Η Πινακοθήκη Δήμου Κέρκυρας σε συνεργασία με το εργαστήριο Διαδραστικών Τεχνών του Τμήματος Τεχνών ‘Ηχου και Εικόνας, του Ιονίου Πανεπιστημίου, παρουσιάζουν το έργο «Άδηλοι Τόποι – Απέραντο Λευκό» της Μαριάννας Στραπατσάκη.

Η τρικάναλη εγκατάσταση «‘Αδηλοι Τόποι – Απέραντο Λευκό», 2008 (ανήκει στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας Γέννηση – Ζωή – Θάνατος, η οποία ξεκίνησε μία εικοσαετία νωρίτερα ως ένα έργο σε εξέλιξη, όπου το πρώτο μέρος το οποίο αφορούσε τη Γέννηση παρουσιάσθηκε με τη βίντεο-εγκατάσταση «Τα Φαντάσματα της Μεσογείου η Οι Αντικατοπτρισμοί του Παρελθόντος», 1989 (ανήκει στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης), και το δεύτερο μέρος το οποίο αφορούσε τη Ζωή με τη βίντεο-εγκατάσταση «Υπόγειες διαδρομές – Λαύριο» 1997, (ανήκει στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης). Μέσα στις βιωματικές εγκαταστάσεις της τριλογίας αυτής, η καλλιτέχνης πραγματεύεται αρχέγονα ερωτήματα αντλώντας από τη σκέψη του Ηράκλειτου και την Αρχαία Ελλάδα.

Είναι από τους πρώτους καλλιτέχνες στην Ελλάδα που αξιοποίησε το βίντεο για την παραγωγή εικόνων με εικαστικούς προβληματισμούς, τομέα που την απασχολεί από τη δεκαετία του1980, όταν με αφετηρία τη ζωγραφική άρχισε να πειραματίζεται με ανακλαστικές επιφάνειες. Η βιντεοκάμερα έγινε γι’ αυτήν μια νέα, τεχνολογική ανακλαστική επιφάνεια, η αρχή μιας εντατικής σχέσης σε ότι αφορά στην ανασύνθεση της εικόνας. Η ποιητική, σχεδόν λυρική προσέγγιση των υπαρξιακών θεμάτων του ανθρώπου με τεχνολογικά μέσα αποτέλεσε τη βάση για τις εγκαταστάσεις της. Η ενσυναίσθηση εικόνας και ήχου αποτελεί σημαντικό στοιχείο του έργου της. Στις εγκαταστάσεις της η Ζωγραφική, η Γλυπτική και το Βίντεο επικοινωνούν με ένα άμεσα διαλεκτικό τρόπο.

Στις τρεις οθόνες της εγκατάστασης κεντρικό ρόλο έχει μια λευκοντυμένη γυναικεία μορφή την οποία υποδύεται η σημαντική Γερμανίδα ηθοποιός Katharina Thalbach. Εστιάζοντας αρχικά στο πρόσωπο, το βίντεο την παρουσιάζει σε μια αλληλουχία συναισθηματικών και σωματικών καταστάσεων, όπως πόνους τοκετού, ηδονή, θυμό και οδύνη ενώ παράλληλα, στις δυο παρακείμενες οθόνες, παρουσιάζονται εικόνες που συνδέουν τα ανθρώπινα αυτά πάθη με τους κύκλους ζωής και θανάτου από το ζωικό και φυτικό βασίλειο και με γεωλογικά και μετεωρολογικά φαινόμενα. Οι δυνατές αυτές εικόνες συνοδεύονται από την επιβλητική μουσική του Αντρέα Μνιέστρη.

Το έργο αυτό έχει παρουσιασθεί στο Στρασβούργο (2009) στο apollonia Κέντρο Ευρωπαϊκών Ανταλλαγών, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης (2010), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2011), στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου (2011) και προσκλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο αφιέρωμα για τα 50 χρόνια της Βίντεο τέχνης, που οργάνωσε το φεστιβάλ “instants video”, για την Μασσαλία, Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2013.

Η Μαριάννα Στραπατσάκη ξεκίνησε τις σπουδές της στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, με υποτροφία του Α.Τ.Ι. Το 1969 με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, για πέντε χρόνια, συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts, στο τμήμα Ζωγραφικής και Σχεδίου. Παράλληλα σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στην Ecole du Louvre, και Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris I, στη Σορβόνη, συμμετείχε επίσης σε σεμινάρια των καθηγητών, Roland Barthes, Rene Huyghe, Paul Lemerle, Michel Foucault,
στο College de France.

Εχει πραγματοποιήσει 36 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε 58 ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Εχει διατελέσει επί τριάντα χρόνια καλλιτεχνική διευθύντρια του περιοδικού “Αρχαιολογία και Τέχνες”, ενώ έχει διακριθεί με βραβεία και έχει συμμετάσχει επανειλημμένα ως μέλος κριτικών εικαστικών επιτροπών.

Το 2004 διετέλεσε ιδρυτικό μέλος του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας στο οποίο δίδαξε έως το 2014 ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια και Πρόεδρος του Τμήματος. Έχει πάρει μέρος σε Επιστημονικά Συνέδρια και σε Σεμινάρια Τέχνης.

Το έργο της παρουσιάζεται από Ιστορικούς και Κριτικούς Τέχνης στις πλέον έγκυρες εγκυκλοπαίδειες έργων καλλιτεχνών, και σε 150 δημοσιεύσεις του τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.

Έργα της βρίσκονται στην Ελλάδα: στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ελίζας και Βασίλη Γουλανδρή, στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, στο Δήμο Ρόδου, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, στη Πινακοθήκη Βιάννου Κρήτης, στη Πινακοθήκη Σύρου, στη συλλογή Χάρη Αντωνίου, στη συλλογή Περικλή Σαχίνη, στη συλλογή Κ. Φίξ στην Αυστρία, στη συλλογή Τ.Καραβία στη Νέα Υόρκη και σε συλλογές στη Γαλλία, Ελβετία και Ηνωμένες Πολιτείες.