Ο Σκούρτης μεταμορφώνει το χώρο της γκαλερί σε ένα μικρό καφέ με σκοπό την κουβέντα και την επικοινωνία  μια και πιστεύει ότι

η τέχνη γι’ αυτό το λόγο γίνεται και γι’ αυτό  υπάρχει.

Χρησιμοποιώντας λιτά μέσα όπως τα κατακάθια του καφέ – υλικό που χρησιμοποιεί στη δουλειά του από την δεκαετία του ’80-. Το τσάκισμα ενός χαρτιού κλπ και με τα πιο  απλά αλλά αρχέγονα σχήματα όπως ο κύκλος, το τρίγωνο, μια οριζόντια  ή κάθετη γραμμή, δημιουργεί σύνολα έργων, που καταλαμβάνουν το χώρο και συνομιλούν με τον θεατή – θαμώνα.

Με την δουλειά του αυτή ο καλλιτέχνης ξαναπιάνει το νήμα και το νόημα των αρχών της μοντέρνας τέχνης .
Σε μια εποχή που οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει την ουσία  τους και η Λιτότητα βαφτίστηκε κατά το Δοκούν …  ο Σκούρτης  μέσα από το έργο του, προσπαθεί να  επαναφέρει το νόημα της, ξαναθυμίζοντας το λόγο του ποιητή  που τόσο σήμερα έχομε όλοι ανάγκη.

  • Γιατί και το τραγούδι μας το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει και την Τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ, που φαγώθηκε απ’ τα μαλάματα το πρόσωπό της
  • Κατά τη διάρκεια της έκθεσης ο Σκούρτης σαν θαμώνας κι’ αυτός του χώρου θα περιμένει τους επισκέπτες για ένα καφέ και μια κουβέντα