Bejart Ballet Lausanne στο Θέατρο Badminton

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του ρεπερτορίου του Μπαλέτου του Μωρίς Μπεζάρ έρχεται στο Θέατρο Badminton τη φετινή χρονιά. Το περίφημο …

μπαλέτο παρουσιάζει μια από τις πιο συναρπαστικές χορογραφίες του Μπεζάρ με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Τζιάνι Βερσάτσε και μουσική των Queen και του Μότσαρτ. Ένα πολύ συγκινητικό έργο, το οποίο εμπνεύστηκε ο Beart από τις ζωές του Freddie Mercury και του Jorge Donn (πρώην πρώτου χορευτή του Bejart), που πέθαναν από aids.

Ο Μπεζάρ είπε: «Ο Freddy Mercury και ο Jorge Donn πέθαναν στην ίδια ηλικία. Είχαν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το ίδιο πάθος για τη ζωή και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ένιωθα πως κάτι τους συνέδεε.».

Ο Μπεζάρ επέλεξε τη μουσική του έργου από το πλούσιο υλικό των Queen, με το It’s a Beautiful Day στο ξεκίνημα, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η ομάδα πίσω από άσπρα σεντόνια, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στα σύννεφα.

Το μπαλέτο μεταφέρει μία σειρά συναισθημάτων, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, αγάπη, φόβο, ελπίδα, χιούμορ και απώλεια. Τα συναισθήματα αυτά, εκτός από την σαφή ερμηνεία τους, μπορούν επίσης να συσχετιστούν πολύ εύκολα με τον καθένα.

Σε κάποιο σημείο του μπαλέτου γίνεται απόλυτη ησυχία, ενώ σε μια οθόνη που εμφανίζεται, προβάλλεται μια ταινία με τον Jorge Donn. Το τραγούδι που ξεκινά είναι το I Want to Break Free από το άλμπουμ Live At Wembley 1986 και χάρη στο συνδυασμό της φωνής του Freddy με το χορό του Jorge, η συναισθηματική ατμόσφαιρα αγγίζει μεγαλύτερα ύψη. Υπάρχει η αίσθηση ότι οι δύο καλλιτέχνες αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια της παρουσίας τους στο μπαλέτο.

Το μπαλέτο τελειώνει με τη φωνή του Freddy να προτρέπει The Show Must Go On. Ο χορός τελειώνει σχεδόν όπως άρχισε, με ολόκληρη την ομάδα επί σκηνής. Ωστόσο, στο σημείο αυτό κυριαρχεί ανάμεσα στο κοινό μία αίσθηση ενότητας και κατανόησης, αναμφίβολα χάρη στο έξοχο μπαλέτο, τη χορογραφία και τη μουσική.

Μουσική

Ακούγεται κυρίως ηχογραφημένο υλικό των Queen, live ή σε στούντιο, ενώ ανάμεσα στα τραγούδια των Queen ακούγονται και τέσσερα κομμάτια του Μότσαρτ που ταιριάζουν απόλυτα και ενισχύουν τη δυναμική του μπαλέτου.

Το μπαλέτο αναφέρεται σε ανθρώπους που πέθαναν πολύ νωρίς, έτσι και ο Μότσαρτ είναι σχετικός αφού πέθανε στα τριάντα πέντε του, δέκα χρόνια μικρότερος από τον Freddie Mercury και τον Jorge Donn που πέθαναν στα σαράντα πέντε.

Περισσότερες από 350 παραστάσεις σε όλον τον κόσμο!!!

… Weimar Berlin Biarritz Bruxelles Ostende Anvers Moscou Shanghai
Madrid Grenoble Seoul Las Palmas Londres Barcelone Shimane Bucarest
Milan Montpellier Beijing Toyama Lyon Buenos Aires St-Etienne Lausanne
Amsterdam Baden-Baden Vilnius Marseille Budapest Sollies-Pont Montrιal
Modena Tallinn Reggio Emilia Paris Gκnes Turin Tokyo Udine Parme Vicenza
Zurich Ancona Rio de Janeiro Yokohama Lisbonne Nagoya Nigata Sao Paulo
Osaka Luxembourg Mexico St-Pιtersbourg Belgrade Bβle Taipei Kiev….

25, 26 27 & 28 Φεβρουαρίου 2011 στο ΘΕΑΤΡΟ BADMINTON

Χορογραφία: Maurice Bejart
Μουσική: Queen, Wolfgang Amadeus Mozart
Κοστούμια: Gianni Versace
Φωτισμοί: Clιment Cayrol
Μοντάζ βίντεο: Germaine Cohen

Πρεμιέρα

Το Ballet for Life ανέβηκε για πρώτη φορά στο Thibtre de Challot στο Παρίσι, τον Ιανουάριο του 1997, παρουσία του Έλτον Τζον και των John Deacon, Brian May και Roger Taylor, των τριών εν ζωή μελών των Queen.

Από τότε, το μπαλέτο – γνωστό και ως le Prisbythre – συνεχίζει εντατικά τις περιοδείες του ανά τον κόσμο. Το μπαλέτο μαγνητοσκοπήθηκε στο Theatre Metropole στη Λοζάνη της Ελβετίας τον Ιούνιο του 1997, σ’ ένα κατάμεστο – για άλλη μια φορά – θέατρο με το κοινό να σπάει την παράδοση και να χειροκροτεί ασταμάτητα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Τα συναισθήματα είναι συνεχώς πολύ έντονα, αφού και τα συναισθήματα του ίδιου του μπαλέτου είναι εύκολα μεταδοτικά.

Ο για πολλά χρόνια φίλος του Maurice Bejart, Gianni Versace, λίγο μετά το γύρισμα του μπαλέτου στη Λοζάνη βρήκε τραγικό θάνατο στο Μαϊάμι. Δυστυχώς, το έργο αυτό, η μία και μοναδική δουλειά του Versace για τον κόσμο του μπαλέτου, ήταν και η τελευταία του.

Ταινία

Η ταινία Ballet for Life έχει σκηνοθετηθεί από τον David Mallet, κυρίως γνωστό για τη σκηνοθεσία ζωντανών συναυλιών μεγάλων αστέρων όπως των Tina Turner, David Bowie, The Rolling Stones, και πρόσφατα των Sarah Brightman και Andrea Bocelli, καθώς και το μιούζικαλ Cats του Andrew Lloyd Webber. Εκτός από τη μαγνητοσκοπημένη παράσταση, το «The Making Οf του Ballet for Life» παρέχει ένα μοναδικό μισάωρο στα παρασκήνια του μπαλέτουκατά τη διάρκεια της παραγωγής. Μαζί με συνεντεύξεις των Roger Taylor και Brian May των Queen, ο Maurice Bejart και ηγετικά στελέχη του Bejart Ballet of Lausanne εξηγούν το ρόλο τους, το μέγεθος της δουλειάς και τη δέσμευσή τους να πραγματοποιηθεί το μπαλέτο στη σκηνή.

LE PRESBYTERE…!
(Ballet for Life)
Ο Maurice Bιjart για το Ballet for Life

Πριν τριάντα χρόνια περίπου, με υπόκρουση την εκπληκτική μουσική του Berlioz και τις παρεμβολές βομβαρδισμών και ήχων από ριπές αυτόματων όπλων, ένας αντισυμβατικός Friar Lawrence φώναζε στους Jorge Donn και Hitomi Asakawa:
«Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο!»

Σήμερα, ο Gil Roman, που έχει περίπου την ίδια ηλικία με το έργο μου Ρωμαίος και Ιουλιέτα, περικυκλωμένος από χορευτές που δεν έχουν δει ποτέ αυτό το μπαλέτο, απαντά: «Μας είπατε να κάνουμε έρωτα, όχι πόλεμο. Κάναμε έρωτα. Γιατί ο έρωτάς μας κηρύσσει τον πόλεμο;» Η κραυγή ενός νέου, για τον οποίο το πρόβλημα του θανάτου από έρωτα προστίθεται σ’ εκείνο των πολλαπλών πολέμων, που δεν σταμάτησαν ποτέ στον κόσμο, από το λεγόμενο ΤΕΛΟΣ του τελευταίου Παγκόσμιου Πολέμου.

Πάνω απ’ όλα, τα έργα μου είναι συναντήσεις: με τη μουσική, τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη… με όλους εκείνους που η ζωή και η δουλειά τους βρίσκουν ανανέωση μέσα από μένα. Εξάλλου, ο χορευτής που δεν είμαι πια, μετενσαρκώνεται κάθε φορά μέσα από τους χορευτές μου που ξεπερνούν τον προηγούμενο εαυτό τους.

Το Ballet for Life είναι μία ερωτική περιπέτεια με τη μουσική των Queen. Εφευρετικότητα, βία, χιούμορ, αγάπη: όλα είν’ εκεί. Λατρεύω αυτό το συγκρότημα. Με εμπνέει, με οδηγεί κάποιες φορές σ’ εκείνο το ουδέτερο έδαφος που όλοι θα πάμε μια μέρα και όπου, είμαι σίγουρος, ο Freddie Mercury παίζει πιάνο με τον Mozart.

Ένα μπαλέτο για τη νιότη και την ελπίδα, όσο ανέλπιδα και απαισιόδοξα κι αν είναι τα πράγματα. Παρά τις δυσκολίες, πιστεύω πως «The Show Must Go On», όπως λένε και οι Queen στο διάσημο τραγούδι τους.