Ένα από τα πιο δυνατά έργα του σύγχρονου Αμερικάνικου ρεαλισμού θα επαναληφθεί στο Θέατρο Τόπος Αλλού για 25 μόνο παραστάσεις. Πρόκειται για το Φεγγάρι που ματώνει (Blood moon) του Nicholas Kazan, το οποίο είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό όταν παρουσιάστηκε τον προηγούμενο Μάιο στο θέατρο Τόπος Αλλού.
Στην σύγχρονη Ν. Υόρκη, η Μάνια, μια λαμπερή, έξυπνη, όμορφη κοπέλα επισκέπτεται με το θείο της έναν φίλο του. Η φαινομενικά αθώα επίσκεψη και γνωριμία καταλήγει σε ένα στυγνό βιασμό μέσα στο διαμέρισμα του φίλου όταν ο θείος με μία πρόφαση αποχωρεί. Η κατάληξη αυτή ήταν προσχεδιασμένη.
Το έργο όμως δεν τελειώνει με την νίκη του κακού πάνω στο καλό. Θα ήταν απλοϊκό και στοιχειώδες. Μετά την Ύβρη έρχεται η Δίκη. Πράγματι. Η Μάνια μετά από ένα χρόνο καλεί στο δικό της σπίτι τώρα τον βιαστή της και τον θείο της για ένα δείπνο φιλίας και επανασύνδεσης. Εκεί συντελέιται η Δίκη.
Ο Καζάν (γνωστός σεναριογράφος του Χόλυγουντ) που ξέρει καλά τους νόμους της δραματουργίας και του suspense, περιγράφει με μαστοριά και συγγραφική ωριμότητα και κυρίως με αυξημένο ένστικτο δικαιοσύνης τον αγώνα του καλού και του κακού, της λογικής με το τυφλό ένστικτο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο πρώτο μέρος ο συγγραφέας με μαεστρία και δεξιοτεχνία παρουσιάζει τους στρατηγικούς ελιγμούς του αρσενικού, του κυνηγού, να στήσει την παγίδα του και να πιάσει το θύμα του για να εκτονώσει τη libido αλλά και την βία που επίσης λιμνάζει μέσα του και ζητάει να εκτονωθεί και να εκφραστεί.
Στο δεύτερο μέρος είναι η σειρά του καλού να αντιδράσει και να δείξει ότι και αυτό έχει ένα τέτοιο βίαιο πρόσωπο που για λόγους αυτοσυντήρησης και δικαιοσύνης μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Μπροστά στις ορδές των διαβόλων αντιτάσσονται οι στρατιές των αγγέλων. Η Μάνια μπορεί να μεταμορφωθεί από αγνό θύμα σε αράχνη και να αποδώσει τα…δέοντα.
Παίζουν: Ασημάκης Αλεξίου, Μάρλς Σαϊτη, Δημήτρης Κανέλλος.
