Η Νικολέττα Μαρκοπούλου παρακολούθησε την λυρική παράσταση “Death Wishes/ Orpheus” που παρουσιάζεται στο κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7σε σκηνοθεσία Μιχάλη Αργυρού και με τη σύμπραξη διακεκριμένων μουσικών, ερμηνευτών και χορευτών, μίλησε με τους συντελεστές και μας μεταφέρει το κλίμα  εντός και εκτός σκηνής.

Ο μύθος του Ορφέα ταξιδεύει μέσα στους αιώνες και στους πολιτισμούς, γονιμοποιώντας τη φαντασία πολλών καλλιτεχνών και τροφοδοτώντας ποικίλα είδη τέχνης. Ασκώντας ακαταμάχητη γοητεία, ο Ορφέας κατέχει τη μαγεία του ήχου, με το τραγούδι και τη λύρα του να καθηλώνει τη φύση και να δαμάζει ακόμα και τις φοβερές δυνάμεις του Κάτω Κόσμου.

Η λυρική παράσταση “death wishes/Orpheus” αφορμάται από το μύθο του Ορφέα και παρουσιάζει τη ζωή ενός πιανίστα, που με τη δύναμη της μουσικής του, οι σκέψεις και τα συναισθήματά του γίνονται εικόνες, τραγούδι, λόγος και κίνηση, δημιουργώντας ένα φανταστικό κόσμο, όπου στροβιλίζονται πρόσωπα και αναμνήσεις. Σε μια ατμόσφαιρα μινιμαλιστική και με αφαιρετική διάθεση, τα νοήματα κρυφά και συγκαλυμμένα πίσω από συμβολισμούς καλούν το θεατή να ασκήσει τη φαντασία του και να αποδεσμεύσει τα συναισθήματά του για την αποκρυπτογράφηση των κρυμμένων εννοιών.

Το έργο ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το υπερβατικό με οδηγό και εικονοκλάστη το σκηνοθέτη και εικαστικό Μιχάλη Αργυρού που, εκτός από τη σκηνοθεσία, υπογράφει τα κοστούμια και τα σκηνικά. Επιλέγοντας την έντονη χρωματική αντίθεση άσπρου-μαύρου αισθητοποιεί τις πνευματικές αναζητήσεις του πιανίστα, του σύγχρονου Ορφέα και μας μιλάει για την επικαιρότητα του έργου δηλώνοντας τα εξής: «έχει ένα κοινό τόπο η ζωή του Ορφέα με το σήμερα, με την σημερινή ζωή των ανθρώπων και με την παράσταση συνέδεσα αυτούς τους δύο τόπους», και συνεχίζει «το έργο είναι πολυεπίπεδο, το μοναδικό υπαρκτό πρόσωπο είναι ο πιανίστας, όλοι οι άλλοι είναι πλάσματα που υπάρχουν μέσα του, πλάσματα που έχει ζήσει, πλάσματα που βρίσκονται είτε στο χώρο της θεϊκής διάστασης  είτε αιωρούνται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό».

Στην σκηνή συνυπάρχουν, καθόλη την διάρκεια του έργου, πέρα από τον πιανίστα, μια ηθοποιός, τρεις τραγουδίστριες και τρεις χορεύτριες, που με τη  φωνή τους και με το σώμα τους  μας ταξιδεύουν σε ένα κόσμο γοητευτικό, σκοτεινό και επιβλητικό..

Κεντρικό πρόσωπο αποτελεί ο πιανίστας που ενώνει κορυφαία κλασικά έργα συνθετών, όπως των Monteverdi, Gluck, Schubert, Wolf, Scriabin, De Falla, Beri δημιουργώντας μια αφήγηση με στοιχεία σύγχρονου σουρεαλισμού, γεμάτη συγκινήσεις και πλημμυρισμένη από τα χνάρια της περιπλάνησης, της μνήμης και των βιωμάτων. Ο μουσικός, ο Τίτος Γουβέλης, που υποδύεται τον πιανίστα στην παράσταση, μας μιλάει για το ρόλο του: «όλα όσα συμβαίνουν ως σκηνική δράση δημιουργούνται από το νοσηρό μυαλό του πιανίστα, που παίζοντας πιάνο στην ουσία ανοίγει τη ψυχή του, σκέφτεται τη ζωή του, την οποία έχει ταυτίσει με τη ζωή του Ορφέα. Δε λειτουργεί κινητικά μέσα στο χώρο, αλλά όσοι κινούνται έχουν μια δράση μαζί μου. Αυτό συμβαίνει με τις τρεις χορεύτριες, τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος του έργου, οι οποίες αναπαριστούν, πιστεύω, με πολύ όμορφο τρόπο τόσο τη γέννησή μου όσο και το θάνατό μου, έχοντας μια δράση σωματική και με μένα και με το πιάνο, το οποίο είναι η αρχή όλου του συμβολισμού σε αυτή την παράσταση».

Η ηθοποιός Μάγδα Μαυραγιάννη, που ερμηνεύει την Καλλιόπη –μητέρα του Ορφέα-, μας δίνει τη δική της ερμηνεία για το ρόλο της «Ως Καλλιόπη, καθώς περνάω από το θεϊκό στο γήινο κόσμο, αισθάνομαι τα συναισθήματα της γυναίκας που ανακαλύπτει το σώμα της, τη μήτρα της –τώρα αισθάνομαι σαν ένα επίγειο πλάσμα, που αντιλαμβάνομαι τον πόνο, τη δυσκολία αλλά και τη γοητεία των πραγμάτων. Ωστόσο βρίσκομαι σε ένα διχασμό, έχω χάσει τον προσανατολισμό μου, καθώς δεν έχω ξεφύγει εντελώς από το θεϊκό στοιχείο». Επίσης, η Μάγδα Μαυραγιάννη, έχει επιμεληθεί τα ηχογραφημένα κείμενα της παράσταση και συνεχίζει, σχολιάζοντας την ελλειπτική  μορφή του λόγου, «Τα κείμενα είναι αφαιρετικά ενώ η ηχογράφηση παραπέμπει στο μαγικό στοιχείο της γυναίκας που ήταν μούσα αλλά κατέβηκε στη γη για να γεννήσει, να ζήσει τον έρωτα, την κανονική ζωή. Για αυτήν η γλώσσα είναι περισσότερο σκέψη, παρά ένας ρεαλισμός λόγου».

Οι υψίφωνες Μάιρα Μηλολιδάκη, Μίνα Πολυχρόνου, Ειρήνη Καράγιαννη, που τραγουδούν κλασικά κομμάτια με λυρική ομορφιά και συγκίνηση αναδεικνύοντας την ένταση και τον χρωματισμό του συναισθήματος, ενσαρκώνουν τις τρεις μούσες που ζουν στο χώρο της θεϊκής διάστασης. Η Ειρήνη Καράγιαννη σχολιάζει το μουσικό κομμάτι της παράστασης, τονίζοντας ότι «τα μουσικά κομμάτια, που προέρχονται μέσα από ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου λειτουργούν όχι θεματολογικά αλλά σαν ψυχολογικές στιγμές, στις οποίες σταματά ο χρόνος και περιγράφεται ένα συναίσθημα». Ενώ η Μάιρα Μηλολιδάκη επικεντρώνεται στη σωματική δεξιοτεχνία που απαιτεί ο ρόλος τους και αναφέρει «τα σώματα μας μένουν ακίνητα στο χώρο, πράγμα εξαιρετικά απαιτητικό σε ότι αφορά την παραγωγή του ήχου και αυτό είναι κάτι που μας έχει βάλει σε ψυχική διαδικασία».

Ανάμεσα στη γη και στον ουρανό κινούνται οι χορεύτριες Δήμητρα Βλάχου, Χρύσα Καλλιάφα, Έλενα Παπαδοπούλου, σωματοποιώντας τις διαθέσεις και τις σκέψεις του κεντρικού ήρωα μέσα από  το δυναμισμό του ανθρώπινου σώματος. Η Χρύσα Καλλιάφα μοιράζεται την εμπειρία της μαζί μας και υπογραμμίζει «στο χώρο τα τρία πλάσματα εμφανίζονται σαν ένα σώμα  και μέσα από μια σωματική έκφραση ακολουθούμε την ιστορία που εκτυλίσσεται γύρω από τον πιανίστα, με πολύ συγκεκριμένες οδηγίες σκηνοθετικά και χορογραφικά. Περιπλανιόμαστε από τον ένα κόσμο στον άλλο, μεταμορφωνόμαστε από πλάσματα που υπνωτίζονται και μαγνητίζονται από μια άλλη εξουσία μέχρι να φτάσουμε σε ένα βαθμό βακχίδας».

Εν κατακλείδι, η ιστορία του συγχρόνου Ορφέα εγκολπώνεται την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου να τραγουδήσει τον έρωτα, τη ζωή, το θάνατο και  το μόνο που μένει είναι τον αφήσουμε να μας μυήσει στο βαθύτερο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συντελεστές της παράστασης

Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Κοστούμια: Μιχάλης Αργυρού

Hθοποιός, κείμενα: Μάγδα Μαυρογιάννη

Tραγουδούν: Μάιρα Μηλολιδάκη, Μίνα Πολυχρόνου, Ειρήνη Καράγιαννη

Πιάνο: Τίτος Γουβέλης

Χορεύουν: Δήμητρα Βλάχου, Χρύσα Καλλιάφα, Έλενα Παπαδοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά

Βοηθός σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Κρίγκου

Διάρκεια: 55 λεπτά

Λόγω μεγάλης προσέλευσης, η λυρική παράσταση Death Wishes/Orpheus παρατείνεται μέχρι και 31 Ιανουαρίου 2015, στο χώρο του Beton 7. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ