Από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη κυκλοφορεί το βιβλίο του Νίκου Σκορίνη, Ακύμαντοι.
Ένα πολιτικό μυθιστόρημα με δυναμική, περιπετειώδη πλοκή. Οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων αναπλάθουν μια τοιχογραφία της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας της Ελλάδας.
Η ιστορία αμέσως μετά τον πόλεμο έως και τις ημέρες μας.
Οι ήρωές του, νεολαίοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, όλοι αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες του σύγχρονου Έλληνα, και η ταυτότητα της εποχής που τους διαμόρφωσε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ζουν μέσα σε έναν κόσμο που αποθεώνει τον μικροαστισμό και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.
Ζουν σ’ ένα μοντέλο ανάπτυξης που «έδινε φαΐ στο παρόν, υποθήκευε το μέλλον». Προσπαθούν, κάνουν λάθη, πέφτουν θύματα στις σειρήνες του ατομικισμού, ανακαλύπτουν τις κρυμμένες αλήθειες.
Κάποιοι λίγοι, δεμένοι με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας, αγωνίζονται, αναζητούν νέους προσανατολισμούς και συνεχίζουν, μέσα από την πίστη στις αξίες της αγάπης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, να ψάχνουν το πέρασμα σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
«…Στα βουνά, κάποτε, στα παιδικά του χρόνια, ζούσαν υπέροχοι λύκοι. Τότε! Τώρα, οι σπόροι της Monsanto, μεταλλαγμένοι και παμπόνηροι, τους εγκατέστησαν στις μεγαλουπόλεις, τους άλλαξαν μορφή, αλλά άφησαν μέσα τους το θηρίο. Στη νεοφιλελεύθερη αγορά του κόσμου, η παρτίδα έχει πάντα μαύρο χρώμα. Στις ατέλειωτες πεζοπόρες ροές των μυρίων, όραμα και ελπίδα σβήνουν στα φράγματα απανθρωπιάς του εγώ».
Ο Νίκος Σκορίνης γεννήθηκε στην Παλαιόβρυση Λακωνίας.
Εργάστηκε στον χώρο της μουσικής και του βιβλίου ως επιχειρηματίας επί τριάντα πέντε χρόνια.
Υπήρξε εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Άσμα το Ελληνικόν (1995).
Αρθρογραφεί τακτικά στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και συμμετέχει πολλά χρόνια στα κοινά για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Το 2012 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Δυτικοανατολικά της Γης, από τις Εκδόσεις Καμπύλη.
Ένα πολιτικό μυθιστόρημα με δυναμική, περιπετειώδη πλοκή. Οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων αναπλάθουν μια τοιχογραφία της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας της Ελλάδας.
Η ιστορία αμέσως μετά τον πόλεμο έως και τις ημέρες μας.
Οι ήρωές του, νεολαίοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, όλοι αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες του σύγχρονου Έλληνα, και η ταυτότητα της εποχής που τους διαμόρφωσε.
Ζουν μέσα σε έναν κόσμο που αποθεώνει τον μικροαστισμό και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.
Ζουν σ’ ένα μοντέλο ανάπτυξης που «έδινε φαΐ στο παρόν, υποθήκευε το μέλλον». Προσπαθούν, κάνουν λάθη, πέφτουν θύματα στις σειρήνες του ατομικισμού, ανακαλύπτουν τις κρυμμένες αλήθειες.
Κάποιοι λίγοι, δεμένοι με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας, αγωνίζονται, αναζητούν νέους προσανατολισμούς και συνεχίζουν, μέσα από την πίστη στις αξίες της αγάπης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, να ψάχνουν το πέρασμα σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
«…Στα βουνά, κάποτε, στα παιδικά του χρόνια, ζούσαν υπέροχοι λύκοι. Τότε! Τώρα, οι σπόροι της Monsanto, μεταλλαγμένοι και παμπόνηροι, τους εγκατέστησαν στις μεγαλουπόλεις, τους άλλαξαν μορφή, αλλά άφησαν μέσα τους το θηρίο. Στη νεοφιλελεύθερη αγορά του κόσμου, η παρτίδα έχει πάντα μαύρο χρώμα. Στις ατέλειωτες πεζοπόρες ροές των μυρίων, όραμα και ελπίδα σβήνουν στα φράγματα απανθρωπιάς του εγώ».
