Άπληστε κόσμε, κάλπικε – Ιερώνυμος Λύκαρης

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί το Νουάρ μυθιστόρημα Άπληστε κόσμε, κάλπικε του Ιερώνυμου Λύκαρη.

Άπληστε κόσμε, κάλπικε: Μια μαύρη κωμωδία, όπου κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας.

Πρωταγωνιστούν: Ο Βασίλης Γύπαρης ή Γύπας, ένα σαλεμένο, αδηφάγο όρνεο των διεθνών χρηματαγορών, ο οποίος θεωρεί ότι υπήρξε θύμα των τριών παραψυχολογικών συμβούλων του και γι’ αυτό αμφιβάλλει αν είναι αυτός που σκότωσε το ιδιοκτησιακό φετίχ του, την ανείπωτης ομορφιάς σύζυγό του Αντριάνα Ποπέσκου-Κιμ, κόρη Ρουμάνας και Βορειοκορεάτη, πρώην μοντέλο και ηθοποιό, την οποία εκθέτει βαλσαμωμένη σε φαραωνικό Οίκο Αιωνιότητας. 

Συμμετέχουν: Η Μάρτζορι, ψυχαναλύτρια profiler, απολυμένη από το FBI επειδή ερωτεύτηκε παράφορα έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ωροσκοπική και ονειροκριτική σύμβουλος· ο πατήρ Μαγδάλιος ή Πάτερ Κουκούλας, ψευδοκαλόγερος από το Άγιο Όρος, πρώην καταχραστής του Δημοσίου, εξομολογητής και εξορκιστής βασκανίας· οΦούμα Τσου, οπιομανής, ειδικός στον Κομφούκιο και στο κινεζικό ωροσκόπιο, μάγειρας· ο Τζακ Κλίβερ, απόστρατος της CIA, ειδικός στις προωθημένες τεχνικές ανάκρισης, υπεύθυνος ασφαλείας του Γύπα. 

Συμπτωματικά εμπλέκονται: Ο Ζήσης Καρδαράς ή Κροταλίας, ορντινάντσα αρχιβασανιστή της Χούντας, μετέπειτα μεγαλέμπορος όπλων και ερεβώδης άρχων της διαπλοκής, που οργάνωσε τη μούφα κηδεία του για να αποφύγει το ξέσπασμα σκανδάλου· ο Γιάγκος Κασίδας ή Βοϊδόπουτσας, βασανιστής στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, μακρινός συγγενής του Κροταλία· και ο Ταρζάν, ένα θηριώδες ροτβάιλερ που απαρηγόρητο πενθεί την Αντριάνα Ποπέσκου-Κιμ.

Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά καιρούς έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές.

Πρωτοεμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία στο δεύτερο τόμο των Ελληνικών Εγκλημάτων (2008) με το διήγημα «Κανένα έλεος για τους καλύτερούς μας φίλους». Στον τρίτο τόμο (2009) δημοσιεύτηκε το «Πάσα θανάτου», ενώ στον τέταρτο τόμο (2011) το «Face control».

Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα Το ρομάντζο των καθαρμάτων, στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, ημοσιογράφους και πολιτικούς. Η κριτική το χαρακτήρισε «άρτιο από κάθε άποψη», «αφηγηματικά απολαυστικό», μια «συμβολική βιογραφία της ελληνικής διαφθοράς», «επίκαιρο όσο δεν παίρνει».

Ακολούθησε το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα Μαύρα κουφέτα (2013), «ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα», το οποίο η κριτική επίσης υποδέχτηκε ως «άρτιο υπόδειγμα αστυνομικού μυθιστορήματος», όπου «το σασπένς βγαίνει από τις κοινωνικές μεταλλάξεις […] και οι ανθρώπινες συγκρούσεις έχουν ως κινητήρια δύναμη τις ιδεολογικές καταβολές των ηρώων».

Η ζήλια είναι μαχαιριά (2014) ήταν η πρώτη από μια σειρά μαύρων κωμωδιών, στην οποία κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι κάθε φορά ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.

Το Άπληστε κόσμε, κάλπικε είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς αυτής.