Τι μουσικές θα συνόδευαν ιδανικά την Ελληνική Επανάσταση; Παραδοσιακοί ήχοι όπως τους έχουμε συνηθίσει ή μήπως οι ροκ και πανκ αποχρώσεις αποτελούν ένα πιο ταιριαστό «χαλί» στα γεγονότα;

Ο Άρης Μπινιάρης, μετά το «Θείο τραγί», φαίνεται να απαντά σε αυτήν την απορία, μέσα από «Το ’21», μια παράσταση που ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία της σε Φεστιβάλ Αθηνών και Gazarte, την βρίσκουμε αυτή τη φορά στο θέατρο Πορεία.

Με αφορμή το έργο του Σκαρίμπα «Το 1821 και η αλήθεια», ο Άρης Μπινιάρης έκανε μια μεγάλη έρευνα σε ιστορικές πηγές: άρθρα σε εφημερίδες, μαρτυρίες, επιστολές, κείμενα εθνοσυνελεύσεων, δημιουργώντας μια γοητευτική αφήγηση. Το αποτέλεσμα δεν είναι μια απλή επισκόπηση των γεγονότων, αλλά μια συμβολοποίηση, ένα συμπέρασμα και ίσως εν τέλει ένας παραλληλισμός που ταιριάζει σε κάθε εποχή και ανάλογη συγκυρία. Έχοντας έντεχνα αφαιρέσει τα ονόματα των αγωνιστών και των τόπων που είναι τόσο οικεία στον Έλληνα θεατή, ο λόγος του αποκτά χροιά οικουμενική, φανερώνοντας ουσιαστικά έναν αντικομφορμιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα. Αναδείχθηκε έτσι περίτρανα, η πάγια ανάγκη για ατομική και συλλογική ελευθερία.

Ο Μπινιάρης με τους μουσικούς συνοδοιπόρους, Βίκτωρα Κουλουμπή και Πάνο Σαρδέλη, παρουσιάζει ένα δεμένο και ενδιαφέρον θεατρικό ντοκουμέντο κάτω από τους ηλεκτρισμένους ροκ και πανκ ήχους. Λόγος και μουσική γίνονται ένα και ο αφηγητής σαν ραψωδός ή κήρυκας, απαγγέλλει το φορτισμένο κείμενο με ρυθμό και καίρια ξεσπάσματα στις δραματικές κορυφώσεις. Τους φωτισμούς επιμελείται ο Δημήτρης Λάιος.

Ο Άρης Μπινιάρης φαίνεται να ενδιαφέρεται να καθιερώσει το συγκεκριμένο είδος στις ρεπερτοριακές του επιλογές, έχοντας εκδηλώσει την επιθυμία και η επόμενη δημιουργία του, να έχει αναφορές παρόμοιες. Παρότι αυτό ενέχει κάποιο εύλογο ρίσκο για έναν καλλιτέχνη, υπάρχει ήδη ενδιαφέρον και περιέργεια για το τι μπορεί να περιλαμβάνει το «μετά».


◊ «Το ’21» του Αρη Μπινιάρη για μία ακόμη παράσταση στο Θέατρο Πορεία, στις 28/11. Περισσοτερες πληροφορίες εδώ