Ο νέος τους δίσκος αποδεικνύει ότι δεν είναι μια απλή περίπτωση πιτσιρικοπαρέας που θα ξεχαστεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

Ο νέος τους δίσκος αποδεικνύει ότι δεν είναι μια απλή περίπτωση πιτσιρικοπαρέας που θα ξεχαστεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.



Ακούν στο όνομα Beirut και φέτος κυκλοφόρησαν διπλή δισκάρα, το Gulag Orkestar με έντεκα τραγούδια και το Lon Gisland με πέντε τραγούδια. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τύποι, που δικαίως, πολύς λόγος γίνεται για την αφεντιά τους;


Oι Beirut είναι το project του 21χρονου Αμερικανού Zach Condon, ο οποίος δεν έχει καμία απολύτως σχέση, ρίζα που να τον συνδέει με την Ευρώπη, ή τα Βαλκάνια, πάρα μόνον η μουσική του.


Με επιρροές από τσιγγάνικη κουλτούρα και μουσική που χαρακτηρίζει χώρες του πρώην ανατολικού block, αλλά κύρια από Neutral Milk Hotel, A Hack and A Hacksaw (μέλη των οποίων συμμετέχουν και στην παραγωγή), Yann Tiersen, μα πρωτίστως Bregovic, νιώθεις ότι αυτή η band ήρθε για να μείνει.


Ήχοι από χάλκινα πνευστά, ακορντεόν, τσέλο, γιουκαλίλι, ηλεκτρικό βιολί, ευρωπαϊκά/βαλκανικά χρώματα, ενώ σε δεύτερο πλάνο τα φωνητικά, συνθέτουν ένα διαχρονικό soundtrack του μέλλοντος.


Σε πολύχρωμο φόντο η μουσική τους διαπραγματεύεται θέματα όπως, η μετανάστευση, ο πόλεμος και γενικά το να ζεις κάπου ξένος. Πραγματικά, έχουμε να κάνουμε με μαργαριταρένια δισκάρα που παρέχει όλα τα εχέγγυα να γίνει κλασσική.


Τι να πρωτοξεχωρίσω; To Prenzlaurberg, το Rhineland , το postcards from Italy,το Elephant gun; Σε έναν κόσμο διηνεκώς μεταλλασσόμενο, όπου η αναζήτηση ταυτότητας γίνεται ολοένα δυσκολότερη, τούτο εδώ το album ρίχνει αδιαμφισβήτητα γερά θεμέλια στη μουσική ιστορία.


Το Gulag Orkestar, προσωπικά τουλάχιστον ήδη πέρασε στο πάνθεον, των μεγάλων albums. Συγχαρητήρια στον 21χρονο leader του group που μέχρι πρότινος ασχολούνταν μόνο με electronica, ενώ απ΄ τα δεκάξι του έως τώρα, είχε τέτοια εξέλιξη στην μουσική.