Ο Brendan Perry των περίφημων Dead Can Dance τη Δευτέρα 14 Ιουνίου θα βρίσκεται στην Αθήνα

μαζί με την μπάντα του, για μία μοναδική συναυλία στο Gagarin 205 Live Music Space! Η βραδιά αναμένεται συναρπαστική όμως από την πρώτη της στιγμή, αφού τη συναυλία θα ανοίξουν δύο εκλεκτοί καλεσμένοι: Ο Blaine L. Reininger, συνιδρυτής των θρυλικών Tuxedomoon και ο  κιθαρίστας Τηλέμαχος Μούσας.

Ο άνθρωπος που με τη βαθιά φωνή και την ευγενική παρουσία του προσέφερε την ιδανική ισορροπία στην, σχεδόν απόκοσμη, ερμηνεία και προσωπικότητα της Lisa Gerrard, μας επισκέπτεται για πρώτη φορά, ως solo καλλιτέχνης, λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του δεύτερου προσωπικού του album, με τίτλο Ark.

Πολλά λόγια για αυτόν τον πολυτάλαντο μουσικό δεν χρειάζονται. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες συναυλίες που θα γίνουν στη χώρα μας μέσα στην τρέχουσα συναυλιακή περίοδο.
Οι Dead Can Dance, ξεκινώντας από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας το 1981, απέκτησαν φανατικούς φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο διανύοντας μία πορεία 17 χρόνων κατά τη διάρκεια της οποίας ηχογράφησαν ορισμένα πραγματικά συγκλονιστικά albums (Dead Can Dance, Spleen And Ideal, Within The Realm Of A Dying Sun, The Serpent’s Egg, Aion, Into The Labyrinth κ.α.) για λογαριασμό της 4 AD, της υπερ-εκλεκτικής (με την ουσιαστική έννοια του όρου) ανεξάρτητης εταιρείας του Ivo Watts, της οποίας αποτελούν και το εμπορικότερο όνομα, έχοντας ξεπεράσει τα δύο εκατομμύρια πωλήσεων, παγκοσμίως.

Σχεδόν σε όλα, ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard μοιράζονται τις ευθύνες της σύνθεσης και των φωνητικών, καθορίζοντας αυτή την πολύ ιδιαίτερη, σχεδόν διττή, μουσική φύση των Dead Can Dance, κατορθώνοντας μέσα από την κοινή πορεία τους να μας προσφέρουν ο καθένας τα δικά του ξεχωριστά highlights.

Έτσι, δίπλα στο Avatar, το De Profundis (Out Of The Depths Of Sorrow), το Cantara, το Host Of Seraphim, το Yulunga και άλλα πολλά που έχουν στιγματιστεί από την ανατριχιαστική φωνή της Lisa, υπάρχουν άλλα τόσα που χρωματίζονται από εκείνη του Brendan, η οποία παραμένει – όλα αυτά τα χρόνια – επιβλητική, βαθιά, ήρεμη και μελαγχολική.

In Power We Entrust The Love Advocated (ίσως το καλύτερο τραγούδι των Dead Can Dance), The Arcane, A Passage In Time, Enigma Of The Absolute, Indoctrination (A Design For Living), Anywhere Out Of This World, Xavier, Severance, Ulysses, Black Sun, The Carnival Is Over, Spirit είναι ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αγαπημένα τραγούδια τους που τραγουδάει ο Brendan, πολλά από τα οποία θα ακούσουμε ζωντανά το βράδυ της 14ης Ιουνίου, μαζί με μερικά που προέρχονται από την προσωπική του καριέρα.

Μέχρι στιγμής, εκτός από το επερχόμενο Ark (Cooking Vinyl, στην Ελλάδα από την Hitch Hyke), έχει κυκλοφορήσει άλλο ένα solo album, το Eye Of The Hunter (1999). Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε πολλές συλλογές, μεταξύ των οποίων και ένα θαυμάσιο tribute στον Tim Buckley – στο live, πιθανότατα, θα ακούσουμε και το Dream Letter – τον οποίο θαυμάζει ιδιαίτερα. Επίσης, έχει δουλέψει πάνω σε αρκετά soundtracks, όπως άλλωστε και η πρώην συνοδοιπόρος του, και, φυσικά, αμφότεροι υπήρξαν μέλη της κορυφαίας κολεκτίβας των This Mortal Coil.

Γνωρίζοντας το ύφος της μουσικής, τόσο των Dead Can Dance όσο και της solo πορείας του, η οποία χαρακτηρίζεται από επιρροές που προέρχονται αρχικά από το Gothic Rock για να επεκταθούν στη συνέχεια στην folk, τη Μεσαιωνική, την Βυζαντινή, ακόμα και την Αφρικάνικη παράδοση, ίσως φανεί παράδοξο το ότι το ξεκίνημα του, 50χρονου σήμερα, Αγγλο-Ιρλανδού μουσικού έγινε με τη συμμετοχή του στην punk μπάντα των Scavengers (πρόσφατα, κυκλοφόρησε σε CD μία συλλογή με τα singles τους)!

Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1977, στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας, όπου η οικογένεια του Perry είχε μεταναστεύσει από το Λονδίνο. Το 1979 μετακόμισαν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, αναζητώντας ένα δισκογραφικό συμβόλαιο και αλλάζοντας το όνομά τους σε Marching Girls.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Brendan αποχώρησε από τη μπάντα και το 1981 σχημάτισε τους Dead Can Dance, μαζί με τους Simon Monroe και Paul Erikson. Τελευταία προστέθηκε η Lisa Gerrard και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Όσο για την έναρξη της συναυλίας, οι δύο καλλιτέχνες, ο Blaine L. Reininger, και ο Τηλέμαχος Μούσας θα συμπράξουν στη σκηνή του Gagarin με τον συνθέτη και κιθαρίστα Τηλέμαχο Μούσα, σε ένα set που αποτελείται από  ιδιαίτερα pop κομμάτια και εναλλακτικά τραγούδια αγάπης.

Από τα Night and Day και My Funny Valentine, μέχρι διασκευές σε κλασικές μπαλάντες των 80’s, όπως το Killing Moon των Echo and the Bunnymen, συνθέσεις των Leonard Cohen, Nick Cave και Tuxedomoon, αλλά και από τα προσωπικά CDs του ίδιου του Blaine (βιολί, κιθάρα) και του Τηλέμαχου Μούσα (μουσικό πριόνι, κιθάρα).