Μια ταινία, 216 παιδιά, 21 χώρες, 46 δάσκαλοι, 80 ώρες κινηματογραφικό υλικό, 7 μήνες μοντάζ, ένα σύγχρονο …

πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει το ξεχωριστό ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη «Όνειρα σε άλλη γλώσσα» από τις 14 έως τις 20 Οκτωβρίου 2010 στις 20:30 και στις 22:00 (Αίθουσα Κινηματογράφος).

Η ταινία μόλις βραβεύτηκε στο 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, 5-10.10.2010, με τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Μοντάζ.
 

Έχει σημασία σε ποιά γλώσσα ονειρεύεται ένα παιδί; Δεν θα έπρεπε, αλλά όταν η ζωή ακολουθεί τη δική της πολυπλοκότητα, τότε και τα όνειρα μιλούν τη δική τους γλώσσα. Γλώσσα με αλήθεια, χιούμορ, πίκρα, απορία, τρυφερότητα, αγάπη. Και τα όνειρα γίνονται τόπος και δύναμη ζωής σε όποια γλώσσα, σε όποια συνθήκη και αποκαλύπτονται όταν βρουν γόνιμη γη.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Μια ταινία για ένα σχολείο πολύ ξεχωριστό

Το σχολείο ίσως δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία γύρω του, όμως στη Φανερωμένη προσπαθούν να βελτιώσουν την κοινωνία των παιδιών του σχολείου και να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Σχολείο Φανερωμένης, 300 πρόσωπα, 300 όνειρα, καθένα στη γλώσσα του. Το σχολείο είναι η χώρα των παιδιών. Μια νέα πατρίδα όπου εκτός του ότι μιλούν διάφορες γλώσσες, μαθαίνουν να εκφράζονται ακόμη και να ονειρεύονται σε μια άλλη γλώσσα.

Ειδικά η Φανερωμένη αποτελεί φιλόδοξο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, της Κύπρου το οποίο κάνει ένα άνοιγμα στην κοινωνία. Το εντυπωσιακό κτίριο στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας ήταν ένα παραδοσιακό παρθεναγωγείο από εκείνα που φοίτησαν πολλές γενιές κοπέλες. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Λίγα μέτρα από το σχολείο βρίσκεται η Πράσινη γραμμή. Η νεκρή εκείνη ζώνη που χωρίζει την Λευκωσία στα δύο.
 
Δεν ξεχνώ λένε ακόμη τα μαθητικά τετράδια αλλά για τους σημερινούς μαθητές της Φανερωμένης αυτό σημαίνει άλλα πράγματα. Αυτοί πασχίζουν τώρα να ζήσουν σε μια νέα χώρα την Κύπρο και πολλοί απ αυτούς δεν ξεχνούν τις δικές τους χώρες. Σκηνικά πολέμων, διωγμοί φτώχεια τους έφεραν εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε αυτό το νησί.

Ποιος άνεμος τους έφερε εδώ; Τύχη καλή, την υποδοχή τους ανέλαβαν δάσκαλοι με καρδιά μικρού παιδιού. Ο πόλεμος δεν καταστρέφει μόνο τη γη αλλά κάνει τις καρδιές πέτρινες, τα μάτια τυφλά. Μετανάστης είναι ο άνθρωπος χωρίς σπίτι, το σπίτι δεν είναι ένα μέρος μα ένα πρόσωπο που σε αναγνωρίζει. Η μετανάστευση ενσωματώνει την αιχμή της προσωπικής του ελπίδας ως προς το απρόσωπο μέλλον.

«Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά κι εγώ εύκολη δεν είμαι» έγραφε η τσάντα της Περβίν από την Τουρκία, στα Ελληνικά και στα Τούρκικα. Έτσι ξεκίνησε η Περβίν να γράφει την ιστορία της, για το πως διεκδίκησε την εκπαίδευση της και ήρθε από το χωριό της στην Τουρκία, στην Κύπρο με τα αδέλφια της, για να μάθουν κι άλλα γράμματα. Ήρθε μαζί με την Αϊσέ, τον Κεμάλ και τον Μεχμέτ. Και οι τέσσερεις φοιτούν στα σχολεία της Φανερωμένης.

Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 68 λεπτά

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σενάριο – Σκηνοθεσία – Φωτογραφία: Λουκία Ρικάκη
Μοντάζ: Γιάννης Νταρίδης
Μιξάζ: Κώστας Μπώκος
Μουσική: Κωστής Ζευγαδέλλης