά αυξανόμενη διαδρομή του και έρχεται να προτείνει τα πιο επίκαιρα και καυτά πολιτιστικά θέματα της τρέχουσας διεθνούς κινηματογραφίας.

 

Πιστοί στις συνήθειες και τις αδυναμίες τους και με γνώμονα, πάντα, την άνευ όρων υποστήριξη της κινηματογραφικής διαφορετικότητας, οι Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x  διατηρούν για μία ακόμη φορά, όγδοη στη σειρά, την τιμή του εισιτηρίου στα 6 ευρώ και συνεχίζουν τις πρωινές προβολές, οι οποίες θα είναι ανοιχτές στο κοινό με εισιτήριο αξίας 4 ευρώ.

 

Εκτός αυτού, θα κυκλοφορήσουν, ξανά, κάρτες διαρκείας των 10, 20 και 25 προβολών, πάντα με την σταθερή έκπτωση της τάξης του 50% ανά προβολή.

 

Το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας Conn-X προετοιμάζεται και φέτος εντατικά για να υποδεχτεί το κοινό του στις γνωστές αίθουσες από τις 14 μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου 2011.

 

Θανατηφόρες πανδημίες και ανθρώπινη αξιοπρέπεια

«Bullhead»
«Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν, στο τέλος, αυτό, ούτως ή άλλως θα μας γαμήσει». Λέει ο πρωταγωνιστής της πιο παράξενης βελγικής ταινίας των τελευταίων χρόνων, η οποία αρχίζει με μια παρανοϊκή σκηνή ομαδικού αυνανισμού. Στο τέλος της, ο πρωταγωνιστής θα λάβει εκδίκηση, εξαιρετικά σκληρή και βάρβαρη, ακόμη και για τα κινηματογραφικά δεδομένα.

To «Bullhead», που ενθουσίασε το φετινό φεστιβάλ Βερολίνου, δεν είναι μόνο μια συναισθηματικά προσανατολισμένη ιστορία εκδίκησης, αλλά και μια τολμηρή αποκάλυψη της πιο ισχυρής μαφίας εμπορίου αναβολικών. Τα οποία καταβροχθίζουν την αξιοπρέπεια ενός αδύναμου χαρακτήρα που χάνει τις φυσικές και ψυχολογικές αντοχές του, αναζητώντας τον χαμένο του ανδρισμό σε ψεύτικους παραδείσους.

Μια γκροτέσκα, νουάρ τραγωδία που προσεγγίζει τη μοίρα μέσα από το αιώνιο δίπολο ντετερμινισμού – αναιτιοκρατίας και κατάφερε να σπάσει τα ταμεία, από την πρώτη κιόλας μέρα του ανοίγματος στις Βελγικές αίθουσες.

 

«We Were Here»
Ένα τεράστιο άθλο κατάφερε αυτό το σπαρακτικό ντοκιμαντέρ που μας πάει στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης του AIDS: ανέδειξε την πρωτοφανή, για τα αμερικανικά δεδομένα, συλλογικότητα που αναπτύχθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του 80 καθώς η κοινότητα των ομοφυλοφίλων αποδεκατιζόταν από την μια μέρα στην άλλη.

Άνθρωποι που είχαν εξοβελιστεί από τις οικογένειές τους έβρισκαν μια νέα οικογένεια μέσα στην φρίκη της άγνωστης και αήττητης τότε ασθένειας. Το «We Were Here» προβάλει την ευρεία πολιτική αναστάτωση και τις κοινωνικές ανακατατάξεις που προκάλεσε η εξάπλωση της πανδημίας, ενώ ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γουάισμαν- που ήταν παρών στα γεγονότα της εποχής- υποστηρίζει την αφήγηση με στοιχεία και ντοκουμέντα που σοκάρουν και προβληματίζουν.

Ένα συγκλονιστικό, εντελώς διαφορετικό ντοκιμαντέρ που δεν σου παρέχει περιθώρια και εναλλακτικές αδρανοποίησης.

«We Need To Talk About Kevin»
Στο «We Need To Talk About Kevin» της Λιν Ράμσεϊ, μια μητέρα, η εκπληκτική Τίλντα Σουίντον, προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο διαταραγμένος έφηβος γιος της έγινε δολοφόνος, κοιτάζοντας πίσω στην παιδική του ηλικία. Ο Κέβιν (Εζρα Μίλερ), σε γνωστά λημέρια, λόγω και της πρότερης δολοφονικής εμφάνισης στο «Afterschool», παρουσιάζεται ελαφρώς σαν την ενσάρκωση του Κακού από την ημέρα της γέννησής του.

Ηθικά διλήμματα, επιλογές ζωής, προτεραιότητες και λάθη του παρελθόντος, χαρτογραφούνται και αναλύονται σ’ αυτό το ιδιαίτερο εγκεφαλικό δράμα που άπτεται θεμελιωδών κοινωνικών ζητημάτων, όπως αυτά της ενοχής και της απώλειας.

Το «We Need To Talk About Kevin», βασισμένο στο ομώνυμο πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Λάιονελ Σράιβερ, ξεσήκωσε πλήθος συζητήσεων και έθεσε εκ νέου το θέμα σύγκρισης μεταξύ ποιότητας βιβλίου – ταινίας, καθώς επίσης και πιστότητας στην αποτύπωση της μυθιστορηματικής πραγματικότητας.  Μετά τον πανικό που προκάλεσε στο 64ο Φεστιβάλ Καννών, τον προσεχή Σεπτέμβρη, το δίλημμα μεταφέρεται στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x.

Η σκηνοθέτιδα των οπτικά συναρπαστικών «Morvern Callar» και «Ratcatcher», που είχε σχεδόν δέκα χρόνια να κάνει ταινία επειδή ο Πίτερ Τζάκσον της άρπαξε το «Lovely Bones» μέσα απ’ τα χέρια, υπογράφει την πιο αναμενόμενη πρεμιέρα του φθινοπώρου.

«Amador»
Ίσως η πιο επίκαιρη και άμεση ταινία της χρονιάς, το «Amador» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα αποτελεί μια κινηματογραφική αποτύπωση της κοινωνίας, που ξεχειλίζει ρεαλισμό. Η Μαρκέλλα είναι μια νεαρή μετανάστρια από τη Βολιβία που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Ζει στα προάστια της Μαδρίτης με τον φίλο της Νέλσον και μάχεται, άνεργη, προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει.

Η δουλειά που θα καταφέρει να βρει, θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές και στη ζωή της. Αναλαμβάνει να φροντίζει τον κατάκοιτο ηλικιωμένο Αμαδόρ με τον οποίο έρχονται πολύ κοντά και μοιράζονται μυστικά και προβληματισμούς, μέχρι που η Μαρκέλλα μένει έγκυος. Αποφασίζει να μην το αποκαλύψει σε κανέναν, πλην του Αμαδόρ που το ανακαλύπτει λόγω της “έκτης αίσθησης”. Λένε πως όταν ο θάνατος είναι κοντά, μπορεί κανείς να οσμιστεί τη ζωή, ακόμη κι αν αυτή δεν έχει εκδηλωθεί πλήρως.

Δυστυχώς για όλους, ο Αμαδόρ πεθαίνει, αλλά είναι αδύνατον για τη Μαρκέλλα να επιβιώσει χωρίς την πολύτιμη οικονομική βοήθεια που της προσέφερε η συγκεκριμένη δουλειά. Έτσι, αποφασίζει να αποκρύψει την αλήθεια και να διατηρήσει το νεκρό κορμί και τα οικονομικά οφέλη που αυτό της αποφέρει, κρυφά από οποιονδήποτε εμπλεκόμενο, μέχρι την αναπάντεχη ανατροπή.

Η πιο περίεργη σχέση μεταξύ ζωής και θανάτου, μπλέκει τη μαύρη κωμωδία με λυρισμό, κοινωνική κριτική και έντονο προβληματισμό σε μια ποιητική απόπειρα ρεαλιστικής αναπαράστασης που δίνει νόημα στη χαρμολύπη. Με τους: Μαγκαλί Σολιέρ, Κέλσο Μπούγκαλο, Πιέτρο Σίμπιλε, Σόνια Αλμαρκά και Φάνυ ντε Κάστρο.

Ερωτισμός: Η άλλη πλευρά του ρεαλισμού

«Je Suis Un No Man’s Land»
Διάσημος ροκ σταρ στη Γαλλία ο Φιλίπ Κατερίν παίζει εδώ τον εαυτό του καθώς απάγεται από μια λυσσασμένη γκρούπι. Η γκρούπι αυτή όμως δεν είναι άλλη από την Ζουλί Ντεπαρντιέ, κόρη του Ζεράρ, η οποία γνώρισε τον Κατερίν στα γυρίσματα και τα έφτιαξαν.

Στην ταινία πάντως ο Κατερίν προσπαθεί να της ξεφύγει και μεταφέρεται με έναν τρόπο μαγικό στο σπίτι των γονιών του, σε μια παρελθοντική διάσταση και συναντά μια μυστηριώδη κοπέλα – παρατηρητή νυχτόβιων πουλιών.

Καταπληκτικός ο Κατερίν αναδεικνύεται ως «η απόλυτη φάτσα» του γαλλικού τραγουδιού: ένας γκλίτερ ροκ σταρ με κωμικοτραγική συμπεριφορά και λαμέ ενδυματολογικά ενδιαφέροντα.

Κωμικό και ρομαντικό το οικογενειακό αυτό δράμα, συνδιαλέγεται ευθέως με ιδιαίτερα ανθρώπινα κόμπλεξ, αδέξιους χαρακτήρες και το αθεράπευτο μικρόβιο της δόξας. Κινείται υπέροχα μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, συναγωνίζεται σε παραλογισμό τη “Μέρα της Μαρμότας” και ξεπερνάει σε συμβολισμό και φαντασία, οποιαδήποτε παρόμοια προσπάθεια.

Σκηνοθέτης του ο Τιερί Ζους, πρώην αρχισυντάκτης των «Cahiers du cinema» και μουσικός συντάκτης του «Les Inrockuptibles».

Επετειακή προβολή

 

«Deep End» του Γερζι Σκολιμόφσκι
Το «Deep End» του Σκολιμόφσκι που βγήκε στις αίθουσες πριν από σαράντα ακριβώς χρόνια, το 1971, ξεχειλίζει από σεξουαλικότητα, αγωνίες και νεανικά πάθη. Παραισθησιογόνο, ανατρεπτικό και υπερβολικό συνάμα, είναι γυρισμένο εξολοκλήρου σε μια υγρή και γκρίζα Αγγλική λουτρόπολη και αποκαταστάθηκε πρόσφατα ψηφιακά.

Μελετά και εξερευνά τις λεπτομέρειες της ανεπιτήδευτης αφέλειας που παρέχει η νεανική αγάπη και το αφηγείται τόσο έντονα, ώστε η κάθε σκηνή να αποτελεί ένα ανεξάρτητο ψυχολογικό σοκ.

H ιστορία παράφορου πάθους του δεκαπεντάχρονου Μάικ (Τζον Μόουλντερ Μπράουν) προς τη συνεργάτιδά του, σε σάουνα των προαστίων του Λονδίνου, Σούζαν (Τζέιν Άσερ), δημιουργεί ερωτικά αδιέξοδα που με τη σειρά τους σπρώχνουν τον πρωταγωνιστή μας σε εγκλήματα πάθους.

Η Σούζαν, το αντικείμενο πάθους του δύσμοιρου Μάικ, ως επαγγελματίας ξελογιάστρα, δείχνει να παίζει καλά το ρόλο της γυναίκας δηλητήριο. Οι εφηβικές εμμονές, που πνίγονται τελικά σε μια πισίνα γεμάτη αίμα, μας διδάσκουν πως η καταστροφική κατάληξη είναι αναπόφευκτη, όταν απουσιάζει η απαραίτητη ψυχική ωριμότητα, με την πιο έντονη ταινία του Σκολιμόφσκι, να μας αναλύει εις βάθος τα παρελκόμενα της σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Απ Τέμπο
«Hit so hard»
Μια ρομαντική ματιά στις υπέροχες περσόνες της μουσικής σκηνής του Σιάτλ κατά την ιδιαίτερη περίοδο του ανοίγματος των 90’s. Το «Hit So Hard», χρησιμοποιεί την περίπτωση της γκέι ντράμερ Πάτυ Σέμμελ, προκειμένου να περιγράψει παραστατικά μια γενιά, μια εποχή κι ένα είδος μέσα από την πολυτάραχη, γεμάτη καταχρήσεις ζωή, της γυναίκας που έδινε ρυθμό και ένταση στα τραγούδια των Hole.

Το μουσικό ντοκιμαντέρ που ανασυνθέτει πιστά την ξέφρενη κατάσταση της πιο ζωντανής, μουσικά, πόλης των 90’s, χρησιμοποιεί απίστευτα σπάνιο οπτικό υλικό από την άνοδο, την πτώση, τον παρολίγον θάνατο και την επάνοδο της γκέι ντράμερ των θρυλικών Hole, του ιδιαίτερου συγκροτήματος της Κόρτνευ Λοβ. Ανάμεσα στις πιο δυνατές στιγμές του ντοκιμαντέρ, η σκηνή που ο Κέρτ Κομπέιν εξομολογείται στις γυναίκες της ζωής του, την αγάπη και την αφοσίωσή του.

 

Ελληνικός Κινηματογράφος σε πρώτο πλάνο

 

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x συνεχίζει την υποστήριξή του στο Νέο Ελληνικό Ρεύμα και σε όλους τους δημιουργούς του ελληνικού σινεμά οι οποίοι, έχοντας πια βγει από την ομίχλη, διεκδικούν και κερδίζουν την θέση που τους αξίζει.
Έτσι, για τρίτη συνεχή χρονιά, θα απονείμει τα Βραβεία Πρωτοεμφανιζόμενων Δημιουργών Ελληνικών Ταινιών: σκηνοθέτη και ηθοποιών (άνδρα και γυναίκας)

Υποψήφιοι είναι όλοι οι πρωτοεμφανιζόμενοι που έχουν σκηνοθετήσει, ή πρωταγωνιστούν σε, μεγάλου μήκους ελληνικές ταινίες που είχαν τουλάχιστον μία δημόσια προβολή με εισιτήριο σε κινηματογραφική αίθουσα ή κινηματογραφικό φεστιβάλ σε οποιοδήποτε σημείο της Ελληνικής επικράτειας από την 1η Σεπτεμβρίου 2010 έως τις 31 Αυγούστου 2011.

Πρόεδρος της φετινής κριτικής επιτροπής θα είναι ο σκηνοθέτης –και πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου- Τάσσος Μπουλμέτης και η απονομή θα γίνει το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου.

Παράλληλα το Φεστιβάλ βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με όλους τους δημιουργούς και παραγωγούς που προετοιμάζουν αυτή την εποχή ταινίες και μέχρι στιγμής έχει εξασφαλίσει την πρεμιέρα δυο πολυαναμενόμενων ταινιών.

«Ο Αννίβας προ των πυλών» της Ελισάβετ Χρονοπούλου
Μια νεαρή σταβλίτισσα από το Κορωπί, ένα κορίτσι που ούτε το σχολείο δεν έχει τελειώσει και το μόνο που ξέρει είναι να φροντίζει άλογα αρπάζει τη μοναδική ευκαιρία να ξεφύγει από το λούμπεν οικογενειακό της περιβάλλον και να μπει στον κόσμο της αθλητικής ιππασίας, τον οποίο φαντάζεται ως ιδανικό.

Η ιστορία της εικοσάχρονης Χαράς, η οποία βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο και προσπαθεί να αλλάξει την μοίρα της διεκδικώντας το δικαίωμά της να ζήσει το όνειρό της, αποτελεί την πρώτη ευρωπαϊκή ταινία με θέμα την αθλητική ιππασία.

Η ιστορία ενός ονείρου που προσπαθεί να γίνει αµερικάνικο, με τους: Αλεξία Τερεζάκη, Γιάννη Κοκιασμένο, Ιζαμπέλα Κογιεβίνα, Νίκο Γεωργάκη, Όλγα Παππά, Σαγκίρ Αχμέτ.

«Τρεις Μέρες Ευτυχίας» του Δημήτρη Αθανίτη
Μετά το «Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο», την «Πόλη των Θαυμάτων» και το «Αντίο Βερολίνο» ο Αθανίτης αφηγείται παράλληλα τρεις ιστορίες που διαδραματίζονται στην σκοτεινή πλευρά της Αθήνας. Ο Δημήτρης Αθανίτης υπογράφει μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή με αφορμή τις ετερόκλητες εικόνες της Ελληνικής πρωτεύουσας.

Ένα ταξίδι στη χώρα του συναισθήματος, όπου τρεις νέες γυναίκες, εξόριστες από την πραγματικότητα, αναζητούν ένα όραμα ευτυχίας στους δρόμους, τα ξενοδοχεία τα καφέ και τα ταξί της Αθήνας. Πρωταγωνιστούν οι Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Κατερίνα Φωτιάδη, Νικολίτσα Ντρίζη, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Ερρίκος Λίτσης, Λουκία Πιστιόλα, Κώστας Ξυκομηνός, Αλεξάνδρα Διαμαντοπούλου και Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου.

Πίσω από το σενάριο της ταινίας βρίσκεται ο ίδιος ο Δημήτρης Αθανίτης, στη Διεύθυνση Φωτογραφίας ο Γιάννης Φώτου, στα Σκηνικά και τα Κοστούμια η Άση Δημητρολοπούλου, στο Μοντάζ ο Σταμάτης Μαγουλάς, στον Ήχο η Χριστίνα Σχηνιώτη και στη Μουσική το DNA Lab.

Ανατρεπτικά Ντοκιμαντέρ

«Χοντορκόφσκι»
Πώς και γιατί βρέθηκε στη φυλακή ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι; Ο πιο διάσημος φυλακισμένος της σημερινής Ρωσίας, ο πρώην επικεφαλής του πετρελαϊκού κολοσσού Yukos, ο εχθρός του Ρώσου πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν και πανίσχυρος εκατομμυριούχος, είναι πια ο αποδιοπομπαίος τράγος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Είναι όμως αλήθεια ένοχος; Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν.

Ο σκηνοθέτης Τσυριλ Τούσι, μας οδηγεί σε ένα σύμπαν περίεργων και σκοτεινών πολιτικών που προτείνουν έναν νέο ψυχρό πόλεμο, πλήρως προσαρμοσμένο στην εποχή μας.

Η άνοδος και η πτώση ενός σημαντικού ηγέτη παράλληλα με την πορεία του κομμουνισμού, της διεθνούς συγκυρίας και των τεράστιων σκανδάλων διεθνούς εμβέλειας. Μια αποκαλυπτική αλληλογραφία με πρωταγωνιστή έναν από τους πιο διάσημους φυλακισμένους της Ρωσίας που τραβάει την κουρτίνα και αποκαλύπτει περισσότερες λεπτομέρειες απ’ όσες μπορεί να διαχειριστεί ο μέσος άνθρωπος.

 

 

Γιασούζο Μασουμούρα: Ο σαμουράι του New Wave

Ο μεγάλος Ιάπωνας σκηνοθέτης, έχει υπάρξει μαθητής των Μικελάντζελο Αντονιόνι, Φεντερίκο Φελίνι, Λουκίνο Βισκόντι και Κένζι Μιζογκούτσι και έχει σκηνοθετήσει πάνω από 65 μεγάλου μήκους ταινίες. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, για τη 17η διοργάνωσή του, προτείνει τις πιο σημαντικές στιγμές από την ασύλληπτα μεγάλη φιλμογραφία του πιο «Ευρωπαίου», Ιάπωνα σκηνοθέτη.

Το εκτενές αφιέρωμα προτείνει μια τεράστια γκάμα κινηματογραφικών ταινιών από το Ντεμπούτο του Μασουμούρα, «Kisses», μέχρι το πιο ακραίο όλων, διαστροφικό, καμπ «Blind Beast», προκειμένου να καλύψει ένα τεράστιο εύρος κινηματογραφικής θεματικής.

Το «Kisses», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιασούζο Μασουμούρα είναι το δημιούργημα εκείνο που έστρεψε το βλέμμα της Ευρώπης, προς το μεγάλο Ιάπωνα δημιουργό. Ένας απαγορευμένος έρωτας, μια αίσθηση γαλλικής κινηματογραφικής πρωτοπορίας και η φρεσκάδα που έλειπε από το σινεμά της ανατολής όλα σε μια ταινία που ήρθε για να προσθέσει το Μασουμούρα στη λίστα με τους πολλά υποσχόμενους οτέρ.

Το «Giants and Toys» είναι ενα πολύχρωμο ποπ δημιούργημα, μια «έγχρωμη» κινηματογραφική σάτιρα, που χαρακτηρίστηκε ως «Mad Men» της 70’s Ιαπωνική πραγματικότητας. Ακολουθεί το «Kisses», προσθέτει μια εντελώς διαφορετική νότα στο εκτενές αφιέρωμα και βομβαρδίζει με εικόνες που αναπαριστούν το κίνημα της ποπ αρτ, πριν καν αυτό γίνει κίνημα, ακόμη και στην Αμερική. Το «Giants and Toys», αποκαλύπτει σε πλήρη θέα το τεράστιο κινηματογραφικό ταλέντο του Μασουμούρα και τον κατατάσσει χωρίς καμία πλέον αμφιβολία στη λίστα με τις διεθνείς κινηματογραφικές ιδιοφυΐες.

Το «Manji», μια παραγωγή του 1964, έρχεται για να ανατρέψει και τις τελευταίες υποψίες για γραμμική προσέγγιση του έργου του Μασουμούρα. Ίσως ότι πιο προχωρημένο έχει να επιδείξει ο cult σκηνοθέτης μέχρι την περίοδο εκείνη, το «Manji» παίρνει το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιουνιχίρο Τανιζάκι και το απογειώνει. Καταφέρνει να χαρακτηριστεί ως το πιο προχωρημένο αριστούργημα της εποχής, βάζοντας στην κινηματογραφική ατζέντα σκηνές λεσβιακού έρωτα και ομαδικές αυτοκτονίες ενώ μας συστήνει την αγαπημένη μούσα του Μασουμούρα, τη φαμ φατάλ και σύμβολο του σεξ της εποχής, Αγιάκο Γουακάο.

Μια ακόμη πρόταση του φεστιβάλ που αναδεικνύει το μεγαλείο της απόλυτης συνεργασίας Αγιάκο – Μασουμούρα είναι το «Red Angel». Το αντιπολεμικό αυτό αριστούργημα που εκτυλίσσεται εν μέσω Β’ παγκοσμίου πολέμου περιέχει κάποιες από τις πιο φριχτές και ακραίες σκηνές που έχουν αποτυπωθεί στο σινεμά μέχρι σήμερα. Με βιασμούς, ταπεινωτικές συμπεριφορές, απόγνωση και εκφυλισμό της ανθρώπινης ύπαρξης να μετατρέπονται σε γλυκές μεταφορές που αφορούν τη σχέση των ανθρώπων και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, το «Red Angel» είναι μια ταινία που δύσκολα κανείς μπορεί να ξεχάσει.

Από το αφιέρωμα αυτό, δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει η πιο ιδιαίτερη και ακραία δημιουργία του Μασουμούρα που φέρει τον τίτλο «Blind Beast». Η ιστορία του πιο διεστραμμένου τυφλού καλλιτέχνη που απαγάγει ένα μοντέλο και το κλειδώνει στο εργαστήριό του, που τυγχάνει να περιέχει λιγότερους συμβολισμούς από ότι πιθανότερα θα συναντήσει κανείς στην κόλαση,  είναι μια ιδιαίτερη ιστορία πάθους, γεμάτη σεξ, ντελίριο, διαστροφή, υπερβολή, εκτυφλωτικό τεκνικολόρ, καμπ υπερβολή και σαδομαζοχιστικά στοιχεία.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου τη Αθήνας, προτείνει τον Ιάπωνα πρωτοπόρο ως μια ξεχωριστή οπτική εμπειρία που μεταφέρει την αίσθηση της ελευθερίας πέρα από συμβατικά πλαίσια και κοινωνικούς φραγμούς. Σύντομα, αναμένεται να ανακοινωθούν νέοι τίτλοι που θα συμβάλλουν στην κατεύθυνση ολοκλήρωσης μιας συνολικής εικόνας του έργου ενός εκ των πιο σημαντικών σκηνοθετών του παγκόσμιου σινεμά.
Χρυσή Αθηνά

 

Η Χρυσή Αθηνά παραμένει το βραβείο του Φεστιβάλ και στα δυο διαγωνιστικά του τμήματα:

 

Στο Διεθνές Διαγωνιστικό συμμετέχουν ταινίες νέων σκηνοθετών ενώ νέοι είναι και οι κριτές. Φοιτητές κινηματογραφικών σχολών της  Ευρωπαϊκής Ένωσης, 18- 25 ετών. Η Επιτροπή Νέων θα απονείμει επίσης το Βραβείο Σκηνοθεσίας της Πόλης των Αθηνών και το Βραβείο Σεναρίου, ενώ όπως και κάθε χρόνο οι ίδιοι οι θεατές θα αναδείξουν την  αγαπημένη τους ταινία με το Βραβείο Κοινού ψηφίζοντας μετά από κάθε προβολή.

Στο τμήμα Μουσική & Φιλμ διαγωνίζονται μουσικά ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο και καλύπτουν όλα τα είδη μουσικής. Η Κριτική Επιτροπή που θα αποφασίσει για το βραβείο, αποτελείται από διάσημους δημοσιογράφους και κριτικούς κινηματογράφου και μουσικής.

Ας σημειωθεί εδώ ότι το βραβείο Χρυσή Αθηνά απεικονίζει την Αθηνά της Γιγαντομαχίας, από το ανατολικό αέτωμα του αρχαίου ναού της Αθηνάς στην Ακρόπολη, το οποίο χρονολογείται στο 510 π.Χ και φυσικά εκτίθεται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Η κατασκευή του βραβείου είναι προσφορά των κοσμηματοπωλείων ZOLOTAS.

 

Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x Online

 

Ζήστε το Φεστιβάλ από μέσα και μάθετε πρώτοι τις εξελίξεις στο http://www.cinemag.gr/
Τα τελευταία νέα σχετικά με τις ταινίες του Φεστιβάλ, τα αφιερώματα, τις επαφές, αλλά και κάθε είδους ενημερώσεις, θα ανεβαίνουν σε μορφή αναρτήσεων στο twitter (http://twitter.com/nyxtespremieras), στο facebook, μέσα από τα επίσημα προφίλ του Περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ (http://on.fb.me/ixMkUA), (http://bit.ly/kuP5Gi) και φυσικά στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ (http://www.aiff.gr/).

Ακόμη, οι Νύχτες Πρεμιέρας, προκειμένου να προσαρμόσουν το προφίλ τους στις αυξανόμενες απαιτήσεις του κοινού τους, αποφάσισαν να επέμβουν, τόσο στο αισθητικό, όσο και στο ενημερωτικό κομμάτι της εναλλακτικής μορφής ενημέρωσης. Το αγαπημένα μας μπλόγκ που φιλοξενούν τους προβληματισμούς και τις εξελίξεις του φεστιβάλ καθώς επίσης και τις ακραίες κατά καιρούς απόψεις μας, μπορείτε να βρείτε ακολουθώντας τα (http://nyxtespremieras.wordpress.com/) (http://openingnights.tumblr.com/).

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας διοργανώνεται από την ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΘΗΝΩΝ (Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία) σε συνεργασία με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ.