Μιλώ για την Κυριακή σήμερα που βρέχει, και αυτό υποσυνείδητα ίσως να εξαλείφει λιγάκι την ανάλαφρη ποιότητα με την οποία κινείται. Πηδά, στρίβει και γλιστρά με τα τακούνια της αέρινα, όπως επιλέγει.
Μιλώ για την «Κυριακή» ,όχι την τελευταία ή την πρώτη μέρα της εβδομάδας, αλλά για την Κυριακή που είναι εγώ, που είναι εσύ, που «παράπεσε κάπου ανάμεσα στην Τρίτη και στην Τετάρτη» (παραφράζοντας τον Ελύτη).
Τον Απρίλιο του 2015, ξεκίνησα να επεξεργάζομαι την «Κυριακή» με την ερμηνεύτρια Εμμανουέλα Κορκή και τον μουσικό Χρήστο Ροζάκη, και σήμερα διαπιστώνω πως η προσπάθεια ήταν τελικά αυτή ενός αυτο-σχολιασμού.
Ως μέλος δυο οικογενειών, της μεσογειακού τύπου οικογένειας και αυτής που χτίζεται από ότι είναι θεάσιμο σήμερα, βιώνω την πραγματικότητα της Κρίσης κυρίως με θαυμασμό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το έργο συντέθηκε σαν μία αλληγορία σχετικά με την ζωή του «ενός πάνω στον άλλο», της ελληνικής οικογένειας που βρίσκει πάτημα σήμερα να μεγεθύνει τις αντιστάσεις της προς οποιαδήποτε αυτονόμηση των μελών της, και της «οικογένειας» του θεάματος που εγκλωβίζει τις ερευνητικές δυνατότητες των δημιουργών καθώς καθιστά την τέχνη εμπόρευμα.
Η απρόσμενη συνάντηση των δύο αυτών καταστάσεων παράγει συχνά κωμικοτραγικά αποτελέσματα.
Ακινητοποιημένοι σε ένα διαρκές «πίσω-μπρος», ξεχνούμε πως τόσο η οικογένεια όσο και η τέχνη εμφανίστηκαν πρωτίστως για να ικανοποιήσουν την ανάγκη έκφρασης και επικοινωνίας, ανάγκη που ο καθένας μας αυτονομημένα και προσωπικά χρειάζεται να ανακαλύψει.
Η «Κυριακή» σχολιάζει την δράση της ανθρώπινης επιλογής μέσω των θανάτων που μια επιλογή φέρει: διαλέγω και ταυτόχρονα σταματώ να γνωρίζω τι υπήρχε πριν συνειδητοποιήσω την ύπαρξη επιλογής.
Καταπιάνεται όμως με τους θανάτους που χρειάζεται να προσεγγίσει για να επιβιώσει και να εξελιχθεί: Μικροί θάνατοι, μικροί αποχωρισμοί που κάθε απώλεια γεννά.
Το «μοίρασμα» με το κοινό θα γίνει για 5 μόνο παραστάσεις στον χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων POLIS PARK της οδού Ριζάρη, ενός χώρου επιπέδου, γκρίζου και «σταθμευμένου». Μια μεταφορά της αδράνειας και του εγκλωβισμού, με μεγάλη όμως δυνατότητα αμφίδρομης κίνησης και άρα ελπίδας. Ενός χώρου φορτισμένου από την καθημερινή χρήση που βρίσκεται σε ροή, και που επηρεάζεται από τον αστάθμητο παράγοντα τύχη, κάτι που δεν τολμώ να παραβλέψω είτε από ταπεινότητα, είτε από φόβο.
Η «Κυριακή» είναι ένα τρίο, δύο γυναικείων και μίας αντρικής φιγούρας που εμφανίζουν καθημερινές κωμικοτραγικές στιγμές όπου το κιτς και η συναισθηματική λεπτότητα συνυπάρχουν ενώ τα όρια τους γίνονται επικίνδυνα δυσδιάκριτα.
Η παραπάνω λεκτική προσέγγιση της Κυριακής δεν παύει να είναι απλά ένα τέχνασμα. Πάντα ελπίζω πως η τέχνη της κίνησης ίσως μας σώσει από την αφηγηματική πραγματικότητα, ίσως μάλιστα επαναφέρει την μυθολογία σε αυτήν. Ποιος ξέρει; Όπως και να έχει η αποτυχία είναι άκρως ερωτεύσιμη και η «Κυριακή» απλά μια παράσταση χορού με τακούνια.
«Είμαι η Κυριακή.
Πέρσι έβαψα τα μαλλιά μου και τραγούδησα playback.
Χόρεψα μάλλον γιατί με έβλεπες, και σήμερα, αύριο θα ξεχνώ πως υπάρχεις.
Έτσι και αλλιώς έκοψα τα πολλά πολλά
Όταν μου ΄κοψαν την λιγούρα.»
Info: Η Ανδρονίκη Μαραθάκη σπούδασε Συντήρηση Αρχαιοτήτων και ‘Έργων Τέχνης και χορό. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της με υποτροφία του Ι.Κ.Υ στο University of London. Η έρευνά της στη σύνθεση χορογραφίας έχει παρουσιαστεί σε ερευνητικά συνέδρια και φεστιβάλ χορού. Αναπτύσσει “μετατροποιήσιμες/διαμορφώσιμες χορογραφίες”. Η διδασκαλία της επηρεάζεται από την τεχνική Cunningham και τον αυτοσχεδιασμό. Η έρευνά της επικεντρώνεται στη σχέση κίνησης-ερμηνείας και τη “τελεολογική”/λειτουργική κίνηση. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Κωνσταντίνο Ρήγο, Φώτη Νικολάου και τον Πέτρο Γάλλια. Υπήρξε visiting artist στο choreography lab/ κινητήρας. Είναι μέλος της ομάδας “Dancing to connect”/Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Κόκκου Ροιής”.
Η χορευτική περφόρμανς «Κυριακή» θα παρουσιαστεί για 5 Κυριακές, στο χώρο στάθμευσης οχημάτων «POLIS PARK». Περισσότερες πληροφορίες
