Όταν το 2000 πρωτοεμφανίστηκε στην δισκογραφία με το album «Ένας κύκνος κλαίει», κάποιοι προέβλεψαν ότι θα απασχολούσε θετικά τα μουσικά πράγματα του μέλλοντος. Εκείνος, ένας νεαρός με μακρύ – τότε – μαλλί, έκανε αισθητή την παρουσία του, με τραγούδια όπως «Τι να θυμηθώ», «Πεταλούδα» και «Ένας κύκνος κλαίει». Χαρακτηριστικές λυρικές και ευαίσθητες δημιουργίες του Νίκου Ζούδιαρη, που έδεσαν εξαιρετικά με την αισθαντική φωνή του. Από τότε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι, οι συνεργασίες και οι δισκογραφικές συμμετοχές του εμπλουτίστηκαν και οι εμφανίσεις του σε μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα πλήθυναν κατά πολύ. Ο Απόστολος Ρίζος, διατηρεί το ίδιο χαμηλό προφίλ ακόμα και σήμερα, παρότι το κοινό που τον ακολουθεί και περιμένει κάθε του εμφάνιση, έχει αυξηθεί προοδευτικά.
Αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε ένα γνώριμο αθηναϊκό στέκι, τον «Σταυρό του Νότου», σημείο αναφοράς πια για τέτοιες μουσικές συναντήσεις και παράλληλα ετοιμάζει σταδιακά την νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Έξι», ως αριθμητικό απολογισμό των ετών της κρίσης.
Στην συνέντευξη που παραχωρεί στο culturenow, κάνει λόγο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η μουσική βιομηχανία σήμερα, θυμάται όμορφες δημιουργικές στιγμές του παρελθόντος από το ξεκίνημά του και τους ανθρώπους που τον ενέπνευσαν και εξηγεί πόσο τον συγκινούν οι μουσικές βραδιές κοντά στους ακροατές του. Άλλωστε όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «η επικοινωνία που χτίζεται με το κοινό στις συναυλίες, είναι για μένα το σπίτι που μεγαλώνω».
Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul. N.: Αυτήν την περίοδο σας ξαναβρίσκουμε στο Σταυρό του Νότου, σε ένα τακτικό καλλιτεχνικό ραντεβού με το αθηναϊκό κοινό. Τι σημαίνει για εσάς η σταθερή συνεργασία με μία τόσο σημαντική μουσική σκηνή και ποιο θα λέγατε πως είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των τωρινών σας εμφανίσεων;
Απ. Ρ.: Χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε φορά που ξεκινάω έναν καινούργιο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων από το «Σταυρό του Νότου». Έχει γίνει κατά κάποιον τρόπο μέρος της προσωπικής μου διαδρομής μέσα στα χρόνια. Ειδικά το Club είναι ένας χώρος που αγαπώ πολύ, τόσο λόγω των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί και του δίνουν το χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα που έχει, όσο και για την τεχνική αρτιότητα. Ο φετινός κύκλος των ζωντανών μου εμφανίσεων έχει ανάγκη και τις δύο αυτές συνθήκες.
Cul. N.: Η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό σας τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει. Πώς αισθάνεστε για αυτό; Σας αγχώνει ή δημιουργεί κάποιο αίσθημα ευθύνης για την συνέχεια;
Απ. Ρ.: Ως ένα βαθμό και τα δύο. Αλλά κυρίως μου δίνει χαρά και τη δύναμη να συνεχίσω, τόσο ψυχικά όσο και πρακτικά.
Cul. N.: Από το ξεκίνημά σας μέχρι σήμερα, διαθέτετε ένα βιογραφικό γεμάτο αξιοζήλευτες μουσικές συνυπάρξεις, με σπουδαίους τραγουδιστές, συνθέτες, αλλά και ιδιαίτερους καλλιτεχνικούς χώρους. Ποιες «στιγμές» θυμάστε πιο έντονα και γιατί;
Απ. Ρ.: Θυμάμαι τη συνάντηση με τον Νίκο Ζούδιαρη ένα απόγευμα λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2000 στο στουντιάκι του Τάκη Μπουρμά. Δυο ώρες πριν, αποχαιρετούσα στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού τον πρώτο μου μεγάλο έρωτα κι είχα πάει στην οντισιόν με την καρδιά κομμάτια. Εκείνο το απόγευμα τραγούδησα πρώτη φορά το «Τι να θυμηθώ». Ίσως όλα να ήταν διαφορετικά αν δεν τον είχα συναντήσει.
Θυμάμαι επίσης την πρώτη φορά που είδα απρόσμενα μπροστά μου τη Λίνα Νικολακοπούλου, στο sound-check ενός live μας στον «Πυρήνα». Είχε κάνει την εμφάνισή της αθόρυβα, σαν απλός θεατής της παράστασης κι εγώ μούδιασα ολόκληρος όταν κατάλαβα πως πράγματι είναι αυτή. Το βράδυ εκείνο ξεκίνησε το ταξίδι μου για το εξαιρετικό αφιέρωμα που έκανε για τον Μάρκο Βαμβακάρη στο Ηρώδειο, όπως και για άλλες υπέροχες συνεργασίες μαζί της αργότερα. Κυρίως όμως ήταν το ξεκίνημα μιας φιλίας και βαθιάς εκτίμησης στο πρόσωπό της.
Και βέβαια θυμάμαι την φορά που στάθηκα δίπλα στον «καπετάν» Γιάννη Κούτρα, τον σπουδαίο ερμηνευτή, τη φωνή που μπόλιασε τα παιδικά μου χρόνια με τα τραγούδια του ιστορικού album «Ο Σταυρός του Νότου». Στις παραστάσεις που στήσαμε μαζί για τον ποιητή της θάλασσας, με τίτλο «Όλο τον Κόσμο Γύρισες» νιώθω πως έκανα «διδακτορικό».
Cul. N.: Είστε ένας ερμηνευτής με συνεχή παρουσία, μα εξαιρετικά ήπιων τόνων, για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα. Υπάρχει κάτι που θα επιθυμούσατε το κοινό να ξέρει παραπάνω για εσάς;
Απ. Ρ.: Μοιράζομαι με το κοινό ίσως τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής μου, κι αυτά είναι οι μουσικές και τα τραγούδια που γράφω και άλλα που αγαπώ βαθιά. Τα τραγούδια και οι δημιουργοί που αγαπάμε είναι ένας κώδικας. Μέσα από αυτόν τον κώδικα δεν είναι δύσκολο να μας χαρτογραφήσει κάποιος που επικοινωνεί στο ίδιο μήκος κύματος.
Cul. N.: Η γενικευμένη οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολύ τη μουσική βιομηχανία. Προσωπικά, πού έχετε συναντήσει τις μεγαλύτερες δυσκολίες; Επιπλέον θα θέλατε να μας κάνετε και ένα γενικό σχόλιο για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο σήμερα;
Απ. Ρ.: Η πιο σημαντική πρακτική δυσκολία – ή και πρόκληση – που είχα να αντιμετωπίσω, ήταν η διαδικασία ολοκλήρωσης του προσωπικού μου album. Ένα album μάλιστα με τραγούδια που βρίσκονται σε άμεση σχέση με αυτή τη δύσκολη εξαετία της κρίσης και τις διαφορετικές οπτικές της γωνίες: Τις προσωπικές σχέσεις που δοκιμάζονται, την κατάσταση στη χώρα και την κοινωνία, τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο καθένας μας αυτό το νέο και αφιλόξενο τοπίο.
Κατά ένα ανάλογο τρόπο, η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της τέχνης και της μουσικής, μάς καλεί διαρκώς σε υπερβάσεις.
Δεν υπάρχει πλέον τίποτα αυτονόητο και δεδομένο. Οι περισσότεροι δημιουργοί της γενιάς μου, πρέπει να λειτουργούμε αυτόνομα και να διαχειριζόμαστε όλες τις διαδικασίες. Από την παραγωγή και δημοσίευση των τραγουδιών μας, μέχρι τις ζωντανές μας εμφανίσεις και τη δημόσια εικόνα μας. Απαιτήσεις που πολλές φορές υπερβαίνουν τον ίδιο μας τον εαυτό και καταστρατηγούν την βασική ιδιότητά μας. Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα, για αυτό ίσως και γίνονται από την πλευρά μας τόσο αργά. Νιώθω πως είναι μια μεταβατική περίοδος με θαμπή ημερομηνία λήξης. Το ζητούμενο είναι να βγούμε από αυτή πιο δυνατοί, αλλά και πιο ανθρώπινοι.
Cul. N.: Πριν κλείσουμε, αποκαλύψτε μας τα επόμενα σχέδιά σας και τι πρέπει να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον από εσάς.
Απ. Ρ.: Σταδιακά – λόγω και όσων ανέφερα – ολοκληρώνεται το νέο προσωπικό μου album με τίτλο «6». Ο τίτλος αναφέρεται αφενός στα χρόνια της κρίσης, αφετέρου στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το προηγούμενο προσωπικό album, όπως και στον αριθμό των κομματιών που περιλαμβάνει αυτή η συλλογή. Εδώ και κάποιους μήνες κυκλοφορεί το τραγούδι «Σ ‘ αυτή τη χώρα», πρόσφατα κυκλοφόρησε ως digital single «Το ψάρι», και μέσα στο Δεκέμβρη ελπίζω, θα ακολουθήσει άλλο ένα τραγούδι με τίτλο «Το σπίτι που μεγάλωσες». Το album θα ολοκληρωθεί μέσα στους πρώτους μήνες του 2016.
Παράλληλα ταξιδεύουμε με τη μουσική μου οικογένεια και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και στην Κύπρο.
Η επικοινωνία που χτίζεται με το κοινό στις συναυλίες, είναι για μένα το σπίτι που μεγαλώνω.
