Το αριστούργημα της Άλκης Ζέη, Το Καπλάνι της Βιτρίνας, μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις των τελευταίων ετών, αντάξια του κλασικού μυθιστορήματος, θα επαναληφθεί και φέτος για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Αβακίο στο Γκάζι.
Μία μεγάλη παραγωγή με 11 καταξιωμένους και ταλαντούχους ηθοποιούς και συντελεστές, με προβολές 3D και Video art, που συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό κατασκευασμένο από τον κορυφαίο σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γιάννη Μετζικώφ, με τις εξαίσιες μουσικές του Μιχάλη Αβραμίδη, θα μεταφέρουν ξανά μικρούς και μεγάλους στο Λαμαγάρι, στο ‘’σκηνικό’’ των παιδικών χρόνων της Άλκης Ζέη και κυρίως στα συναισθήματα, την ψυχή και την αθωότητα των δυό μικρών κοριτσιών, της Μέλιας και της Μυρτώς, χαρτογραφώντας το καλοκαίρι του 1936.
Συντελεστές:
Θεατρική διασκευή/σκηνοθεσία: Ανδρομάχη Χρυσομάλη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Μιχάλης Αβραμίδης
Στίχοι τραγουδιού: Ανδρομάχη Χρυσομάλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Προβολές 3D και Video Art: Σπύρος Ρασιδάκης , Αλέξανδρος Τσερέπας
Επιμέλεια κίνησης: Κική Μπάκα
Φωτογραφίες παράστασης: Διαμαντής Τάσσης, Χρίστος Σιμάτος
Μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Α΄ Θοδωρής Ντουρντουρέκας, Β΄ Ελεάννα Φινοκαλιώτη
Κατασκευή Σκηνικών: Παναγιώτης Λαζαρίδης , Βασίλης Σακκής
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Γιάννης Καρατζογιάννης, Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Δημήτρης Μαύρος, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Μαρία Κοκκινίδου, Τζένη Παρασκευαΐδου, Φοίβος Παπακαλούσης, Χριστίνα Πάγκαλη, Πανάγος Ιωακείμ, Ελεάννα Φινοκαλιώτη, Γιώργος Βουβάκης
Τι είπε η συγγραφέας Άλκη Ζέη όταν είδε Το Καπλάνι της Βιτρίνας στο θέατρο:
’’Πήγα με πολύ αγωνία να δω Το Καπλάνι της Βιτρίνας διασκευασμένο στο θέατρο. Έριξα μια ματιά στην πλατεία. Δίπλα μου καθόντανε τα παιδιά και τα εγγόνια μου και λίγο πιο πέρα ξαδέλφια, ανήψια και μικρανήψια. Την ένιωθα την ανυπομονησία τους. Άνοιξε η Αυλαία μα δεν έβλεπα θέατρο. Είδα τον εαυτό μου μικρό κοριτσάκι και την αδελφή μου, τον παππού, τις θείες, τους μικρούς φίλους και τον μεγαλύτερο ξάδελφό μας. Στο βάθος το αγαπημένο μου Μαλαγάρι, τη θάλασσα με τα κύματα και κάπου ψηλά το Καπλάνι να με κοιτάζει με το γαλάζιο του μάτι. Το μικρό κοριτσάκι – δηλαδή εγώ- να φορεί το φουστανάκι μου, να μιλάει και να κινείται όπως εγώ κι αδελφή μου το ίδιο. Και ρίγη με τη δικτατορία, όχι την τελευταία, τότε… του Μεταξά και τις μισητές στολές νεολαίας και τα βιβλία που καίγονταν… Μόνο σαν υποκλίθηκαν οι ηθοποιοί βγήκα από το όνειρο και βούρκωσα και γύρω οι δικοί μου μα κι όλος ο κόσμος έμεινε για μια στιγμή βουβός κι ύστερα ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Δεν ξέρω ποιος συγγραφέας είχε τέτοια τύχη να ξαναζήσει τα παιδικά του χρόνια. Πρέπει να έβαλαν πολλή αγάπη και πολύ κόπο όλοι οι συντελεστές ανεξαιρέτως. Τους ευχαριστώ λοιπόν γι’ αυτό το αξέχαστο ταξίδι’’.
