Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λύρας παρουσιάζει την πρώτη ολοκληρωμένη παράσταση στη χώρα μας της βραβευμένης στη Γαλλία Ρουμάνας συγγραφέα Alexandra Badea, η οποία θεωρείται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ελπιδοφόρες φωνές της σύγχρονης γαλλικής δραματουργίας και έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Θεταρικής Γραφής (Grand Prix de la Littérature Dramatique, 2013).

Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για τρεις παραστάσεις (21, 22 & 23 Οκτωβρίου 2016) στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου “Το Γαλλικό θέατρο a la Grecque”, που συνδιοργανώνεται από το Γαλλικό Ινστιτούρο και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Τώρα συνεχίζει την πορεία της στο “Από Μηχανής Θέατρο” και πρόκειται επίσης να ταξιδέψει στη Γαλλία, στο Palais de behague, με την υποστήριξη του Ρουμανικού Ινστιτούτου (Ρουμανική Πρεσβεία) και του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Γαλλίας (Ελληνική Πρεσβεία).

Το έργο

Μετά τον επιτυχημένο “Βουρκόλακα” του Αργύρη Εφταλιώτη, ο σκηνοθέτης εξερευνά δύο σύντομα έργα της συγγραφέα, το “Aller-retour” και το “Varisia, 13 Juillet” σκηνοθετώντας τα σε ένα ενιαίο έργο με τίτλο “No man’ s land”.

Τα δύο έργα και οι ήρωές τους συμπλέκονται και συνομιλούν μεταξύ τους, σε δραματουργική σύνθεση του Γιώργου Λύρα. Όπως όλα τα έργα της Alexandra Badea, έτσι και το No man’s land, διεισδύει στον ανθρώπινο ψυχισμό με τρόπο άμεσο, βαθύ και σκληρό. Οι ήρωες του No man’ s land, όπως ορίζεται από τον ίδιο τον τίτλο του  τον κόσμο και τον ευατό τους kaiέργου, θα μπορούσαν να είναι εδώ ή αλλού, τώρα ή πάντα, σε κάθε τόπο-μη τόπο.

Βρίσκονται όμως όλοι σε μια κρίσμη και καθοριστική καμπή της ζωής τους. Εξόριστοι από τον εαυτό τους και από όλα όσα είναι η ζωή τους, ψάχνουν ένα τρόπο να δουν τον κόσμο και τον ευατό τους μέσα σ’ αυτόν, να ξεχάσουν ή να θυμηθούν, να ξεκινήσουν από την αρχή ή να μείνουν μετέρωροι, εγκλωβισμένοι στα ασφυκτικά σύνορα που βρίσκονται εντός τους ή γύρω τους.  

Είναι η στιγμή που πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στη φυγή και την αγάπη, ανάμεσα στο φόβο για το άγνωστο και στη δύναμη της ζωής, ανάμεσα στη μνήμη που πληγώνει αλλά σε κρατάει ζωντανό, ανάμεσα στη λήθη που έχει μέσα της τη συγχώρεση αλλά σε κάνει να ξεχνάς από πού έρχεσαι και ποιός είσαι.

Η παράσταση

Aller: Εκείνη θέλει να φύγει, να εγκαταλείψει την πατρίδα της που φλέγεται εξαιτίας του πολέμου. Θέλει να διασχίζει το ποτάμι μαζί του ή χωρίς αυτόν. Διστάζει.

Retour: Δέκα χρόνια μετά τα σύνορα έχουν ανοίξει. Θα ξανασυναντηθούν τυχαία ακριβώς στην αλλη πλευρά. Εκείνη δεν πήγε ποτέ πιο μακριά. Θα ξανασμίξει μαζί του;

Από τη μια πλευρά το ποτάμι, το νερό, το σύνορο. Από την άλλη τα “υπερβατικά” σύνορα, οι περιορισμοί, τα “όχι”, τα προσωπικά όρια, ο φόβος. Πώς παίρνεις την απόφαση να φύγεις; Πόσο ρίσκο αντέχεις; Τι νιώθεις την ώρα που αφήνεις τα πάντα πίσω σου;

Ίβα: Ήρθα εδώ για να σε ξεχάσω, δεν φοβάμαι πια να στο πω. Πήγες στον πόλεμο, πήγα σε όσα αυτός κατέστρεψε. Πώς φτάσαμε ως εδώ meine Leibe (αγάπη μου);

Άδρα: Δεν θα φύγω από δω. Το αποφάσισα. Θα περιμένω την επιστροφή σου. Μου χες πει ότι εδώ θα ξαναγυρνούσες. Με ψάχνεις, με περιμένεις ή μ’ έχεις κιόλας ξεχάσει;

Βαρώσια Κύπρου: Μια πόλη-φάντασμα μετά την εισβολή. Ζωές σταματημένες, δρόμοι χορταριασμένοι, εκκωφαντική σιωπή που μαρτυράει το έγκλημα. Δύο ιστορίες αγάπης με διαφορά 40 ετών διαπλέκονται η μία με την  άλλη. Τότε και τώρα. Τι είναι εκείνο που τις συνδέει και πώς  θα μπορέσουν να νικήσουν τη λήθη και το φάντασμα του πολέμου με φόντο μια no man’s land παγωμένη στο χρόνο και σιωπηλή που περιέχει μονάχα αναμνήσεις;

Ταυτότητα παράστασης:

Σκηνοθεσία/ Δραματουργική Σύνθεση: Γιώργος Λύρας
Μετάφραση: Βένια Σταματιάδη
Σκηνικά /κοστούμια: Απόλλωνας Παπαθεοχάρης
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική – ηχητική εγκατάσταση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βίντεο: Φώτης Φωτόπουλος.
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Πιερρουτσάκου
Βοηθός παραγωγής: Λιάνα Ανδρικοπούλου

Διανομή (αλφαβητικά):
Άρτεμης Γρύμπλα
Ηλίας Λάτσης
Βένια Σταματιάδη