Ο κλάδος Τέχνη και Ψυχιατρική της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, φέρνει για …
πρώτη φορά στην Ελλάδα τη συλλογή Prinzhorn από την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, η οποία θα παρουσιαστεί από τις 20 Ιανουαρίου μέχρι τις 13 Μαρτίου 2011.
Εμπνευστής της συλλογής υπήρξε ο Hans Prinzhorn (1886-1933), ιατρός και ιστορικός τέχνης παράλληλα, ο οποίος θεωρείται σήμερα πρωτοπόρος στη διατομεακή προσέγγιση των δύο αντικειμένων. Ο Prinzhorn, γοητευμένος από τις θεματικές αναζητήσεις της πολιτισμικής ανθρωπολογίας όπως η απαρχή της καλλιτεχνικής ενόρμησης, θέλησε να προσεγγίσει τη «σχιζοφρενική αίσθηση της ύπαρξης» όπως αυτή αποτυπωνόταν στη σύγχρονή του εξπρεσιονιστική τέχνη. Ήλπιζε δε, να αποκτήσει άμεση γνώση για τα ερωτήματα αυτά μέσα από την καταβύθιση στα έργα των ασθενών του.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο συγκέντρωσε έργα από διάφορες ψυχιατρικές κλινικές και δημιούργησε μία μοναδική συλλογή στην Χαϊδελβέργη. Στο εικονογραφημένο βιβλίο που εκδόθηκε το 1922, όχι μόνο αποτύπωσε τη συλλογή αλλά και την ερμήνευσε πλαισιώνοντάς την με μία κριτική εξέταση της κυρίαρχης κουλτούρας της εποχής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με τον τρόπο αυτό αποσυνέδεσε μια για πάντα τα έργα των ασθενών από τη διαγνωστική τους και συνέβαλε αποφασιστικά στην επαναθεώρηση των δημιουργικών αυτών φαινομένων με όρους ψυχολογικής ισοτιμίας, δίνοντας μάλιστα έμφαση στην εικαστική δεινότητα ορισμένων εξ’ αυτών.
Η μείζων συμβολή του έγκειται στο ό,τι προσφέροντας στην παραγκωνισμένη, «τρελλή» τέχνη και στους δημιουργούς της μία θετική επανεκτίμηση, διευκόλυνε την αναγνώριση του ταλέντου των ψυχιατρικών ασθενών και την επανένταξη των ιδίων στην κοινωνία.
Το τμήμα της Συλλογής που θα παρουσιαστεί στην Αθήνα με τον τίτλο: Αιτία Θανάτου: Ευθανασία. Έργα από τη συλλογή Prinzhorn μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως λειτουργεί ως δομικό αντίστροφο του ανθρωπιστικού της χαρακτήρα αφού αποτελείται από 96 έργα, 18 καλλιτεχνών, οι οποίοι υπήρξαν θύματα του προγράμματος ευθανασίας των Ναζί.
Τα έργα αυτά αποτελούν τόπο συνάντησης τόσο για την ιστορία, την τέχνη και την ψυχιατρική όσο και για την καταστροφική δύναμη της κοινωνίας, η οποία σε συνθήκες πολιτικής εκτροπής ανοίγει νέους Καιάδες για τα αδύναμα μέλη της.
