Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο “Ab-stractions” στη Γκαλερί Χατζηκυριάκος Γκίκας του κτιρίου της, από τις 17 Ιανουαρίου έως και τις 5 Φεβρουαρίου 2014.
Μέσω της μινιμαλιστικής γραφής και της λιτής αισθητικής του ελάχιστου, όπου πρωτεύουσα παραμένει η τόλμη της χειρονομίας, ο Γιώργος Κόντης ορίζει εύγλωττα και ευκίνητα ζωγραφικά και έμβια πεδία όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, ανατρέποντας και μεταπλάθοντας την αρχική πρωτογενή φόρμα, προτείνοντας ένα ρευστό και ζωοποιό γίγνεσθαι.
Στο αρχετυπικό γλυπτικό έργο της Ελένης Οικονόμου, ο κύβος ως μονάδα πολλαπλασιάζεται, προστίθεται, αφαιρείται, διαιρείται, δημιουργώντας επιδαπέδιες γλυπτικές συνθέσεις στο χώρο, ενώ επιδιώκονται αξίες όπως η αισθητική της λιτότητας, της καθαρότητας των γραμμών και των σχημάτων, της τάξης του μέτρου της ισχυρής εντύπωσης αλλά πάνω από όλα της κρυφής γεωμετρίας. Η γλυπτική πυκνή σύνθεση των αρχετυπικών επαναλαμβανόμενων μοτίβων, δημιουργεί την ισχυρή εντύπωση της τάξης και της αρμονίας. Τα επαναλαμβανόμενα στοιχεία υποδουλώνουν τις συμμετοχές της σοφίας, της αρμονίας, της ισορροπίας και της δικαιοσύνης του σχηματισμού του κόσμου σε συμπαντικό και ατομικό επίπεδο που συνεχώς συνυπάρχουν και μεταλλάσσονται.
Τέλος, απαντώντας στην ερώτηση για το «τι την κάνει να ζωγραφίζει», η Άρτεμις Παπαδήμα παραπέμπει τον θεατή στην εσωτερική ψυχική αναγκαιότητα της ομορφιάς, μνημονεύοντας τον Kandinsky. H καθαρή και συγκεκριμένη φόρμα με το διαυγές και γενναίο χρώμα που χαρακτηρίζουν τα έργα της, οι έννοιες της υφής και της διαφάνειας που συχνά αποζητούν το άυλο λειτουργώντας ως μνήμη του Rothko, το φως και το σκοτάδι με όλες τις έννοιες και τις δυνατές αναγνώσεις τους, η δόνηση, ο παλμός και ο ρυθμός που προκύπτουν από την συνομιλία των χρωμάτων, η εναλλαγή του μέσα και του έξω, του άδειου και του γεμάτου, συνομιλούν με τις έννοιες της απώλειας και του εν δυνάμει. Στη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες για το κοινό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η τέχνη του εσωτερικού έργου που δε διαχωρίζεται από τον καλλιτέχνη, όπως το εξωτερικό έργο, η τέχνη του έργου εκείνου που ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να “κάνει” παρά μόνο να “είναι”, ξεπηδάει από τα βάθη που δεν τα έχει δει το φως της ημέρας.
ΖΕΝ και η τέχνη της τοξοβολίας, Ούγκεν Χέρριγκελ
Η γλώσσα της αφαίρεσης παρουσιάζεται μέσα από το έργο τριών νέων εικαστικών: Ο Γιώργος Κόντης, η Ελένη Οικονόμου και η Άρτεμις Παπαδήμα, είναι απόφοιτοι του Ζ΄ Εργαστηρίου της Ανωτάτης Σχολής Καλών τεχνών και μαθητές του Γιάννη Ψυχοπαίδη, σε πρόταση του οποίου στηρίχθηκε η ιδέα της έκθεσης. Ο μινιμαλισμός, τα αρχετυπικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, οι καθαρές φόρμες και το έντονο χρώμα είναι στοιχεία που συνυπάρχουν σε έναν γόνιμο και οργανικό διάλογο. Μέσα από τις παράλληλες περιπέτειες της ζωγραφικής και της γλυπτικής τους οι τρεις καλλιτέχνες διερευνούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο το ζήτημα της Αφαίρεσης σήμερα.
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
